Ήταν Φεβρουάριος του 2005, όταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, Πρόεδρος τότε της Κυπριακής Βουλής αγανακτισμένος δήλωνε: «Η βρετανική κυβέρνηση είναι ο κακός δαίμονας της Κύπρου... αιτία των δεινών μας είναι η βρετανική ραδιουργία». Διαπιστώσεις που έγιναν σε απάντηση των δηλώσεων του τότε Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Τζακ Στρο για το θέμα του απευθείας εμπορίου με τα κατεχόμενα. Ιδού αυτούσια η άποψη του κ. Χριστόφια για το εν λόγω θέμα: «Η Βρετανία αποτελεί τον κύριο μοχλό για να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση ειδικός κανονισμός για το απευθείας εμπόριο με τα κατεχόμενα, με στόχο την αναβάθμιση του ψευδοκράτους... με τον τρόπο αυτό, οι Βρετανοί επιθυμούν να επιβάλουν τη χρήση των παράνομων λιμανιών και του αεροδρομίου τους».
Αυτά έως πριν λίγες μέρες που ο κ. Χριστόφιας ως Πρόεδρος πια της Κυπριακής Δημοκρατίας περνούσε το κατώφλι της «Downing Street» προκειμένου να συναντηθεί με τον Βρετανό πρωθυπουργό Gordon Brown και να συνυπογράψουν το νέο μνημόνιο συνεργασίας και συναντίληψης μεταξύ των δυο χωρών. Ένα μνημόνιο που δεσμεύει τις δύο χώρες να εργασθούν από κοινού για επανένωση του νησιού με στόχο μια συνολική και διαρκή λύση βασισμένη στα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τις αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. «Η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική για τις σχέσεις Κύπρου-Βρετανίας», δήλωσε αμέσως μετά την υπογραφή του μνημονίου ο Δημήτρης Χριστόφιας. Από την πλευρά του ο Βρετανός πρωθυπουργός έκανε σαφές ότι η χώρα του είναι έτοιμη να στηρίξει τη διαδικασία στο Κυπριακό. «Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι έτοιμο να υποστηρίξει μια λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα...», είπε μεταξύ άλλων ο Βρετανός Πρωθυπουργός.
«Τα μάγια λύθηκαν», λοιπόν, όπως δήλωσε πρόσφατα ο βουλευτής του Α.Κ.Ε.Λ. Τάκης Χατζηγεωργίου. Ο κ. Χατζηγεωργίου δεν εννοούσε φυσικά την ξαφνική μεταστροφή της παλαιόθεν εχθρικής στάσης των Βρετανών, αλλά την απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την προεδρία, η οποία άνοιξε κατά την άποψη του τον δρόμο για λύση του Κυπριακού. Παλιοί προοδευτικοί που συνωστίζονται εκεί που η Πυθία θα δώσει τον χρησμό για να λυθεί επιτέλους ο γόρδιος δεσμός, χωρίς ελπίζουμε να υιοθετηθεί το γνωστό «ό,τι δεν λύνεται κόβεται», που στην προκειμένη περίπτωση παραπέμπει στη διχοτόμηση. Γιατί μπορεί εμείς να πανηγυρίζουμε για το καλό κλίμα, το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο αυτό καθεαυτό το καλό κλίμα, αλλά αν αυτό υποβοηθά προς την κατεύθυνση μιας δίκαιης, λειτουργικής και βιώσιμης λύσης, κάτι που προς το παρόν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Εκτός και αν πιστεύουμε πως έχουμε πιάσει τον ταύρο από τα κέρατα. Κομματάκι δύσκολο βεβαίως. Ιδού και οι αποδείξεις:
Διαβάζουμε στο «ΠΟΛΙΤΗ» της 5ης Ιουνίου 2008: «Σε νέο κράτος και όχι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά τη λύση του Κυπριακού, επιμένει η τουρκοκυπριακή πλευρά. Αναφερόμενος στις δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια ότι δεν ευνοεί την παρθενογένεση ενός νέου κράτους, ο εκπρόσωπος του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, Χασάν Ερτσακιτζά, είπε ότι αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση για την ελληνοκυπριακή πλευρά και ότι δεν επιθυμεί να σχολιάσει τις συζητήσεις που διεξάγονται από τους Ελληνοκύπριους ηγέτες, καθώς αυτό «δεν θα επηρεάσει θετικά τη διαδικασία». Προέβαλε τον ισχυρισμό ότι η σύσταση ενός νέου κράτους αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου και προσδιορίζεται μέσα από το κοινό ανακοινωθέν ως «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπου θα υπάρχουν δυο συνιστώντα κρατίδια ίσα μεταξύ τους». «Αυτό δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, είναι κάτι άλλο», σημείωσε για να προσθέσει ωστόσο ότι η Τουρκοκυπριακή πλευρά επιθυμεί να προσεγγίσει όλα τα προβλήματα εποικοδομητικά. Τώρα μπορούμε ελπίζω να αντιληφθούμε τι εννοεί ο ευφάνταστος κοινοτικός επίτροπος, Όλι Ρεν, όταν δηλώνει: Οι δύο ηγέτες ψάχνουν τρόπο, για να... «τετραγωνίσουν τον κύκλο». Αν είναι δυνατόν!
Αυτά για την τρέχουσα επικαιρότητα σε ό,τι αφορά στις σχέσεις Κυπριακής Δημοκρατίας και Ηνωμένου Βασιλείου. Σχέσεις που πάντα στα κοινά ανακοινωθέντα παρουσιάζονται ως αγαστές και ομαλές, στην πραγματικότητα, όμως, ποτέ δεν ήταν ειλικρινείς από μέρους των Βρετανών. Και επειδή καθώς λέει ο λαός μας, όποιος καεί στη φωτιά φυσάει και το γιαούρτι, εδώ είμαστε για να δούμε αν έστω και για μια φορά οι Βρετανοί θα σεβασθούν την υπογραφή τους και θα κρατήσουν τον λόγο τους. Με έργα και όχι με λόγια. Κάτι που παρά τις μεγάλες επιφυλάξεις μας, δίχως άλλο, σίγουρα το ευχόμαστε. Τώρα που λύθηκαν τα μάγια...
Υ.Γ.: «Ένας είναι ο εχθρός, ο Ιμπεριαλισμός... Έξω οι βάσεις του θανάτου». Μην το λες δυνατά. Παραμονεύουν οι προοδευτικοί που έπαθαν μετάλλαξη. Όσοι δεν προσκυνούν τους Αγγλοαμερικανούς είναι φασίστες! Θου Κύριε...
