Εκεί όπου λειτουργούν τα μεταλλεία χρυσού της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα με το θυγατρικό σχήμα της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.». Έδωσα παραδείγματα στα προηγούμενα άρθρα. Η μνήμη ανασύρει ακόμα τη μεταστροφή του ΣτΕ ανάμεσα στην υπόθεση του Αχελώου και της Εldorado Gold, εκεί όπου η κ. Σακελλαροπούλου δέχτηκε τις τεχνικές μελέτες της καταστροφής 3.118 στρεμμάτων πανέμορφου δάσους στην Κασσάνδρα (217,228/2016 1531,1532,1533/17 Ολ.ΣτΕ), επειδή -κατά την εισήγησή της που κατέληξε σε απόφαση- η Ελλάδα έχει εθνικό συμφέρον από την επένδυση. Είναι ενδιαφέρουσα και εδώ η κατά περίπτωση ερμηνεία του εθνικού συμφέροντος. Αυτού που κατά το ΣτΕ δεν υπάρχει στα ΥΗΕ και ΥΕ του Αχελώου (26/14 ΣτΕ), αλλά περισσεύει στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής (217/16 ΣτΕ). Και είναι εξίσου ενδιαφέρουσα η επιλεκτική ερμηνεία του φυσικού περιβάλλοντος εκεί που δεν υπάρχει, επειδή το ΣτΕ έδιωξε οριστικά τα εργοτάξια από τα σκαμμένα βουνά της Πίνδου το 2006, αλλά κατά το ίδιο Δικαστήριο δεν υπάρχει θέμα καταστροφής υπαρκτού δάσους χιλιάδων στρεμμάτων πεύκης στη Χαλκιδική. Αξίζει ακόμα να σχολιαστεί η διατυμπανιζόμενη «βιώσιμη ανάπτυξη» από την εισηγήτρια και ανέκαθεν υπέρμαχο της κατάργησης της ελάχιστης εκτροπής από τον Αχελώο. Έγραψε, πως δεν υπάρχει τέτοια ανάπτυξη στην περιοχή της Συκιάς εξαιτίας της σήραγγας εκτροπής, του φράγματος και των συνοδών έργων, επειδή θίγεται εκεί πανέμορφο τοπίο, θα χάσουν τις φωλιές τους τα πουλιά, θα φύγουν τα όρνια και θα εξαφανιστούν ποικιλίες ψαριών. Αντίθετα στη Χαλκιδική (με τη διά βίου αποψίλωση χιλιάδων στρεμμάτων πεύκης) προέχει το εθνικό συμφέρον. Η βιώσιμη όμως ανάπτυξη ορίζεται ως οικολογική, κοινωνική και οικονονομική. Τι απ’ όλα αυτά προστάτευσε μέχρι τώρα το ΣτΕ με την απαγόρευση της μερικής εκτροπής; Το τοπίο μήπως, που το κατέστρεψε καθηλώνοντας τα έργα εδώ και 25 χρόνια; Την Κοινωνία, από την οποία στερεί γόνιμα εδάφη με μικρό κόστος; Ή την οικονομία, από την οποία στερεί εμμονικά τη λειτουργία σταθμών ηλεκτροπαραγωγής από ΑΠΕ; Οι συνέπειες των δικαστικών ολισθημάτων στην υπόθεση του Αχελώου αναδεικνύονται με δραματικό τρόπο στη σημερινή συγκυρία.
Από την άλλη πλευρά οι «οικολόγοι πράσινοι» και λοιπών αποχρώσεων σε καθηλώνουν με τις «αλήθειες» τους. Και θέλω εδώ να γράψω κάποια πράγματα για τα δικά τους αφηγήματα. Υποστηρίζουν, πως «ούτε με 600 εκατ. κ.μ., ούτε με ολόκληρο τον Αχελώο, ούτε και με... τον Αμαζόνιο είναι δυνατό να αποκατασταθεί ο θεσσαλικός υπόγειος υδροφορέας, από τον οποίο λείπουν -κατά τον επικαλούμενο καθηγητή κ. Μυλόπουλο- 30.000-40.000 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (πειράζει να γράφεται 30-40 δισ. κ.μ.;) και χρειάζονται 50-80 και πλέον χρόνια για τη στοιχειώδη αποκατάστασή του με την ετήσια μεταφορά 600 εκατ. κ.μ.». «Αυτά που χρειάζονται κατά την οικολογική άποψη, είναι η συνολική και (εννοείται!) επιδοτούμενη αντικατάσταση των τωρινών αρδευτικών μεθόδων με στάγδην αρδεύσεις και η «διά ροπάλου» απαγόρευση της υδροβόρου άρδευσης της αρδευόμενης θεσσαλικής πεδιάδας (που είναι το 50% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης) των 2,5 εκατ. στρεμμάτων. Ισχυρίζονται, πως με πολύ λιγότερα χρήματα από τα 600 εκατ. ευρώ που χρειάζεται η ολοκλήρωση του έργου της εκτροπής, μπορούν να κατασκευαστούν υπόγειοι κλειστοί αγωγοί μεταφοράς νερού στον θεσσαλικό κάμπο. Διατείνονται, τέλος, εμφαντικά πως: « Οι πολιτικοί πουλούν παραμύθι, οι πολλοί το... πίνουνε και με αυτό το παραμύθι μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά».
Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη τον Μινχάουζεν και τον Καλιόστρο, τον πρώτο αρχιψεύταρο και τον δεύτερο αρχιμάγο και μελλοντολόγο. Ας το πάρουμε από τον Αμαζόνιο των 7.000 χιλιομέτρων, του οποίου η ανά δευτερόλεπτο απορροή είναι 219.000 κ.μ. ή 12 εκατ. κ.μ./λεπτό. Δηλαδή τριπλάσιος όγκος νερού ανά λεπτό από τη συνολική ετήσια απορροή του Αχελώου. Τόση δα συνειδητοποίηση των μεγεθών δεν θα πείραζε. Θα μου πείτε, πως πρόκειται για σχήμα λόγου. Σχήμα λόγου όμως δεν είναι η σύγκριση δεκάτων του δευτερολέπτου με ολόκληρο χρόνο. Πάμε παρακάτω. Το κατά Μυλόπουλο ετήσιο προστιθέμενο έλλειμμα στον υπόγειο θεσσαλικό υδροφορέα των 1.000 εκατ. κ.μ., δηλαδή 1 δισ. κ.μ. είναι σύμφωνο με το έλλειμμα του συνόλου των θεσμικών και επιστημονικών παραδοχών, κατά τους οποίους τα τελευταία 30 χρόνια αντλήθηκαν από τις 35.000 γεωτρήσεις της Θεσσαλίας 30 δισ. κ.μ. νερού. Δηλαδή 10 δισ. κ.μ. ανά 10ετία, ή 1 δισ. κ.μ./3 έτος. Το ένα 1 δισ. κ.μ./έτος είναι λίγο κάτω από τον αρχικό σχεδιασμό της μερικής εκτροπής του 1,1 δισ. κ.μ./νερού κάθε χρόνο από τον Αχελώο. Αν ο αρχικός αυτός σχεδιασμός δεν είχε καρατομηθεί από τις οικοφοβικές εμμονές θεσμικών και άλλων οικολογούντων, μήπως -λέω μήπως- θα είχε σταθεροποιηθεί από τότε ο θεσσαλικός υπόγειος υδροφορέας; Συλλογίστηκε κάποιος από αυτούς ή το σκέφτεται στην τωρινή συγκυρία του ενεργειακού και διατροφικού εφιάλτη, το μέγεθος της εθνικής μας ωφέλειας από την εκτροπή, τις τεχνικές λίμνες - υγροβιότοπους και τα υδροϋλεκτρικά έργα της πλέον οικονομικής πράσινης ενέργειας;