Tου Γιάννη Μήτσιου,Φυσικού – Νομικού
Περνώντας τις προάλλες από κάποιο τραπεζικό κατάστημα διάβασα μία απ’ τις γνωστές τοιχογραφίες που έγραφε: «Ρουφιάνοι, αλήτες Τραπεζίτες». Με αφορμή αυτό και με το γεγονός ότι έτυχε να χρηματίσω για ένα περίπου χρόνο τραπεζοϋπάλληλος, πέρασαν απ’ το μυαλό μου κάποιες σκέψεις, που θα ‘θελα να μοιραστώ. Οι Τράπεζες δεν είναι τίποτα περισσότερο από μεγάλα σούπερ μάρκετ με πολλά υποκαταστήματα ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Η διαφορά τους είναι ότι αντί να αγοράζουν και να πουλούν απορρυπαντικά, μακαρόνια, ρύζια κλ.π. αγοράζουν και πουλούν χρήμα. Το αγοράζουν από τους καταθέτες δίνοντας ένα επιτόκιο, έστω και το πουλούν στους δανειολήπτες με επιτόκιο χορηγήσεων κ+χ. Η διαφορά χ είναι αυτή που θα καλύψει τα λειτουργικά έξοδα της Τράπεζας και θα αφήσει το σχετικό κέρδος.
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε».
