Αυτό είναι χαρακτηριστικό του ότι η Ρωσική αυτοκρατορία πάντοτε θεωρούνταν ευρωπαϊκή, παρά το ότι κατείχε εδάφη και στην Ασία, ανατολικά της οροσειράς των Ουραλίων. Παντού και πάντοτε τα ανατολικά γεωγραφικά όρια της Ευρώπης ορίζονται από τα Ουράλια, την Κασπία, τον Καύκασο, τον Εύξεινο, τον Ελλήσποντο και το Αιγαίο με τα νησιά του.
Δύο μόνο σημερινά κράτη έχουν εδάφη στην Ευρώπη και στην Ασία, η Ρωσία και η Τουρκία. Όσον αφορά τη Ρωσία, το 25% της επικράτειάς της βρίσκεται δυτικά των Ουραλίων και ανήκει στην Ευρώπη, της οποίας αποτελεί το 40% του εδάφους της. Στο τμήμα αυτό κατοικεί το 75% του ρωσικού πληθυσμού. Αντίστοιχα, μόνον το 3% της Τουρκίας ανήκει στην Ευρώπη, αποτελώντας 2ο/οο (δύο χιλιοστά) του εδάφους της, στο οποίο κατοικεί το 15% του πληθυσμού της (κυρίως στην Κωνσταντινούπολη). Τόσο λοιπόν γεωγραφικά, αλλά και πολιτιστικά, εθνολογικά και ιστορικά, το σημαντικότερο τμήμα της Ρωσίας ανήκει στην Ευρώπη, ενώ η Τουρκία είναι μια καθαρά ασιατική χώρα, ακόμη και θρησκευτικά.
Αυτό προσπαθούν κάποιοι να το ανατρέψουν (;!) χωρίζοντας την Ευρώπη σε δυτική (επιρροής ΝΑΤΟ) και ανατολική (Ρωσία, Λευκορωσία), κατατάσσοντας την ανατολική στην Ασία, ενώ ταυτόχρονα θεωρούν την Τουρκία ευρωπαϊκή και αποδέχονται τη μελλοντική έστω ένταξή της στην (Δυτικο)Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτοί είναι οι ανιστόρητοι, αγεωγράφητοι και υποκριτές ατλαντικοί Αγγλοσάξονες (ΗΠΑ , Καναδάς, Βρετανία) με τη σύμπραξη των Ευρωπαίων στρατιωτικών συμμάχων τους. Αυτοί αποτελούν τις πραγματικά αναθεωρητικές δυνάμεις που βλέπουν τον κόσμο όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως είναι, ενώ προπαγανδίζουν για τον δήθεν αναθεωρητικό ρόλο της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Για να πετύχουν την κατάταξη της Ρωσίας και Λευκορωσίας στην Ασία προκάλεσαν την επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, έχοντας στο πλευρό τους τις ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, όπως αυτό επεκτάθηκε και επεκτείνεται με τη Σουηδία και τη Φινλανδία στα ανατολικά, με καταπάτηση υποσχέσεων και συμφωνιών μετά την ένωση των δύο Γερμανιών. Οι ατλαντικοί Αγγλοσάξονες επιδιώκουν τη διαίρεση της Ευρώπης και την ενδοευρωπαϊκή διαμάχη με τον πόλεμο στην Ουκρανία , για να χειρίζονται την Ευρώπη κατά τα συμφέροντά τους (να “βασιλεύουν”). Πρώτο και άμεσο συμφέρον η τόνωση των πολεμικών τους βιομηχανιών και η χορήγηση πλουσιοπάροχης στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Και οι θλιβεροί ηγετίσκοι των ευρωπαϊκών κρατών αποδέχονται τον ρόλο που τους ανέθεσαν οι Αγγλοσάξονες εναντίον της Ρωσίας και εναντίον των συμφερόντων των χωρών τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι προκαλούν ζημιές στις χώρες τους, όπως με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, που αποδεικνύονται κυρώσεις κατά των λαών τους, ενώ καμία αρνητική επίπτωση δεν υπάρχει στις ΗΠΑ. Φοβούμενοι καθ’ υπόδειξη τη ρωσική άρκτο κατασπαράσσονται από τον αμερικανικό αετό, με το να επιδιώκουν την εξοικονόμηση ενέργειας μειώνοντας μέχρι και τον νυχτερινό φωτισμό!
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και οι σημερινοί ένθερμοι υποστηρικτές του Ουκρανού πρόεδρου θα αντιληφθούν κάποια στιγμή υπό την πίεση των ευρωπαϊκών λαών ότι αυτός τους είναι πλέον άχρηστος, θα τον εγκαταλείψουν και θα τον κυνηγήσουν. Υπάρχουν προηγούμενα παραδείγματα, όπως με τον Σαντάμ Χουσεΐν που τον χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ στον ιρακινοπερσικό πόλεμο της δεκαετίας του 1980 και τον Οσάμα μπιν Λάντεν που τον χρησιμοποίησαν στο Αφγανιστάν εναντίον της ΕΣΣΔ, από τα πλέον πρόσφατα.
Η πρόσφατη προκλητική επίσκεψη της γηραιάς Αμερικανίδας στην Ταϊβάν (με την οποία οι ΗΠΑ δεν έχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις, αφού η Ταϊβάν δεν αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος από τον ΟΗΕ), για τη δημιουργία έντασης με την Κίνα, εντάσσει τη διαίρεση της Ευρώπης και την απασχόληση της Ρωσίας στην Ουκρανία στην εξυπηρέτηση των ενεργειών κατά του πραγματικού στόχου των ατλαντικών Αγγλοσαξόνων και των Αυστραλών, που είναι η Κίνα. Την Κίνα αντιλαμβάνονται σαν τη μελλοντική υπερδύναμη και επιδιώκουν όσο το δυνατόν νωρίτερα να τη μειώσουν και να την περιορίσουν.