...Πάντως, ημείς οι ψηφοφόροι είμεθα ανθεκτικοί τύποι. Και υπομονετικοί επίσης. Μέχρις ενός σημείου βέβαια.
Έβλεπα προχθές τη μέτρηση που παρουσίασε εβδομαδιαία τηλεοπτική εκπομπή, αλλά και λοιπές μετρήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό. Παρότι τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ για την κυβέρνηση, λόγω της δημοσιονομικής κατάστασης, και η κυβέρνηση με τη σειρά της ζορίζει - και θα ζορίσει κι άλλο - τους πολίτες, εξακολουθεί στις μετρήσεις να εμφανίζεται παντοδύναμη. Το ποσοστό της είναι τόσο υψηλό όσο και στις εθνικές εκλογές και αντίστοιχα χαμηλό είναι εκείνο της Νέας Δημοκρατίας, η οποία παρότι άλλαξε αρχηγό, προς το παρόν δεν φαίνεται να πείθει ότι έχει αλλάξει προφίλ.
Ο δε Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, βρίσκεται πολύ ψηλά - σε σχέση με τον Αντώνη Σαμαρά - σε όλους τους θεματικούς δείκτες που έθεσε η δημοσκόπηση, σε αρκετούς δε ξεπερνάει το 50%. Και, σε κάθε περίπτωση, η διαφορά του από τον Αντ. Σαμαρά είναι από 20 μονάδες και πάνω.
Που σημαίνει τι; Ότι ο λαός υπομένει και επιμένει, τουλάχιστον προς το παρόν και εξακολουθεί να περιβάλει με την εμπιστοσύνη του τη νέα κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα η αντίδραση των πολιτών είναι και φυσική και δείχνει πέραν της ανεκτικότητας και μία ωριμότητα. Διότι παρότι στις πρώτες 100 μέρες ΠΑΣΟΚ έγινε εμφανές ότι έχει εγγενή προβλήματα λειτουργίας η κυβέρνηση, ότι ήταν ανέτοιμη ν’ αντιμετωπίσει την κατάσταση και ότι σε πολλές προεκλογικές της υποσχέσεις δεν μπορεί να είναι συνεπής, ωστόσο... Ωστόσο υπάρχει από τη μία το «άλλοθι» της οριακής δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας και από την άλλη το γεγονός ότι η κυβέρνηση είναι ακόμη πολύ νέα. Και παρότι μέτρα ήρθαν, έρχονται και θα ’ρχονται, οι Έλληνες πολίτες τηρούν ακόμη στάση αναμονής έναντι της νέας κυβέρνησης και ανοχής έναντι των μέτρων που επιβάλλει. Κατ’ επέκταση διατηρεί τη δυναμική και ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος εμφανίζεται ισχυρός και αλώβητος προς το παρόν από τα τεκταινόμενα. Άλλωστε, αν θέλουμε να κάνουμε μια γενική παρατήρηση, οι δημοσκοπήσεις - πριν τα πράγματα για μια ελληνική κυβέρνηση φτάσουν στα μη περαιτέρω (γιατί πάντα φτάνουν) - ακόμη και όταν οι μετρήσεις για τις κυβερνητικές επιδόσεις πέφτουν κατακόρυφα, οι πρωθυπουργοί διατηρούν τη δυναμική τους. Όταν βέβαια έρθει η ώρα να πέσουν, πέφτουν για τα καλά!
Όσον αφορά τώρα στο νέο πρόεδρο της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, και εκεί υπάρχει εξήγηση. Και αυτός, όπως η κυβέρνηση, είναι νέος στο αξίωμα και μάλιστα ακόμη νεότερος και παρότι η εκλογή του θα μπορούσε να έχει δώσει μια δυναμική στη Ν.Δ., αν αυτό δεν έχει συμβεί είναι γιατί είναι προφανές ότι το «στραπάτσο» που έπαθε η Ν.Δ. στις εκλογές και η εσωκομματική «μάχη» που ακολούθησε για την ανάδειξη του νέου αρχηγού και πλήγωσε και έχει δημιουργήσει ένα κλίμα επιφυλακτικότητας, το οποίο, προς το παρόν τουλάχιστον, φαίνεται να μην έχει αποκατασταθεί. Και, ως φαίνεται, και σε ό,τι αφορά στη νέα ηγεσία της Ν.Δ., υπάρχει μια στάση αναμονής μέχρι ο νέος αρχηγός να δώσει δείγματα γραφής και να εδραιώσει το ηγετικό του προφίλ. Άλλωστε, μιλάμε για έναν πολιτικό που έμεινε έντεκα χρόνια εκτός πολιτικής σκηνής και που μόλις πέρυσι έγινε υπουργός, για να βρεθεί τελικά στο πηδάλιο της Ν.Δ.
Ο ίδιος έχει ξεκινήσει μια επιχείρηση αναδόμησης και επανασύστασης του κόμματος και έχει αρχίσει να δρα αντιπολιτευτικά, ωστόσο είναι ακόμη στην αρχή, «χτίζοντας» ένα προφίλ που οι πολίτες και οι οπαδοί της Ν.Δ. περιμένουν να εδραιωθεί στην αντίληψή τους και την καθημερινή πολιτική πραγματικότητα. Το βέβαιο είναι ότι η εκλογή Σαμαρά από μόνη της δεν έκανε το «μπαμ», παρασύροντας προς τα πάνω τη Ν.Δ., παρότι ο ίδιος εμφανίζεται να έχει διεισδυτικότητα και στα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και στο ΛΑΟΣ. Το οποίο ΛΑΟΣ, είναι αξιοσημείωτο και προς ανακούφιση του αρχηγού και των στελεχών του, ότι διατηρεί τη δύναμή του, παρότι οι Κασσάνδρες έλεγαν ότι με την εκλογή Σαμαρά, που είναι πιο «δεξιόστροφος», θα αρχίσει και η συρρίκνωσή του.
Βέβαια, είναι ακόμη πολύ νωρίς για όλους και για όλα. Η πορεία των πραγμάτων θα δείξει τις πραγματικές διαστάσεις προσώπων, επιλογών, επιδόσεων και αντοχών. Όμως, η ένδειξη των δημοσκοπήσεων, τουλάχιστον ως προς την κυβέρνηση, δείχνει ότι του Έλληνα ο τράχηλος αντέχει. Ακόμη τουλάχιστον!
