Παρότι οι τοποθετήσεις αυτές αποπνέουν έναν έντονο αντιπολιτευτικό χαρακτήρα, τα ζητήματα που θίγουν είναι επίκαιρα και πολύ σημαντικά, γι’ αυτό θα παραθέσουμε και τα δικά μας σχόλια σε ορισμένα από αυτά.
1. Ας αρχίσουμε με το φυσικό αέριο (ΦΑ) και την αναμφισβήτητη κυριαρχία του στο μείγμα ηλεκτροπαραγωγής στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Συμμεριζόμαστε την ανησυχία των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και κυρίως στα πιο ευάλωτα νοικοκυριά από την ανεξέλεγκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την εκτόξευση των τιμών ενέργειας και ειδικά του ΦΑ.
Θα συμφωνήσουμε επίσης ότι στο θέμα αυτό παίζεται «χοντρό παιχνίδι» από «μεγάλα συμφέροντα» με στόχο την αύξηση κερδών, δημιουργώντας στη χώρας μας (σε συνδυασμό με γεωπολιτικά παιχνίδια) μια κατάσταση μη «βιώσιμη».
Αρκετοί φορείς, εδώ και χρόνια, έχουν αναδείξει (χωρίς όμως ανταπόκριση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ) τα προβλήματα που δημιουργεί η παραγωγή ενέργειας από το ΦΑ (αυξημένες τιμές, οικολογική επιβάρυνση/μεθάνιο, κατακόρυφη αύξηση της ενεργειακής εξάρτησης κλπ.), προβάλλοντας επίσης την ανάγκη παράτασης για ένα διάστημα της λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και την παράλληλη ενίσχυση των ΑΠΕ, με κύρια αιχμή την υδροηλεκτρική ενέργεια (ΥΗΕ), η οποία ταιριάζει απόλυτα στη γεωμορφολογία της χώρας μας, καλύπτει ιδανικά τις αιχμές της ζήτησης (χωρίς εισαγωγές), εξασφαλίζει χαμηλότερες και σταθερές τιμές στους καταναλωτές, ενισχύει την ενεργειακή μας αυτονομία και με απόλυτα οικολογικό τρόπο προσφέρεται για αποθήκευση ενέργειας (με το σύστημα άντλησης/ταμίευσης - δες σχετική εκδήλωση στο ΓΕΩΤΕΕ/ΚΕ για ΥΗ Ενέργεια, Οκτώβριος 2020).
Και στο σημείο αυτό οι αναγνώστες θα αναρωτηθούν, μα πώς τελικά επικράτησε αυτή η καταστροφική επιλογή να στηριχθούμε στο ΦΑ ως «μεταβατική» πηγή ενέργειας απέναντι στον λιγνίτη;
Άραγε οι αποφάσεις αυτές πάρθηκαν επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι «αθεράπευτα νεοφιλελεύθερος»;
Εμείς δεν πρόκειται να εμπλακούμε σε ιδεολογικοπολιτικές διαμάχες. Θα θυμίσουμε όμως ότι ο βασικός σχεδιασμός για την ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ) έγινε πριν λίγα χρόνια από τον τότε υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκη και η Κυβέρνηση Κυρ. Μητσοτάκη τον αποδέχθηκε χωρίς ουσιαστικές μεταβολές.
Η μόνη ουσιαστική αλλαγή ήταν η απόφαση να κλείσουν οι λιγνιτικές μονάδες 2 – 3 χρόνια νωρίτερα !
Δυστυχώς και οι δύο κυβερνήσεις των τελευταίων ετών επέτρεψαν – λανθασμένα κατά την άποψή μας – την κυριαρχία του «χρηματιστηριακού» ΦΑ και την παραγωγή ενέργειας από ιδιώτες, την εκτός κάθε λογικής εσπευσμένη διακοπή της λιγνιτικής παραγωγής από τη ΔΕΗ (σημ. η Γερμανία θα διακόψει την αντίστοιχη λιγνιτική παραγωγή το 2038 !), τη διαμόρφωση ενός νέου Ελντοράντο στα αιολικά και φωτοβολταϊκά συστήματα και μάλιστα χωρίς σχεδιασμό και χωροταξικούς περιορισμούς και φυσικά τον πλήρη εξοβελισμό της ΥΗΕ, για την οποία ο Γ. Σταθάκης κατηγορηματικά απέρριψε την ένταξη οποιουδήποτε νέου έργου, συμπεριλαμβανομένου και του ΥΗΕ Συκιάς, «αδειάζοντας» ακόμη και τον Αλ. Τσίπρα, ο οποίος λίγους μήνες νωρίτερα (Λάρισα, 2018) είχε υποσχεθεί ότι «θα εξετάσει» την υλοποίηση του ΥΗΕ Συκιάς, έστω χωρίς μεταφορά υδάτων προς τον κάμπο….
Τώρα ποιος έχει μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών.
2. Ο Δ. Γελαλής στη δική του παρέμβαση κάνει μια αναδρομή στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας και επισημαίνει βασικά και αδιαμφισβήτητα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν (κακοδιαχείριση, αλόγιστη χρήση νερού, αναχρονιστικό πλαίσιο, απουσία ελέγχων κ.λπ.).
Και εδώ οι διαπιστώσεις μας αρχικά συμπίπτουν. Επί δεκαετίες τα προβλήματα παραμένουν και τώρα με την κλιματική κρίση τείνουν να επιδεινωθούν, ενώ οι κυβερνήσεις αδρανούν προκλητικά. Όπως και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η Κυβέρνηση ΝΔ κινείται με αργούς ρυθμούς, αντιστρόφως ανάλογους από το μέγεθος του προβλήματος και τους κινδύνους (οικολογικούς, ασφάλειας κ.ά.) που απειλούν τη Θεσσαλία.
Στην πραγματικότητα, με ευθύνη και των δύο κυβερνήσεων, ούτε έργα προχώρησαν (ή έστω «ωρίμασαν» μελετητικά), ούτε δράσεις διαπιστώσαμε να υλοποιούνται, ούτε εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου υδάτων και των ΤΟΕΒ/ΓΟΕΒ πραγματοποιήθηκε.
Όσο για τους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς που «πρέπει να εμπλακούν» στα ζητήματα αυτά, θα θυμίσουμε στον φίλο Δ. Γελαλή ότι ήδη αρκετοί από αυτούς, άσχετα ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση, το πράττουν με υπευθυνότητα και επιμονή εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς δυστυχώς ανάλογη ανταπόκριση από τους πολιτικούς μας εκπροσώπους και, με όλο τον σεβασμό, ούτε από τον ίδιο τον Δ. Γελαλή κατά τη βουλευτική του θητεία…
3. Τέλος, όσον αφορά στις τοποθετήσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την «Εκτροπή Αχελώου», ο βασικός τους ισχυρισμός είναι ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης άλλα έλεγε παλαιότερα (ότι δηλαδή συμφωνεί με την ενίσχυση του υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας μέσω της ολοκλήρωσης του ταμιευτήρα Συκιάς και της σήραγγας μεταφοράς του νερού προς Μουζάκι) και άλλα πράττει σήμερα ως πρωθυπουργός.
Στο θέμα αυτό έχουν δίκιο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι γεγονός ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης «ανέκρουσε πρύμναν» και επί της ουσίας «μπλοκάρει» την ολοκλήρωση των έργων Αχελώου, έχοντας μάλιστα καθιερώσει «σιγή» επί του θέματος αυτού στους Υπουργούς του (Κ. Καραμανλής κ.ά.), οι οποίοι αναδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Το ίδιο συμβαίνει και με τους βουλευτές της Θεσσαλίας, που επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ «έβγαιναν στα κάγκελα» για τα έργα Αχελώου, ενώ σήμερα αποδεικνύονται αναξιόπιστοι και επιλήσμονες των δεσμεύσεών τους απέναντι στον θεσσαλικό λαό.
Κατά την άποψή μας, τώρα πια στο θέμα αυτό δεν χωρούν άλλες συζητήσεις και …προβληματισμοί.
Ο ποταμός Αχελώος στο ύψος της Συκιάς παραμένει επί δεκαετίες μπαζωμένος και τα εργοτάξια επί δώδεκα χρόνια αδρανοποιημένα. Είναι λοιπόν ώρα για ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες.
Η ΕΔΥΘΕ υπέβαλε αναφορά στη Βουλή καλώντας όλα τα κόμματα και ειδικά τους βουλευτές της Θεσσαλίας να απαιτήσουν μια συζήτηση στη Βουλή για την τύχη των έργων Αχελώου, με στόχο την «απελευθέρωση» του πολύπαθου ποταμού. Αυτό σημαίνει ότι τα έργα αυτά είτε θα συνεχιστούν, είτε θα αποφασιστεί η οριστική διακοπή και η κατεδάφισή τους, με ό,τι αυτό σημαίνει λόγω της απώλειας εκατοντάδων εκατ. ευρώ που έχουν επενδυθεί έως σήμερα, συν τους σημαντικούς πρόσθετους οικονομικούς πόρους που θα απαιτηθούν για την κατεδάφιση και την αποκατάσταση του τοπίου.
Και με την ευκαιρία, προκαλείται εύλογη απορία από το γεγονός ότι επί τεσσεράμισι χρόνια η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ απέφευγε να δρομολογήσει την κατεδάφιση των έργων, κάτι απόλυτα συμβατό με τις θέσεις τους εναντίον των έργων της εκτροπής και το πάθος που εκδήλωναν για το θέμα αυτό !
Κλείνοντας, καλούμε τα στελέχη και τους βουλευτές όλων των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου του ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξουν την πρότασή μας για συζήτηση και λήψη μιας οριστικής απόφασης, δεδομένου ότι η συνεχιζόμενη αδράνεια μόνο καταστροφές μπορεί να επιφέρει (πλημμύρες, οικολογική υποβάθμιση κ.λπ.).

Γιαννακός Κώστας, Γκούμας Κώστας, Μπαρμπούτης Τάσος, μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης επίλυσης Υδατικού προβλήματος Θεσσαλίας (Ε.Δ.Υ.ΘΕ.).