Πρέπει να αποτολμήσουν τον περιορισμό του «Ελντοράντο» που δημιούργησαν σε συγκεκριμένους τομείς (αιολικά, φωτοβολταϊκά, φυσικό αέριο) για τους ολιγάρχες της ενέργειας και να προωθήσουν την -επιβεβλημένη πλέον- στροφή και σε υδροηλεκτρικά έργα, και γενικά να μην τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις που επιβάλλουν ποικίλα κέντρα αποφάσεων, είτε στον Αγροτοδιατροφικό είτε στον ενεργειακό τομέα». Αυτό υποστηρίζει η Ε.Δ.Υ.ΘΕ., απαντώντας σε σχετική ερώτηση για τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται στον πρωτογενή τομέα -και- στη Θεσσαλία, υπο το φως των εξελίξεων της ενεργειακής κρίσης, του Ουκρανικού -αλλά- και τη νέα ΚΑΠ.
Ειδικότερα:
ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:
Η ενεργειακή κρίση, ο πόλεμος στην Ουκρανία -με τις τεράστιες επιπτώσεις στις οικονομίες όλων των χωρών του πλανήτη- και η νέα ΚΑΠ (που σύντομα θα αρχίσει η εφαρμογή της) δημιουργούν ένα νέο τοπίο στον αγροδιατροφικό τομέα, και, στη χώρα μας. Πώς όλα αυτά επηρεάζουν τη Θεσσαλία;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ε.Δ.Υ.ΘΕ.:
Τα ζητήματα που ανακύπτουν στις νέες αυτές συνθήκες είναι πολλά και περίπλοκα. Το βέβαιο είναι ότι στα μέχρι τώρα γνωστά προβλήματα, ειδικά στη Θεσσαλία, έρχονται να προστεθούν νέες απειλές για τον αγροδιατροφικό τομέα (ΑΔ), οι οποίες υπό τις παρούσες συνθήκες, θα επηρεάσουν δυσμενώς όσους απασχολούνται στον πρωτογενή τομέα (αγρότες/κτηνοτρόφοι), το εισόδημα των μικρομεσαίων (κυρίως) νοικοκυριών, το (ήδη επιβαρυμένο) κόστος παραγωγής τους και τελικά θα επιδράσουν αρνητικά στο σύνολο της οικονομίας της περιοχής μας.
Επειδή είναι αδύνατον στον λίγο χώρο που διαθέτουμε να αναπτύξουμε το σύνολο των προβλημάτων, επιλέξαμε (ενδεικτικά) δύο θέματα που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας και αποτελούν πραγματικά «απειλή» για τον ΑΔ τομέα.
Το πρώτο θέμα αφορά το εισόδημα των αγροτών που αναμένεται να μειωθεί εάν πράγματι ισχύσει ο φημολογούμενος (μέσω νέας ΚΑΠ) αποκλεισμός από το δικαίωμα της συνδεδεμένης ενίσχυσης σε συγκεκριμένες καλλιέργειες (γράφτηκε, χωρίς να διαψευσθεί, για καλαμπόκι και βιομηχανική ντομάτα), όταν αυτές βρίσκονται σε περιοχές που ΔΕΝ εξυπηρετούνται από αρδευτικό νερό!
Εύκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα συμβεί στη Θεσσαλία εάν επικρατήσει αυτή η λογική στις συνδεδεμένες ενισχύσεις, μέσω των παρεμβάσεων της ΚΑΠ, και με κυρίαρχο κριτήριο τη διαθεσιμότητα νερού στα υδατικά διαμερίσματα.
Να λοιπόν που για μία ακόμα φορά θα συρθούμε στην εφαρμογή εξωγενών κατευθύνσεων, που ελάχιστα θα μας επηρέαζαν εάν είχαμε έγκαιρα μεριμνήσει για τα αυτονόητα, δηλαδή την επίλυση του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας.
Και όπως, εδώ και πολλά χρόνια, υποδεικνύουν οι φορείς και οι επιστήμονες της Θεσσαλίας, θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί τα αναγκαία έργα εξοικονόμησης νερού (κλειστοί αγωγοί μεταφοράς/διανομής νερού, νέα σύγχρονα δίκτυα και συστήματα άρδευσης), όπως βεβαίως και τα έργα ταμίευσης νερού, που οι «ξεχασμένες» υπουργικές αποφάσεις των Σχεδίων Διαχείρισης (ΣΔΛΑΠ) προβλέπουν (Ενιπέας, Ελασσόνα, Μουζάκι, Πύλη κ.ά.) ήδη από το 2014.
Και φυσικά, επειδή ως γνωστόν, το ελλειμματικό υδατικό ισοζύγιο στο ΥΔ Θεσσαλίας συνεχώς διευρύνεται, θα έπρεπε ήδη να έχουν ολοκληρωθεί και τα ημιτελή έργα του Άνω Αχελώου, τα οποία θα ενίσχυαν επαρκώς το υδατικό δυναμικό της περιοχής μας και δεν θα ήμασταν τόσο ευάλωτοι μπροστά σε απειλές όπως αυτή που περιγράψαμε.
Δυστυχώς τα δέκα τελευταία χρόνια (για να μην πάμε πιο πίσω), πλην της Κάρλας, κανένα νέο σημαντικό έργο δεν έχει προστεθεί στη Θεσσαλία, ενώ οι τελευταίες δύο (τουλάχιστον) κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν με μυωπική λογική και εγκληματική ανευθυνότητα τα έργα Αχελώου, στερώντας (εκτός από τα αναγκαία αρδευτικά νερά) και τη δυνατότητα αποκατάστασης της οικολογικής ισορροπίας στα υδάτινα οικοσυστήματα της (κυρίως υπόγεια), αλλά και την παραγωγή πολύτιμης ΥΗ ενέργειας (Συκιά επί του Αχελώου).
Ένα δεύτερο θέμα που «παίζει» το τελευταίο διάστημα είναι η πρόθεση της Ε.Ε. μέσω της ΚΑΠ «να εντάξει και τη γεωργία στο επίσημο σύστημα μέτρησης αερίων του θερμοκηπίου» (δες σχετικό άρθρο καθηγητή Δ. Βολουδάκη - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 23/24 Απριλίου 2022) που στην πράξη σημαίνει ότι μία παραγωγική μονάδα (π.χ. κτηνοτροφική, τυροκομείο κ.λπ.) θα πληρώνει για να αγοράζει «δικαιώματα εκπομπής ρύπων»!
Και, όπως αναφέρεται στο άρθρο, δεν αποκλείεται η πιθανότητα «στο άμεσο μέλλον ένα ποσοστό των επιδοτήσεων να δίνεται με αυτόν τον τρόπο».
Είναι προφανές ότι τα νοικοκυριά του ΑΔ τομέα στη χώρα μας δύσκολα θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις νέες αυτές επιβαρύνσεις (οι οποίες πρέπει να θεωρούνται σχεδόν βέβαιες...) που έρχονται να προστεθούν στο απαράδεκτα υψηλό ενεργειακό κόστος, την αύξηση των λιπασμάτων και λοιπών αγροτικών εφοδίων.
Εάν λοιπόν πράγματι υπάρχει ακόμη ενδιαφέρον για τον ΑΔ τομέα και τους αγρότες/κτηνοτρόφους, ήρθε η ώρα οι κυβερνήσεις να «ξυπνήσουν» από τον λήθαργο της αδιαφορίας τους και να υπερβούν τις ιδεοληψίες και τις δήθεν «οικολογικές» αναστολές τους στην προώθηση υδατικών έργων.
Πρέπει να αποτολμήσουν τον περιορισμό του «Ελντοράντο» που δημιούργησαν αποκλειστικά σε συγκεκριμένους τομείς (αιολικά, φωτοβολταϊκά, φυσικό αέριο) για τους ολιγάρχες της ενέργειας και να πραγματοποιήσουν την (επιβεβλημένη πλέον) στροφή και σε υδροηλεκτρικά έργα, και γενικά να μην τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις που επιβάλλουν ποικίλα κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., είτε στον ΑΔ είτε στον ενεργειακό τομέα.
*Κ. Γιαννακός, γεωπόνος, πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ.
*Κ. Γκούμας, γεωπόνος, πρ. δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ.
