Δήμου. Το άνοιγμα της πόρτας για συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα που εγκαινίασε η Δημοτική Αρχή στον τομέα της Υπηρεσίας Πρασίνου θα πρέπει να έχει ανάλογη συνέχεια και σε άλλους τομείς και υπηρεσίες (π.χ. Κυκλοφοριακό, Καθαριότητα), με την πρόβλεψη, φυσικά, για αντίστοιχες, ασφαλιστικές δικλείδες υπέρ του Λαρισαίου πολίτη / χρήστη των προσφερομένων υπηρεσιών, για να γίνει η Λάρισα μια πραγματικά αξιοβίωτη πόλη. Τις θετικές υπηρεσίες προς αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να τις προσφέρει και ο ιδιωτικός τομέας και η άρση της μέχρι τώρα (αριστερής) αγκύλωσης -με την παραχώρηση έργου δημοτικής υπηρεσίας σε ιδιώτη/ανάδοχο (για τη συντήρηση του Πρασίνου)- είναι αναμφιβόλως θετικό σημάδι».
Την εβδομάδα που μας πέρασε είχαμε και δεύτερο «θετικό σημάδι», αναφορικώς με το άνοιγμα του Δήμου Λαρισαίων, στον ιδιωτικό τομέα, καθώς -όπως μας πληροφορεί το σχετικό ρεπορτάζ της «Ε»- η Δημοτική μας Αρχή προχωρά στη σύναψη σύμβασης 10ετίας με ιδιώτη για την ενεργειακή αναβάθμιση - αυτοματοποίηση του συστήματος ηλεκτροφωτισμού των κοινόχρηστων χώρων της πόλης (βλ. «Ε», 08.06.2021, «Σε ιδιώτη και ο φωτισμός...»). Είναι φανερό ότι ο Δήμος Λαρισαίων εισέρχεται πλέον, σε μια νέα πολιτική, μια πολιτική υπέρβασης των αριστερών ιδεοληπτικών αγκυλώσεων του παρελθόντος (που αντιμετώπιζαν με «αλλεργική» αποστροφή τον ιδιωτικό τομέα, θεωρώντας υπέρτατη αξία τον κρατισμό) κάνοντας τώρα στροφή σε φιλελεύθερες επιλογές άκρως επωφελείς για τους δημότες της πόλης μας, καθώς και το κόστος για τον Δήμο (δηλ. για τους φορολογούμενους πολίτες) μειώνουν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες παρέχουν - γιατί μη μου πει κανείς ότι οι ιδιώτες υπολείπονται σε τεχνογνωσία και ποιότητα παροχής υπηρεσιών σε σχέση με τον δημόσιο τομέα... Και κάτι άλλο: Θα πρέπει να γίνει συνείδηση, πλέον, ότι ρόλο στην ανάπτυξη αυτής της χώρας, αυτού του Νομού, αυτού του Δήμου δεν μπορεί να έχει μόνο το Κράτος και η (δημοσίου δικαίου - ΝΠΔΔ) Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και οι ιδιωτικοί οργανισμοί, οι ιδιωτικές εταιρείες και επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη για «τζίρο» προκειμένου να επιβιώσουν και να καλύψουν τις ίδιες ανάγκες τους, συντηρώντας τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας για τους δικούς τους εργαζομένους τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα που κι αυτοί -όπως και οι κρατικοί/δημοτικοί υπάλληλοι- έχουν ανάγκη για δουλειά, απασχόληση και μάλιστα σε συνθήκες ιδιαζόντως ανταγωνιστικές.
Ελπίζουμε -και προσδοκούμε- το άνοιγμα αυτό του Δήμου Λαρισαίων να έχει και συνέχεια που θα μπορούσε να βρει εφαρμογή σε μια σύγχρονη «πληγή» της πόλης που λέγεται πρόβλημα στάθμευσης (parking) των οχημάτων και το οποίο έχει λάβει, πλέον, εξωφρενικές διαστάσεις ως παράμετρος του ευρυτέρου προβλήματος που ταλανίζει εδώ και δεκαετίες τη Λάρισα, αποτελώντας μόνιμο βραχνά της και λέγεται «κυκλοφοριακό». Πρόκειται για ένα πρόβλημα το οποίο, δυστυχώς, συνεχίζει να υφίσταται -διαρκώς επιδεινούμενο- στο κέντρο της πόλης, έχοντας ήδη προ πολλού κάνει την εμφάνισή του και στις συνοικίες, προκαλώντας δυσεπίλυτα προβλήματα κυκλοφορίας και στάθμευσης (και) στις γειτονιές. Έχει γίνει «μόδα» η στάθμευση πάνω στα πεζοδρόμια, όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και στις συνοικίες της πόλης! Εχουν δει τα μάτια μας παρκαρισμένα αυτοκίνητα, όχι μόνο σε πλατείες, αλλά ακόμη και σε προαύλια ιερών ναών - κεντρικών τε και συνοικιακών.
Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 είχε επιχειρηθεί η ανάθεση του έργου της ελεγχόμενης στάθμευσης σε ιδιωτική εταιρεία, όμως, το έργο πολεμήθηκε και εν τέλει απαξιώθηκε. Οι τότε «δημοκρατικές δυνάμεις» της Αριστεράς και το συνδικάτο πέτυχαν μια μεγάλη νίκη. Λύση, όμως, για τη Λάρισα δεν βρέθηκε. Το πρόβλημα (κυκλοφοριακό/στάθμευση) παραπέμφθηκε στις καλένδες. Εν τω μεταξύ η Λάρισα μεγάλωνε με ραγδαίους ρυθμούς, το πρόβλημα επιδεινωνόταν. Λίγα χρόνια αργότερα το έργο ελέγχου της στάθμευσης ανατέθηκε στη Δημοτική Αστυνομία, η οποία, όμως, εξαιτίας της ολιγάριθμης στελέχωσής της, αδυνατούσε, εκ των πραγμάτων, να επιβάλλει την τάξη με αποτέλεσμα σήμερα όλοι οι Λαρισαίοι να βιώνουμε τις εικόνες μετατροπής, όχι μόνο των δρόμων, αλλ’ ακόμη και των πεζοδρόμων σε χώρους ...στάθμευσης. Οι κατά καιρούς φωτογραφίες στα «Ψιθυριστά» της «Ε» με τα παρκαρισμένα σε πεζοδρόμους (και δη κεντρικούς, όπως επί της Παπαναστασίου, της Κύπρου, κ.λπ.) και πλατείες (μέχρι και την Κεντρική!...) είναι αρκούντως δηλωτικές της εκρύθμου, πλέον, καταστάσεως. Έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το πρόβλημα έχει αφεθεί στη μοίρα του, ότι το κυκλοφοριακό και η στάθμευση έχουν εισέλθει σε μια τροχιά κοινωνικής ...αυτοδιαχείρισης, ότι σ’ ορισμένες περιπτώσεις έχει χαθεί εντελώς το μέτρο. Είναι καιρός να δρομολογήσει ο Δήμος Λαρισαίων -τολμήστε το κ. Δήμαρχε- ευέλικτες λύσεις ιδρύοντας, π.χ. μια δική του ιδιωτικού δικαίου δημοτική Εταιρεία (τύπου «ΔΕΥΑΛ Α.Ε.») ελεγχόμενης στάθμευσης (κατά το παράδειγμα της Αθήνας) ή να υπογράψει σύμβαση με μια ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία (κατά το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης), έτσι ώστε ν’ αρχίσει σιγά-σιγά να μπαίνει μια τάξη σε κυκλοφοριακό και στάθμευση... Προσωπικά, δεδομένης της αδυναμίας του Δήμου να ελέγξει και περιορίσει το πρόβλημα, θεωρώ αναπόδραστη την εξέλιξη, πιστεύοντας ότι, στο εγγύς μέλλον, ένα ωραίο πρωινό θα διαβάσουμε στο πρωτοσέλιδο της «Ε»: «Σε ιδιώτη και η ελεγχόμενη στάθμευση». Μπορεί κάποιοι νοσταλγοί της αριστεράς επικυριαρχίας στην Ίωνος Δραγούμη να απογοητευθούν (και) από αυτήν τη φιλελεύθερη εξέλιξη, αλλά η πόλη θα βγει ωφελημένη.

Από τον Χάρη Ανδρεόπουλο*

* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β’/θμιας (ΠΕ01), δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr)