55 ευρώ κατά μέσο όρο τον περασμένο Γενάρη, δείχνουν ότι οι αυξήσεις για τον λαό είναι χωρίς τέλος και ότι τα μέτρα που ανακοινώνονται είναι «ασπιρίνες» για το ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα.
Αν κανείς υπολογίσει ότι και πριν από τις τελευταίες ανατιμήσεις το 22,7% του πληθυσμού αδυνατούσε να κρατήσει ζεστό το σπίτι τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι και ότι το 35,6% δυσκολευόταν να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος, η κατάσταση σήμερα επιδεινώνεται κι άλλο για εκατομμύρια νοικοκυριά.
Κι όχι μόνο αυτό: 76 άνθρωποι από την αρχή της χρονιάς (!) έχουν χάσει τη ζωή τους, προσπαθώντας να ζεσταθούν όπως - όπως, με ξυλόσομπες και θερμαντικά σώματα, που μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου. Οι αριθμοί αυτοί θυμίζουν την προηγούμενη οικονομική κρίση, όπου άνθρωποι πέθαιναν από τα μαγκάλια στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν.
Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι σε καπιταλιστική ανάπτυξη και κρίση ο λαός πληρώνει το μάρμαρο, με οποιαδήποτε «συνταγή» διαχείρισης. Έτσι και σήμερα: Η «πράσινη» ανάπτυξη τρέχει με ρυθμούς 6,5% και το χρήμα του Ταμείου Ανάκαμψης ρέει άφθονο, αλλά η ενεργειακή φτώχεια αγκαλιάζει ολοένα και περισσότερους.
Τα κέρδη των μονοπωλίων της Ενέργειας αυξάνονται, αλλά οι διακοπές ρεύματος απειλούν χιλιάδες νοικοκυριά. Ανθρωποι διαβιούν σε συνθήκες ...ενεργειακού μεσαίωνα, την ώρα που η χώρα μετατρέπεται σε πράσινη μπαταρία και σε «ενεργειακό κόμβο» της περιοχής, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται λοιπόν από τις εξελίξεις, είναι ότι ανάμεσα στις σημερινές μεγάλες δυνατότητες για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού και την ενεργειακή φτώχεια που διευρύνεται, μεσολαβεί το εμπόδιο του καπιταλιστικού κέρδους, που θωρακίζεται με όλους τους δυνατούς τρόπους, απ’ όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις: Με την απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, με τα «πράσινα» χαράτσια και τις κάθε είδους κρατικές «διευκολύνσεις».
Αυτό είναι που δεν επιτρέπει στα σπίτια να έχουν φθηνό ρεύμα. Που εμποδίζει να αξιοποιούνται συνδυασμένα, με βάση τις λαϊκές ανάγκες και τις σύγχρονες επιστημονικές δυνατότητες, όλες οι μορφές παραγωγής Ενέργειας. Η θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας βρίσκεται στην καρδιά και των σχεδίων για το «πράσινο New Deal», τον νέο «εθνικό στόχο» του κεφαλαίου και όλων των αστικών κομμάτων, που οι συνέπειές του γίνονται ήδη ορατές για τα λαϊκά στρώματα.
Ο λαός μόνο χειρότερα μπορεί να ζήσει από την κλιμάκωση αυτής της πολιτικής, συνολικά από την καπιταλιστική ανάπτυξη, που είναι «ασύμβατη» με τις ανάγκες του.
Γι’ αυτό ο αναγκαίος αγώνας για φθηνό ρεύμα με δραστική μείωση της τιμής του, κατάργηση των «πράσινων τελών» και των υπόλοιπων χαρατσιών που επιβαρύνουν λογαριασμούς και καύσιμα, για καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες, δεν μπορεί παρά να «σημαδεύσει» την καρδιά του προβλήματος: Την αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν.
Δεν μπορεί παρά να «φωτίζει» και την πραγματική διέξοδο: Την οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο τις διευρυμένες ανάγκες της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και όχι τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και των πηγών Ενέργειας, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο.
