Με το νομοσχέδιο καταργείται η «πλήρης και αποκλειστική απασχόληση» των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία και ταυτόχρονα εισάγεται η μερική απασχόληση. Τελικά κατοχυρώνεται η είσοδος ιδιωτών γιατρών στα νοσοκομεία, που δοκιμάστηκε την περίοδο της πανδημίας, όταν η κυβέρνηση έψαχνε όπως - όπως να μπαλώσει κενά χωρίς να κάνει προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Στην πραγματικότητα, οι γιατροί θα σπρώχνονται να ενταχθούν στον ιδιωτικό τομέα Υγείας ώστε να συμπληρώνουν το εισόδημά τους, κάτι που θα πληρώσει ακόμα περισσότερο από την τσέπη του ο λαός, αφού αυτή θα είναι η μόνη διέξοδος από τις πολύμηνες αναμονές ακόμα και για στοιχειώδεις ιατρικές πράξεις, πόσο μάλλον για ένα κρίσιμο χειρουργείο.
Τα παραπάνω «κουμπώνουν» με τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή που προωθεί η κυβέρνηση μέσα στα δημόσια νοσοκομεία. Κάπως έτσι συμπληρώνεται το «καρέ του τζόγου» που στήνεται για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος της Υγείας του λαού.
Και επειδή δεν υπάρχει κυβέρνηση που να βάζει «όρια» στα «θέλω» των καπιταλιστών, οι οποίοι κερδίζουν από την πιο ζωτική ανάγκη του λαού, το νομοσχέδιο δίνει το «πράσινο φως» και για το ξεχείλωμα του ωραρίου στις φαρμακαποθήκες. Πρόκειται για ρύθμιση την οποία εδώ και χρόνια έχουν παραγγείλει οι εργοδότες του κλάδου, και με σκληρούς αγώνες οι εργαζόμενοι είχαν καταφέρει να εμποδίσουν.
Τώρα έρχεται στο συγκεκριμένο νομοθέτημα η πρόβλεψη ότι με μια απλή δήλωση του ιδιοκτήτη της φαρμακαποθήκης στον δήμο αυτή θα ανοίγει και τα Σάββατα, με το ωράριο να γίνεται λάστιχο, πέραν του 40ώρου εβδομαδιαίως! Παράλληλα το νομοσχέδιο κάνει νόμο την ανακύκλωση του προσωπικού, ώστε να μπαλώνονται κενά και ελλείψεις, βάζοντας αποφοίτους Ιατρικής να στελεχώνουν τα νοσοκομεία με «6μηνη απασχόληση».
Ολα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα που προβλέπει το νέο έκτρωμα της κυβέρνησης είναι πλευρές του «νέου ΕΣΥ», των διακηρύξεων για ένταση της επιχειρηματικής δράσης στο σύστημα Υγείας, η οποία δοκιμάστηκε για τα καλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Οι σχεδόν ολοκληρωτικές απώλειες όσων δεν βρήκαν έγκαιρα ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ λόγω της διαχρονικής υποχρηματοδότησης, κάτι που αποτυπώνεται και σε χιλιάδες θανάτους από COVID, οι δεκάδες χιλιάδες που έμειναν χωρίς περίθαλψη και στράφηκαν στους ιδιώτες, οι κλινικάρχες που θησαύρισαν, δεν ήταν κάποια «παρέκκλιση». Ηταν η στρατηγική του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών τους, ίδια κι απαράλλακτη εδώ και χρόνια, που βήμα - βήμα γίνεται νόμος. Και με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο το βήμα γίνεται «άλμα».
Ενα «άλμα» για το οποίο η κυβέρνηση έχει πάρει «φόρα» πάνω στο έδαφος που παρέλαβε από τους προκατόχους της: Από το πρώτο «νοσοκομείο ΑΕ», που ίδρυσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Σαντορίνη, τη θεσμοθέτηση των DRG’s από την ίδια κυβέρνηση, για να κατοχυρώνεται η λογική «κόστους - οφέλους» στη λειτουργία των υγειονομικών μονάδων, μέχρι την ουσιαστική κατεδάφιση της δημόσιας και δωρεάν πρωτοβάθμιας περίθαλψης με την κυριαρχία των ιδιωτικών κέντρων, μέσα από την εργολαβοποίηση που μεθοδικά προωθείται στα κρατικά νοσοκομεία εδώ και 30 χρόνια κ.ο.κ.
Πρόκειται λοιπόν για ρυθμίσεις που αφορούν συνολικά τον λαό και όχι μόνο τους γιατρούς και το υπόλοιπο προσωπικό του συστήματος Υγείας. Αφορούν τον μεροκαματιάρη που θα δει να υψώνονται περισσότερα εμπόδια για τις υπηρεσίες Υγείας που έχει ανάγκη, τον εργαζόμενο που θα κληθεί να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να πληρώνει, τόσο μέσα όσο και έξω από το κρατικό νοσοκομείο, για να έχει την υγειά του.
Αφορά δηλαδή όσους βιώνουν όλη την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, που τσακίζει κάθε τους ανάγκη για να θησαυρίζουν τα μονοπώλια.
Γι’ αυτό και θα πάρει απάντηση από το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, από την πάλη για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με υγειονομικούς που θα μπορούν να κάνουν σωστά και με επάρκεια τη δουλειά τους και ταυτόχρονα θα ζουν αξιοπρεπώς από τον μισθό τους.
Το νομοσχέδιο είναι «αιτία πολέμου» για τον λαό και προσθέτει ακόμα περισσότερους λόγους για να είναι η απεργία στις 9 Νοέμβρη μέρα γενικού ξεσηκωμού, αγωνιστικής ανάτασης για όσα ο ίδιος έχει ανάγκη.