Όμως, τα χρήματα που διατίθενται για τις αποζημιώσεις από τις καταστροφές θα μπορούσαν κάλλιστα, πριν τις καταστροφές, να είχαν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά για την υλοποίηση έργων και όχι ως αντιπαραγωγικές δαπάνες αποζημιώσεων, οι οποίες βεβαίως είναι κοινωνικά αναγκαίες. Για να γίνουν όμως τα έργα απαιτείται προγραμματισμός και επιχειρησιακό σχέδιο (master plan), είτε πρόκειται για αντιπλημμυρικά έργα, είτε για έργα αρδευτικά, υδροηλεκτρικά κ.λπ., και φυσικά για έργα που μπορούν να συνδυάσουν τους παραπάνω στόχους. Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για το πώς συνδέονται οι διεκδικήσεις της με την αντιπλημμυρική προστασία του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας. Πιο συγκεκριμένα:

ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:
Ποια είναι τα βασικά συμπεράσματα από τις πρόσφατες πλημμύρες στη Θεσσαλία («Διομήδης»);
Πώς συνδέονται οι διεκδικήσεις της Ε.Δ.Υ.ΘΕ. με την αντιπλημμυρική προστασία του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:
Από τη δραματική πραγματικότητα που βίωσαν μεγάλες περιοχές της Θεσσαλίας με την επέλαση του «Διομήδη» προκύπτει ένα βασικό συμπέρασμα: ΝΕΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!
Συνεπώς, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια ευνομούμενη χώρα, επιβάλλεται να επικρατήσει η κοινή λογική και αφενός να προστατέψουμε τη Θεσσαλία από τις καταστροφές των πλημμυρών, αφετέρου να μετατρέψουμε το πρόβλημα σε «ευκαιρία», συγκεντρώνοντας (συστηματικά και προγραμματισμένα) τον υδάτινο αυτόν πλούτο και αξιοποιώντας τον δημιουργικά!
Ας σημειωθεί ότι ένα σημαντικό μέρος των πλημμυρικών ροών ΔΕΝ αφορά τις βροχοπτώσεις που αντιστοιχούν στις περιοχές που πρόσφατα επλήγησαν, αλλά πρόκειται για μεταφερόμενες ποσότητες υδάτων από τα ημιορεινά (γύρω από τον κάμπο), οι οποίες πολλαπλασιάζουν το μέγεθος των πλημμυρών και αυξάνουν κατακόρυφα τις καταστροφές σε κατοικημένες περιοχές, σε υποδομές (γέφυρες, δρόμοι κ.λπ.), σε κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, σε καλλιεργούμενες εκτάσεις κ.ο.κ.
Εάν τα «πρόσθετα» αυτά νερά είχαν συγκρατηθεί (ταμιευτεί) στις ως άνω περιοχές, κάτι που εδώ και δεκαετίες προτείνεται από τους ειδικούς, οι όποιες επιπτώσεις ή/και καταστροφές θα ήταν περιορισμένες και αντιμετωπίσιμες και δεν θα ήταν αναγκαίο οι κάθε είδους επικοινωνιολόγοι να προσπαθούν την παρατεταμένη ή/και έντονη βροχόπτωση, δηλαδή ένα συχνά επαναλαμβανόμενο φαινόμενο, να την εμφανίσουν ως «θεομηνία»!!
Να ένα παράδειγμα που επανειλημμένα έχουμε αναδείξει: Το φράγμα και ο ταμιευτήρας Σκοπιάς ή Ενιπέα Φαρσάλων, ο οποίος θα μπορούσε να συγκρατεί δεκάδες εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού κατά τις κρίσιμες περιόδους των βροχοπτώσεων, αν είχε κατασκευαστεί στο παρελθόν, θα υπήρχε ένα σημαντικό έργο «πολλαπλού σκοπού» (αντιπλημμυρικό, αρδευτικό, υδρευτικό, για οικολογική αποκατάσταση υπόγειων υδροφορέων, υδροηλεκτρικό κ.λπ.).
Δυστυχώς όμως ο ταμιευτήρας αυτός ΔΕΝ υφίσταται, με συνέπεια η ευρύτερη περιοχή των Φαρσάλων να βιώνει συχνά τις γνωστές καταστροφές.
Η σημερινή Κυβέρνηση δηλώνει ότι το έργο έχει ήδη δρομολογηθεί.
Η θλιβερή ιστορία όμως των υδατικών έργων στη Θεσσαλία μάς επιβάλλει να αντιμετωπίζουμε παρόμοιες εξαγγελίες με συγκρατημένη αισιοδοξία και (συχνά) με δυσπιστία…
Ανάλογες συζητήσεις γίνονται και για τον ταμιευτήρα Μουζακίου, η ύπαρξη του οποίου αντίστοιχα θα μείωνε καθοριστικά τις συνέπειες του «Ιανού» (στα τέλη του 2020) στην περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση, τα χρήματα που διατίθενται για τις αποζημιώσεις από τις καταστροφές (το ίδιο θα συμβεί και με τον «Διομήδη») θα μπορούσαν κάλλιστα, πριν τις καταστροφές, να είχαν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά για την υλοποίηση έργων και όχι ως αντιπαραγωγικές δαπάνες αποζημιώσεων, οι οποίες βεβαίως είναι κοινωνικά αναγκαίες.
Για να γίνουν όμως τα έργα, απαιτείται προγραμματισμός και επιχειρησιακό σχέδιο (master plan), είτε πρόκειται για αντιπλημμυρικά έργα, είτε για έργα αρδευτικά, υδροηλεκτρικά κ.λπ., και φυσικά για έργα που μπορούν να συνδυάσουν τους παραπάνω στόχους.
Επίσης θα ήταν αναγκαία και η αξιολόγηση της εφαρμογής των όποιων σχεδίων, αλλά και η επανεξέταση της αποτελεσματικότητας των έργων και των παρεμβάσεων, έτσι ώστε να βελτιώνονται ενδεχόμενες αδυναμίες ή/και αστοχίες του σχεδιασμού.
Δυστυχώς όμως, κάθε φορά που παρουσιάζονται τα σχετικά καιρικά φαινόμενα, οι αρμόδιοι σπεύδουν να κάνουν δηλώσεις, χορταίνουμε από υποσχέσεις για να κατευνάσουν την αγανάκτηση της κοινής γνώμης και τελικά εξαγγέλλονται ή προωθούνται πρόχειρα κάποια (μικρά συνήθως) έργα που υπάρχουν στα συρτάρια των Υπουργείων, παραμελώντας τον προγραμματισμό και διαιωνίζοντας τις αναποτελεσματικές πρακτικές τους.
Αυτός ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός των απαιτούμενων έργων και δράσεων για το υδατικό της Θεσσαλίας, αποτελεί μια βασική μας διεκδίκηση.
Επίσης έχουμε επανειλημμένα ζητήσει την υλοποίηση συγκεκριμένων έργων που περιλαμβάνονται στο ισχύον Σχέδιο Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) Θεσσαλίας, στα οποία δυστυχώς οι κυβερνήσεις δεν εργάζονται συστηματικά για την «ωρίμανσή» τους, την εξασφάλιση οικονομικών πόρων κ.λπ.
Τέλος, να διευκρινίσουμε ότι οι πλημμύρες στη λεκάνη Πηνειού, όπως και αυτές που προέκυψαν από τον «Διομήδη», δεν σχετίζονται με τα νερά και τα έργα Άνω Αχελώου, τα οποία, ως γνωστόν, παρότι διοικητικά και γεωγραφικά βρίσκονται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, υπάγονται στο Υδατικό Διαμέρισμα Δυτικής Στερεάς Ελλάδας.

Για την Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:
Τάσος Μπαρμπούτης
Κώστας Γκούμας