Στην Ακρόπολη υψώνεται ξανά η γαλανόλευκη, και οι αποδεκατισμένοι και ρακένδυτοι Έλληνες, πατώντας πάνω στα αποκαΐδια και τα ερείπια, προχωρούν με την ελπίδα να γιορτάσουν τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα ύστερα από το πέρασμα της φασιστικής λαίλαπας, της πείνας, της κατοχής, των εκτελέσεων, των επιδημιών.
Εκείνος όμως ο Δεκέμβρης του ‘44 αποδείχτηκε μάλλον ο χειρότερος απ’ όσους είχε περάσει ο βασανισμένος ελληνικός λαός τα τελευταία χρόνια. Μπορεί οι Γερμανοί κατακτητές να έχουν φύγει, αλλά κατά τρόπο αναπάντεχο εγκαταστάθηκαν στη χώρα μας Αγγλικά στρατεύματα υπό τον στρατηγό Σκόμπυ, πράγμα που οδήγησε σε καθημερινές σχεδόν μάχες με τους Έλληνες αγωνιστές που αρνούνταν να παραδώσουν τα όπλα όπως απαιτούσαν οι Άγγλοι.
Οι νεκροί στους δρόμους αμέτρητοι. Παντού έβλεπες σταυρούς σε μνήματα. Ήδη απ’ τις αρχές του Δεκέμβρη τα αγγλικά τανκς χτύπησαν το Πολυτεχνείο. Ακολούθησαν τα Δεκεμβριανά, ο διχασμός του λαού, ο αδελφοκτόνος σπαραγμός. Χρειαζόμαστε βιβλία για να χωρέσουμε όλα αυτά. Και να ήταν να βρουν σημεία επαφής οι αντάρτικες ομάδες του ΕΔΕΣ και του ΕΛΑΣ, δυστυχώς ο ξένος παράγων υποδαύλιζε διαρκώς τα πάθη ώστε να επικρατήσει η αγριότητα του εμφυλίου με όλα τα γνωστά επακόλουθα.
Αντί λοιπόν οι Έλληνες τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1944 νε επιδίδονται στις προετοιμασίες για την υποδοχή της γέννησης του Θεανθρώπου και του νέου έτους με την ελπίδα της ειρήνης και της λευτεριάς, δυστυχώς αντιμετώπιζαν κοντά στην παγωνιά και τη βροχή και όλες τις στερήσεις σε τρόφιμα. Το φάσμα ενός καινούργιου λιμού αρχίζει να πλανιέται παντού στην Ελλάδα μαζί με την εμφάνιση της φυματίωσης, της ελονοσίας, της πανούκλας, της οστρακιάς.
Στα πιο πολλά σπίτια λείπει η θέρμανση, λείπει το ψωμί, η ενδυμασία, ακόμα και τα παπούτσια ή τα ρούχα των μικρών παιδιών. Και καρτερούσαν οι δύστυχοι τη βοήθεια της ΟΥΝΡΑ και του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Και ξαφνικά μαθαίνουν τη θλιβερή είδηση που μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερ από το Λονδίνο ότι θα σταματήσει η αποστολή τροφίμων, ρουχισμού και φαρμάκων στην Ελλάδα! Και μαθεύτηκε επιπλέον ότι το απάνθρωπο αυτό έργο, να φύγει δηλαδή η ΟΥΝΡΑ, είναι διαταγή του Σκόμπυ (!) που συμπεριφέρεται ωμά σαν σε κατακτημένη χώρα.
Οι τοκογλύφοι και οι μαυραγορίτες, οι κάθε μορφής δοσίλογοι, όλα τα τρωκτικά και τα αρπακτικά βγήκαν από το καβούκι τους και γιορτάζουν το ανθρωποβόρο έργο τους. Οι εξαθλιωμένοι πατριώτες δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν πάνω στην απελπισία τους για ένα κομμάτι ψωμί, μια κονσέρβα, ένα μπουκάλι λάδι, μπας και μπορέσουν να σώσουν τα παιδιά τους. Σπίτια, οικόπεδα, χωράφια, κοσμήματα, που γλίτωσαν στην Κατοχή, αναγκάζονται τώρα να τα ξεπουλήσουν στις βδέλλες που αχόρταγα πίνουν το αίμα των απελπισμένων πατριωτών.
Ας μη μας διαφεύγει όμως και το εξής που φανερώνει τον ηρωισμό και την αδούλωτη ψυχή του Έλληνα πατριώτη απέναντι στη λιποψυχία και το φιλοτομαρισμό της ηγεσίας του. Ο λαός μας υπέμεινε όλα τα δεινά της γερμανικής κατοχής μόνος κι εγκαταλειμμένος από την ηγεσία του επί τέσσερα σχεδόν χρόνια. Από τον Απρίλη του ‘41 μέχρι που έφυγαν οι Γερμανοί, τον Οκτώβρη του ‘44. Αλλά και πάλι δεν ησύχασε τούτος ο λαός, γιατί συνέχισαν οι Άγγλοι. Τα επακόλουθα είναι γνωστά. Και για το πώς έφυγε για τη Μέση Ανατολή η ηγεσία της Ελλάδας, όταν ήρθαν οι Γερμανοί κατακτητές, θα μας τα πει ο Γ. Σεφέρης που ως διπλωματικός υπάλληλος αναγκάστηκε ν’ ακολουθήσει την κυβέρνηση και τον βασιλικό οίκο. Γράφει, λοιπόν, μεταξύ άλλων «...λίγες μέρες πριν, τα φασιστικά περιτρίμματα που διαβιούσαν όλο αυτόν τον καιρό τρώγοντας και πίνοντας στα μετόπισθεν με τις καλά κλειδωμένες αποθήκες του στρατού γεμάτες μάλλινα, συνωθούνταν έξω από το ξενοδοχείο “Μεγάλη Βρετανία”, ώστε να μπορέσουν να φύγουν για τη Μέση Ανατολή, προεξάρχοντος του βασιλικού οίκου της Ελλάδας, που έπαιρνε μαζί και το χρυσό της χώρας...».
Μάλιστα ο ελληνικός λαός εγκαταλείφθηκε στο έλεος του ναζισμού, ενώ ο βασιλιάς με όλους τους αυλικούς του και την πολιτική ηγεσία εγκαταστάθηκαν για την ασφάλειά τους στο Κάιρο... Γεγονότα μοναδικά και ανεπανάληπτα. Και πέρασαν τρία και μισό χρόνια, ώσπου να ξαναγυρίσουν οι πολιτικοί μας, “ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες” κατά τον Σεφέρη, για να σώσουν την Ελλάδα όταν πια οι Γερμανοί είχαν φύγει, ενώ ο Βασιλιάς και οι συν αυτώ διαβιούσαν ήδη στο Λονδίνο υπό την προστασία των Άγγλων και ο Γεώργιος καθημερινά υπενθύμιζε στον πρωθυπουργό Τσώρτσιλ ότι πρέπει να φύγει για την Ελλάδα, επειδή τον καρτερεί ο λαός του μετά Βαΐων και Κλάδων! Τελικά θα έλθει και πάλι με δημοψήφισμα, όταν θα το θελήσουν οι Άγγλοι...
Και εκτός αυτών, εκείνα τα Χριστούγεννα του ‘44 ανήμερα έφτασε στην Ελλάδα ο Άγγλος πρωθυπουργός Τσώρτσιλ με τον υπουργό Εξωτερικών Ήντεν, για να δουν από κοντά μέσα από αλεξίσφαιρα αυτοκίνητα τα τεκταινόμενα εν Ελλάδι και τις μάχες που μαίνονταν. Ήδη είχαν εκδηλώσει δυσαρέσκεια εναντίον του Γ. Παπανδρέου και επομένως στόχευαν στις συσκέψεις που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες οσονούπω να τον παραμερίσουν υπέρ του Ν. Πλαστήρα, τον οποίο ήδη είχαν φέρει εσπευσμένα από τη Νίκαια της Γαλλίας, όπου είχε αποσυρθεί και παρέμεινε επί 11 συνεχή χρόνια. Και μάλιστα για να έχουν (οι Άγγλοι) δεμένο τον γάιδαρό τους έχρισαν αντιβασιλέα τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, ώσπου να ξαναφέρουν τον Γεώργιο! Ο διχασμός του λαού είναι πλέον αγεφύρωτος και η αγριότητα του εμφυλίου αναπόφευκτη.
Χριστούγεννα του ‘44 εν Ελλάδι για να διδάσκονται οι νεότεροι την ιστορία μας...

Για την Ομάδα Ιστορικής Έρευνας Αγιάς «Δημ. Αγραφιώτης»
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος