Σε ό,τι αφορά τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά, η παρελκυστική τους τακτική, πέρα από ρητορικές διαφοροποιήσεις, αποτελεί επί της ουσίας τη συνέχιση της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ. Και σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, φαίνεται ότι η επικέντρωσή τους στο ΜΕΙΖΟΝ υδατικό-περιβαλλοντικό-αναπτυξιακό ζήτημα της Θεσσαλίας και οι πρωτοβουλίες τους είναι περιορισμένες, ενώ η πίεση που ασκούν στην Κυβέρνηση για συζήτηση στη Βουλή είναι αναιμική. Αυτό υποστηρίζει η ΕΔΥΘΕ, σχολιάζοντας την -πρόσφατη- γνωστή δήλωση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για ακύρωση των έργων του Αχελώου και τη χλιαρή στάση, συνολικά της αντιπολίτευσης, έναντι του επιδεινούμενου υδατικού προβλήματος στη Θεσσαλία. Πιο συγκεκριμένα:
ΕΡΩΤΗΣΗ «ΕτΔ»:
Με αφορμή τη γνωστή δήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για την κατεδάφιση των ημιτελών έργων Αχελώου, πώς σχολιάζετε γενικότερα τη διαχείριση αυτού του ζητήματος από τις κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ, όπως επίσης και τη στάση των άλλων κομμάτων;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΔΥΘΕ:
Είναι πραγματικά θλιβερό που μια τέτοια «πρόταση» (και μάλιστα «ολοκληρωμένη», όπως φιλάρεσκα την αποκαλούν οι εμπνευστές της) για κατεδάφιση έργων αξίας εκατοντάδων εκατ. ευρώ κατατίθεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την Ευρώπη συνολικά και για τη Θεσσαλία ειδικότερα (ενεργειακή και παράλληλα διατροφική κρίση, απειλή ξηρασίας, διάβρωση εδαφών, τεράστιες ανάγκες αποθεμάτων για οικολογική αποκατάσταση υπόγειων -κυρίως- υδροφορέων κ.ο.κ.).
Σχετικά με την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα υπενθυμίσουμε πως για στον πολιτικό αυτόν χώρο η «εκτροπή Αχελώου» αποτελούσε ανέκαθεν ένα εμβληματικό ζήτημα.
Γύρω από αυτήν είχαν συσπειρώσει και είχαν «εξαργυρώσει» εκλογικά την στήριξη διάφορων συλλογικοτήτων (οικολογικές οργανώσεις, αντιεξουσιαστές, τοπικές ομάδες κ.λπ.).
Αναλαμβάνοντας, όμως, τη διακυβέρνηση βρέθηκαν μπροστά σε πρωτόγνωρα για εκείνους διλήμματα.
Συμβατό με τις προεκλογικές τους θέσεις θα ήταν να απευθυνθούν αμέσως στη Βουλή ζητώντας την ακύρωση της ακολουθούμενης επί 30 χρόνια πολιτικής υλοποίησης των έργων, να ακυρώσουν τις σχετικές διοικητικές αποφάσεις, να παραγγείλουν στη διοίκηση μελέτες (τεχνικές, περιβαλλοντικές) καθαίρεσης των προ φραγμάτων και του υπερχειλιστή στη Συκιά, να προχωρήσουν στην ολοκλήρωση της εσωτερικής επένδυσης και της φραγής της σήραγγας προς Μουζάκι (σημ.: αυτά υποχρεωτικά θα εκτελεστούν είτε ολοκληρωθούν είτε κατεδαφιστούν τα έργα στη Συκιά), με παράλληλη αποκατάσταση του τοπίου στις περιοχές των έργων, αυτό δηλαδή που υποκριτικά προτείνουν τώρα, με καθυστέρηση ...οκτώ ετών!
Εννοείται πως, μετά την έγκριση των μελετών, τη διαβούλευση, την περιβαλλοντική αδειοδότηση και την εξασφάλιση της απαραίτητης χρηματοδότησης, τα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησής τους ήταν υπεραρκετά για να «κλείσουν» πλήρως την υπόθεση αυτή.
[Σημ.: Επειδή σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους λοιδορούν την ΕΔΥΘΕ ότι «αγνοεί» τα προβλήματα χρηματοδότησης, παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία του κόστους των ημιτελών έργων (ολοκλήρωσης ή/και της ενδεχόμενης κατεδάφισης).
Κατά μια πρώτη εκτίμηση, η δαπάνη ολοκλήρωσης και φραγής (θυροφράγματα) της σήραγγας μεταφοράς ανέρχεται (σημερινές τιμές) σε 60-70 εκατ. ευρώ.
Επίσης, η δαπάνη καθαίρεσης των προ φραγμάτων και του υπερχειλιστή από σκυρόδεμα στη Συκιά, η απομάκρυνση του τεράστιου όγκου χωματισμών και σκυροδεμάτων από την περιοχή των έργων και εναπόθεσή τους σε επιλεγμένες θέσεις μακριά από το ποτάμιο οικοσύστημα και η πλήρης αποκατάσταση του τοπίου, θα απαιτήσουν δημόσια δαπάνη όχι μικρότερη των 200 εκατ. ευρώ.
Και για να υπάρξει ένα μέτρο σύγκρισης, η απλή ολοκλήρωση του φράγματος Συκιάς (χωρίς ΥΗ Σταθμό), σύμφωνα με εκτίμηση των υπηρεσιών του Υπουργείου, θα απαιτήσει σε σημερινές τιμές ακόμα 180 εκατ. ευρώ συν 20-30 εκατ. για τροποποίηση μελετών και λίγες επιπλέον απαλλοτριώσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν].
Όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτε από όσα προαναφέραμε δεν έπραξε η Κυβέρνηση Τσίπρα.
Φαίνεται πως «ζύγισαν» από τη μια πλευρά τις τεράστιες αντιδράσεις που θα προκαλούσε μια τέτοια καταστροφική επιλογή και από την άλλη το περιορισμένο όφελος που θα είχαν σε «οικολόγους» και αντιεξουσιαστές, μέσα και έξω από το κόμμα τους, οπότε χωρίς δισταγμό επέλεξαν να «σέρνουν» το θέμα αυτό, με διάφορα προσχήματα, παραμύθια και αμφίσημες δηλώσεις, αρχικά ότι «θα» το συνεχίσουν, στη συνέχεια με αόριστες υποσχέσεις για υδροηλεκτρική αξιοποίηση κ.ο.κ.
Για να διατηρήσουν δε τις αναγκαίες ισορροπίες, σε συνδυασμό και με το απόλυτα δικαιολογημένο αίτημα της «δικής» τους ηγεσίας στη ΔΕΗ (και πολλών άλλων στελεχών που διέθεταν στοιχειώδεις ευαισθησίες) για άμεση αδειοδότηση της Μεσοχώρας, αποφάσισαν να «θυσιάσουν» τη Μεσοχώρα, να αλλάξουν δηλαδή την (πραγματικά παράλογη και εξωπραγματική) θέση τους για κατεδάφιση και να αδειοδοτήσουν το τόσο πολύτιμο ΥΗΕ, περιορίζοντας στο εξής τη ρητορική τους στο γνωστό «είμαστε κατά της εκτροπής Αχελώου».
Ας σημειωθεί ακόμη (η παράμετρος αυτή ισχύει και για τη σημερινή Κυβέρνηση) πως τα έργα Αχελώου επί πολλά χρόνια δεν είχαν προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων και κανένας από αυτούς δεν τους «πίεζε» να τα επανεκκινήσουν.
Αντίθετα, σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλους τομείς, κάποια ισχυρά συμφέροντα πίεζαν ανοιχτά για «επενδύσεις».
Σε κάποιες από αυτές εκδηλωθήκαν ισχυρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (περίπτωση Λάτση-Ελληνικού), όμως η Κυβέρνηση Τσίπρα επέδειξε την ανάλογη «διαλλακτικότητα» και οι «επενδύσεις» προχώρησαν.
Μ’ αυτά και με αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στη σημερινή του θέση για κατεδάφιση των έργων.
Σε κάποιες «απαντήσεις» που επιχείρησαν προ ημερών στελέχη του, μετά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, αποδίδουν στην ΕΔΥΘΕ «σκοπιμότητα», «εμμονές» κ.λπ.
Η πραγματικότητα είναι πως τα υψηλόβαθμα στελέχη που διατύπωσαν την πρόταση κατεδάφισης δεν προέβησαν με νεότερη ανακοίνωσή τους σε κάποια ανασκευή της αρχικής τους δήλωσης, απλώς επέλεξαν να βάλουν «μπροστά» τοπικά στελέχη ως ανάχωμα στις αντιδράσεις.
Σε ό,τι αφορά τις εκ των υστέρων εξηγήσεις τους, ομολογούν πως ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ «πίστεψε στην οικονομική σκοπιμότητα» των έργων Αχελώου.
Όμως η εκτίμηση και διαβούλευση για τη σκοπιμότητα ενός έργου γίνεται ΠΡΙΝ την έναρξη εργασιών και είναι εντελώς παράλογο να έρχεται μια μεταγενέστερη Κυβέρνηση, παραβιάζοντας τη δημοκρατική αρχή «συνέχειας του κράτους» (σ.σ. σας θυμίζει κάτι κύριε Τσίπρα;) και να ακυρώνει την ολοκλήρωση ενός έργου με έναν τέτοιο αδιανόητο ισχυρισμό.
Επίσης, τι νόημα έχει να ψεύδονται ότι δήθεν το ΣτΕ «δικαίωσε την επιλογή» τους (!), λες και το Δικαστήριο μελέτησε ή αξιολόγησε την οικονομική σκοπιμότητα, ενώ είναι γνωστό ότι οι ακυρωτικές του αποφάσεις αφορούσαν τελείως διαφορετικά ζητήματα (π.χ. αποφάσεις της Διοίκησης);
Κλείνοντας, νομίζουμε πως τελευταία ευκαιρία για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., εάν θέλει να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του στο υδατικό πρόβλημα, στην προοπτική των έργων Αχελώου και να κριθεί δίκαια από τον λαό, είναι αναγκαίο να παρουσιάσουν ΑΜΕΣΑ στο προεκλογικό τους πρόγραμμα μια καθαρή δεσμευτική θέση, να αποφύγουν τις γνωστές αοριστίες «κατά» των έργων, να μην τσαλαβουτούν σε απατηλούς ισχυρισμούς και ψέματα, λέγοντας πότε ότι θα «ολοκληρώσουν» τα έργα, πότε ότι θα τα αξιοποιήσουν ενεργειακά και πότε ότι θα τα κατεδαφίσουν.
Πάντως, ευτυχώς για τους ίδιους, δεν μπήκαν στον πειρασμό να αμφισβητήσουν το παραμικρό από όσες παλαιότερες άκρως αντιφατικές και προσχηματικές δηλώσεις και «υποσχέσεις» τους παραθέσαμε τεκμηριωμένα σε προηγούμενο σημείωμά μας (scripta manent).
Η ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΜΑΤΑ
Σε ό,τι αφορά τώρα τη ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη προσωπικά, η παρελκυστική τους τακτική, πέρα από ρητορικές διαφοροποιήσεις, αποτελεί επί της ουσίας τη συνέχιση της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ.
Η τετραετία που διανύσαμε «αφήνει» την υπόθεση αυτή στο ίδιο σημείο που την παρέλαβαν από τους προηγουμένους, που μετά την ανέλπιστη (;) αυτή εξέλιξη «τρίβουν τα χέρια τους» από χαρά!
Υπάρχουν φυσικά διακηρυγμένες προθέσεις για ολοκλήρωση των έργων από τοπικά στελέχη και βουλευτές της ΝΔ, όμως αυτές στάθηκε αδύνατο να οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα, δεδομένης της αρνητικής στάσης του Πρωθυπουργού (όπως ανεπίσημα παραδέχονται και οι ίδιοι).
Ακόμη και για τη σήραγγα μεταφοράς προς Δρακότρυπα, η οποία ως γνωστόν καταρρέει, τα κυβερνητικά επιτελεία παραπληροφόρησης των πολιτών απέφυγαν να ενημερώσουν (το ίδιο έπραξε και ο ΣΥΡΙΖΑ) πως από το 2011 (!) υφίσταται απόφαση της επιτροπής αναστολών του ΣτΕ (αριθμ. 268) που είχε κάνει ΔΕΚΤΗ την «εκτέλεση των απαιτούμενων εργασιών» και τη «λήψη μέτρων» για την «αποτροπή του κινδύνου κατάρρευσης της ήδη διανοιγείσας σήραγγας του Αχελώου». [σημ.: η απόφαση υπογράφεται και από τους τότε συμβούλους κ. Π. Πικραμένο, σημερινό αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και από την κα Αικ. Σακελλαροπούλου, σημερινή ΠτΔ!].
Τώρα στη ΝΔ ισχυρίζονται προσχηματικά ότι δήθεν δεν μπορούν να κάνουν κάτι εφόσον δεν αναθεωρήθηκε ακόμη το Σχέδιο Διαχείρισης Υδάτων (που είναι απόλυτα ψευδές), άρα «φταίει» ο ΣΥΡΙΖΑ που ακύρωσε τα έργα κ.ο.κ., κανείς τους, όμως, ούτε βεβαίως οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες που πρόσκεινται στον χώρο, με τις δήθεν «αγωνιστικές» τους περγαμηνές, δεν τόλμησαν να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ από τον Πρωθυπουργό «τους» την άμεση συζήτηση στη Βουλή για την επικύρωση, τουλάχιστον, της πολιτικής βούλησης ότι θα ολοκληρωθούν τα έργα.
Για αυτούς, τα όρια του αγώνα τους για τα υδατικά και οικολογικά προβλήματα της Θεσσαλίας τελειώνουν εκεί που αρχίζουν να ενοχλούν τις ιδεοληψίες του «οικολόγου» αρχηγού τους, που ναι μεν ο ίδιος (δυστυχώς...) δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τους επικείμενους κινδύνους, διαθέτει όμως έναν σημαντικό αριθμό πολιτικών και αυτοδιοικητικών στελεχών, πρόθυμων να προστατεύσουν το πληττόμενο κύρος του, εν αναμονή βεβαίως των «χρισμάτων» και της προσωπικής στήριξης από τον ηγέτη και το περιβάλλον του, χάρη στα οποία αρνούνται να αρθρώσουν έστω και μια ευγενική διαμαρτυρία για την καταστροφική του απραξία.
ΑΝΑΙΜΙΚΗ ΠΙΕΣΗ
Τέλος, σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, φαίνεται ότι η επικέντρωσή τους στο ΜΕΙΖΟΝ υδατικό-περιβαλλοντικό-αναπτυξιακό ζήτημα της Θεσσαλίας και οι πρωτοβουλίες τους είναι περιορισμένες, ενώ η πίεση που ασκούν στην Κυβέρνηση για συζήτηση στη Βουλή είναι αναιμική, παρότι φαίνεται καθαρά πως και οι δύο «μονομάχοι» αποφεύγουν «όπως ο διάολος το λιβάνι» να πραγματοποιήσουν μια τέτοια συζήτηση.
Υπενθυμίζουμε τέλος, ότι και για δύο από τα παλαιότερα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ) τα πράγματα κατά το παρελθόν ήταν εντελώς διαφορετικά.
Τότε είχαν σημαντική συμβολή στην υλοποίηση των έργων (ΠΑΣΟΚ), αλλά και συμμετοχή-στήριξη με προβεβλημένα στελέχη τους (ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ) στο ισχυρό κίνημα διεκδίκησης των έργων που είχε αναπτυχθεί στη Θεσσαλία.
Ας ελπίσουμε πως μπροστά στην κρισιμότητα των στιγμών, στην απραξία της Κυβέρνησης Μητσοτάκη και στις χυδαίες απειλές του ΣΥΡΙΖΑ για κατεδάφιση έργων θα επιλέξουν την εκ νέου δραστηριοποίησή τους στην υπόθεση των υδάτων, προς όφελος της Θεσσαλίας και του λαού της.
Γιαννακός Κώστας, γεωπόνος, πρόεδρος Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ.,
Γκούμας Κώστας, γεωπόνος, πρ. δ/ντής Εγγείων Βελτιώσεων, πρ. πρόεδρος ΓΕΩΤΕΕ/Κεντρικής Ελλάδας, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ.,
Μπαρμπούτης Τάσος, πολιτικός μηχανικός, μέλος Δ.Σ. ΕΘΕΜ, πρ. γραμματέας ΤΕΕ/ΚΔΘ, μέλος Ε.Δ.Υ.ΘΕ.
{1} Παρέμβαση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τον Αχελώο: Να μη γίνει και ο Αχελώος θύμα της αντιπεριβαλλοντικής πολιτικής Μητσοτάκη:
https://www.syriza.gr/article/id/131849/Parembash-SYRIZA-PS-gia-ton-Achelwo:-Na-mhn-ginei-kai-o-Achelwos-thyma-ths-antiperiballontikhs-politikhs-Mhtsotakh.html
