Του Χρήστου Τσαντήλα

ΠΟΣΟ απλά είναι ορισμένες φορές τα πράγματα, αν θέλει να τα δει κανείς έτσι και πόσο εύκολα μπορείς να εξακριβώσεις την αλήθεια, μόνο με δύο απλοϊκές κουβέντες, είναι ένα μάθημα που πρέπει να διδαχθούμε όλοι. Έτυχε λοιπόν να παρακολουθήσω την ολομέλεια της Βουλής το βράδυ της Δευτέρας και να ...θαυμάσω τις ομιλίες των δύο, τριών, το πολύ αρχηγών, που με ενδιέφεραν, παρέα με ηλικιωμένο άτομο, που μιλά με απλά γράμματα, των μικρών τάξεων του Δημοτικού, «σπουδασμένου» στις δυσκολίες της ζωής οκτώ δεκαετίες τώρα.

ΑΝΑΜΕΣΑ λοιπόν στα δικά μου «σσστ» και τα «ησυχίααα» μπροστά στην τηλεόραση, για να ακούσω την αγωνιώδη προσπάθεια των αρχηγών, να πείσουν ότι, οι δικές τους ημέρες είναι που θα έσωζαν (ή που θα σώσουν) τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία, πάνω στη φασαρία για τα διαδικαστικά θέματα με την πρόεδρο της Βουλής και την ώρα που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκνευρισμένος, απαριθμούσε τα της δικής του κυβέρνησης ... φιλολαϊκά επιτεύγματα, (ρυθμίσεις, δόσεις χρεών και πρόγραμμα κατά της φτώχειας) τα οποία όπως είπε ...«αντιγράφει τώρα, ελαφρώς τροποποιημένα ο ΣΥΡΙΖΑ», πετάχτηκε από την απέναντι πολυθρόνα αποσβολωμένος ο συνταξιούχος που σας έλεγα και κάτι ψέλλισε... «Ξαναπές το» του κάνω, δεν άκουσα...

«Τι να πω... τούτοι δω παιδί μου θα μας χαζέψουν... Λες και δεν έγινε τίποτα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα που ήταν αυτοί απάνω... Που έκαναν τον κόσμο να καίει ξύλα και ό,τι παλιό έπιπλο είχε, πέρυσι τον χειμώνα για να ζεσταθεί! Που γέμισαν οι πόλεις ακόμα και τα χωριά, αντάρα από τον καπνό».

ΜΙΑ φράση, όλα τα λεφτά! «...ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΙΕΙ ΞΥΛΑ!». Άραγε, υπάρχει μέτρο αυτογνωσίας και αυτοκριτικής στο ελληνικό κοινοβούλιο; Γιατί να μπορεί να αποτυπώνεται με τόσο απλοϊκό τρόπο μια κατάσταση, από έναν όχι μορφωμένο άνθρωπο και να αδυνατούν να αποτυπώσουν με πολλές ώρες συνεδρίασης 300 μορφωμένοι βουλευτές; Γιατί να μην υπάρχει ειλικρίνεια; Γιατί να βαπτίζεται το κρέας ψάρι;

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ο κόσμος τη συνεδρίαση της Βουλής και όλους τους ομιλητές να έχουν κάνει από την πλευρά τους, τόσα καλά για τη χώρα και για τους Έλληνες βεβαίως, και αυτοί, οι αθεόφοβοι, να μην θέλουν να δουλέψουν (!) και να φτάνουν έτσι την ανεργία στο 30% (!). Με τους νέους μας να μην θέλουν να αφήσουν τις καφετέριες. Οι 60 στους εκατό να μην θέλουν να καλύψουν τις αμέτρητες θέσεις εργασίας που δημιούργησε η ...καλή διακυβέρνηση των τελευταίων πέντε χρόνων. Παρακολουθούσε ο κόσμος με αγωνία και τους καινούργιους, που όμως βρίσκονται ακόμη στο «θα». Τα «θα» που έσπειραν ελπίδες στα χαμηλά και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που θα περιμένει ως τον Ιούνιο για να τους αξιολογήσει και αυτούς...