Καλό τερματισμό, λοιπόν. Μαζί με τις σκέψεις και τις ευχές, διάβασε και την παρακάτω πετυχημένη τεχνική καθοδηγούμενης νοερής απεικόνισης, που χαλαρώνει και δημιουργεί θετικές εικόνες και σκέψεις για το τελικό αγχογόνο διάστημα που ακολουθεί. Είναι απόσπασμα από την ιστορία «Εφιάλτης στο δρόμο με τις λευκές κόλλες», από το βιβλίο μου «Ανελκυστήρας», που έχει πυρήνα του την ψυχική ανθεκτικότητα, το πώς αντέχουμε δηλαδή στα δύσκολα. Γιατί αντοχή σημαίνει δρόμος.
Δοκίμασέ την!
«Η καλύτερή μου στιγμή όμως είναι άλλη: Πολλές φορές κάθομαι στο γραφείο μου στο σπίτι και λύνω ασκήσεις, αλλά μπλοκάρω. Παίρνω τότε μια βαθιά ανάσα, κλείνω τα μάτια, ρίχνω κάτω τους ώμους, ακουμπώ και ισιώνω την πλάτη μου στην εργονομική μου καρέκλα και φαντάζομαι. Και κάνω την πιο γλυκιά κατευθυνόμενη ονειροπόληση: Είναι το τελευταίο λεπτό της τελευταίας μέρας του τελευταίου διαγωνιζόμενου μαθήματος! Είναι κατά τις δώδεκα το μεσημέρι. Νεαρό καλοκαιράκι κι η ζέστη καλόβολη φίλη. Όλα φωτεινά και φυσικά. Βαρέθηκα τη λάμπα του φωτιστικού μου στο γραφείο. Κι εγώ μια φιγούρα ψηλή με τα χέρια ανοιχτά, να περνώ τη σιδερένια αυλόπορτα του σχολείου μου λες και είναι το finish του δρομέα. Το σκοτάδι είναι πίσω μου. Όλα μπροστά ήλιος. Όμως δεν με τυφλώνει.
Άσπρη μέρα. Δε με νοιάζει τι φέρνει. Είναι καινούργια. Την αισθάνομαι με όλο το είναι μου. Είναι καινούργια και είναι για μένα! Μόνο για μένα!»
Όταν τερματίζει κανείς στον μαραθώνιο, οι θεατές δεν τον ρωτούν τι θέση πήρε. Απλά χειροκροτούν και υποκλίνονται μπροστά του, γιατί κατάφερε να τον διανύσει....
* H Μαρία Καμπάνταη είναι ψυχολόγος - συγγραφέας