Συνεχίζοντας, ο ίδιος πάλι, εμφορούμενος από ιδέες μεγαλείου και προσπαθώντας να υποτιμήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες, δήλωνε υπερήφανος: «Η Ελλάδα δεν είναι στο επίπεδό μας, καθώς δεν είναι ισότιμη πολιτικά, οικονομικά ή στρατιωτικά...». Μόνο που δεν μας διευκρινίζει ο Τούρκος πρόεδρος, με φεγγάρι και πανσέληνο θα ‘ρθούν μια νύχτα ή μήπως στα σκοτεινά, όπως κάνουν οι διαρρήκτες όταν «μπουκάρουν» στα σπίτια των φιλήσυχων ανθρώπων για να κλέψουν αυτά που θέλουν και ό,τι άλλο βρουν μπροστά τους;
Αν και οι στίχοι αυτοί του παραπάνω τραγουδιού μιλάνε για κάποια παλιά ξεχασμένη αγάπη, την οποία ο καλός μας κανταδόρος ζητάει απελπισμένα να ξαναθερμάνει, εδώ, στην περίπτωσή μας, με την επιθετική ρητορική και τις απειλές κατορθώνει το αντίθετο. Σπέρνει στους Τούρκους πολίτες του το μίσος και την εκδίκηση και δεν αφήνει έστω ένα παράθυρο ανοιχτό για να μπει ο καθαρός αέρας της ειλικρίνειας, της συνεργασίας χωρίς όρους και της συνεννόησης σε όλα τα επίπεδα μεταξύ των δύο χωρών.
Σ’ αυτό το μίσος που δεν το ύμνησε κανείς παρά μόνο οι πολεμοχαρείς εθνικιστές και οι φανατικοί εχθροί της Δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών καταφεύγουν εκείνες οι πολιτικοστρατιωτικές ηγεσίες και οι λαοί τους που διαπνέονται από επεκτατισμούς και περιφρόνηση των αρχών του Δικαίου και της ειρηνικής συνύπαρξης.
Καλά τα είπε ο στρατηγός και πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Σαρλ ντε Γκωλ, όταν ρωτήθηκε: «Ενώ πατριωτισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ’ όλα την πατρίδα σου, ο εθνικισμός είναι όταν βάζεις πάνω απ’ όλα το μίσος για τους άλλους».
Έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτό το μοχθηρό και αιμοβόρο συναίσθημα που δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων και κόβει τις γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ τους, αλλά και ολόκληρων λαών. Ο Άντον Τσέχωφ, πολύ εύστοχα, λέει κάπου: «Η αγάπη, η φιλία, ο σεβασμός, δεν ενώνουν τους ανθρώπους τόσο, όσο το μίσος απέναντι σε κάτι».
Συνεχίζοντας σχεδόν καθημερινά την ίδια τακτική των προκλήσεων, οι Τούρκοι αξιωματούχοι συναγωνίζονται ποιος θα εκστομίσει την πλέον... πρωτότυπη απειλή. «Το Αιγαίο είναι δικό μας», λέει ο ένας, «Οι Έλληνες να μάθουν κολύμπι», ο άλλος και ο τελευταίος, ο πρόεδρος, μας προειδοποιεί, απειλώντας μας: «Η Ελλάδα να μαζευτεί. Οι Έλληνες φοβήθηκαν, καθώς και η Αθήνα είναι μέσα στην εμβέλειά του (του βαλιστικού πυραύλου εννοεί, που εκτόξευσαν λίγες μέρες πριν) των 561 χιλιομέτρων».
Την καλύτερη απάντηση, αλλά και την πληρέστερη, την έδωσε στους Τούρκους αξιωματούχους ο Έλληνας πιλότος, ο οποίος συμμετείχε στις επιδείξεις, με την ευκαιρία της εορτής της πολεμικής αεροπορίας:
«Μολών λαβέ και τη νύχτα»...
* Ελαφρό ελληνικό τραγούδι του 1937 των Κ. Γιαννίδη – Κρ. Ρηγόπουλου με την Κ. Νικολαΐδου.
Από τον Τάσο Πουλτσάκη
