«Το τάξιμο δεν χαλάει σπίτι». Το ’χουμε ξαναπεί. Και βέβαια, είναι πολύ εύκολο να τάζει κάποιος όταν δεν καλείται - άμεσα τουλάχιστον - να υλοποιήσει αυτά που τάζει. Αυτό σκέφτηκε και ο Γ. Παπανδρέου με το επιτελείο του, και ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη κρατώντας μεγάλο καλάθι παροχών. Με μπόλικα «θα», γιατί όσο να ’ναι παίζει ρόλο και η κληρονομικότητα, και μπόλικες παροχές που οι... άλλοι που πήραν αμέσως χαρτί και μολύβι και άρχισαν να λογαριάζουν, είδαν ότι: για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται του κόσμου τα δισ., τα οποία αποκλείεται να βρεθούν. Αλλά στην προκειμένη φάση, για έναν πολιτικό αρχηγό και ένα πολιτικό κόμμα εξουσίας, το ζητούμενο δεν είναι να είναι κανείς ακριβής. Το ζητούμενο είναι να πείθει γι’ αυτά που λέει και να δημιουργεί σκαλοπάτια για την ανακατάληψη της εξουσίας. Και αυτό είναι και το πνεύμα άλλωστε. Όχι μόνο του Παπανδρέου, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, αλλά και κάθε αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, που «έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέει», και που κεντρικός του στόχος είναι να εκπορθήσει την εξουσία. Τώρα, πόσο... τσιμπάνε οι ψηφοφόροι ή όχι από αυτή την τακτική, είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά, στο τέλος-τέλος, είναι και δική του ευθύνη.
Η παρούσα συγκυρία με την κυβέρνηση να παραπαίει ανάμεσα στη σκανδαλολογία και τα νέα φορολογικά μέτρα που προκαλούν δυσφορία στους πολίτες, είναι οπωσδήποτε ευνοϊκή για τις επιδιώξεις τού Γ. Παπανδρέου. Τώρα «πόσο» και για «πόσο», αυτό θα φανεί στο μέλλον, αλλά στην παρούσα φάση ούτως έχουν τα πράγματα. Συγκλονιστικός δεν υπήρξε ο Γ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Και μάλιστα έδινε την εντύπωση ότι αντιδρά σε slowmotionρυθμούς και στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου.
Μπόρεσε όμως να εκμεταλλευτεί τη γενικότερη συγκυρία, πέρα από τα «θα» και πέρα από την παροχολογία. Διότι «όπου ακούς πολλά κεράσια, πάρε μικρό καλάθι». Και δεν υπέπεσε σε... ατοπήματα, τα οποία θα μπορούσαν να του δημιουργήσουν άμεσο επικοινωνιακό πρόβλημα. Και, φυσικά δήλωσε ότι δεν θέλει να είναι ο «καταλληλότερος», αλλά ο «καλύτερος». Αν υποθέσουμε ότι πρέπει να σταθούμε στην ετυμολογία των λέξεων, όντως υπάρχει διαφορά. Στην ουσία, όμως, της πολιτικής ή μάλλον στη διαδικασία της - όπως αυτή ασκείται στην Ελλάδα - ο «καταλληλότερος» και ο «καλύτερος» είναι ένα και το αυτό, και είναι αυτός που συνήθως εκλέγεται και πρωθυπουργός. Ο οποίος, μπορεί ουσιαστικά να μην είναι και τίποτα από τα προαναφερόμενα επίθετα. Είναι όμως «προϊόν» της λαϊκής ετυμηγορίας και αυτό φτάνει... Και περισσεύει πολλές φορές.
Επίσης, ο Γ. Παπανδρέου εδώ και κάνα δυο βδομάδες εγκαινίασε και τη μέθοδο της «μη προσωπικής επίθεσης» κατά Καραμανλή. Την οποία «μέθοδο» υπογράμμισε και κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη. Ίσως γιατί εκτίμησε, τόσο αυτός όσο και οι συνεργάτες του, ότι οι προσωπικές επιθέσεις κατά του πρωθυπουργού, που κατά κόρον υιοθέτησε τον προηγούμενο χειμώνα, δεν του απέδωσαν καρπούς. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από τις μετρήσεις. Διότι οι mantoman αναμετρήσεις δεν υπήρξαν κερδοφόρες για τον ίδιο, αλλά και για το κόμμα εν τέλει. Και στην «καταλληλότητα» όχι στην... «καλυτερότητα» για πρωθυπουργός, ακόμη και σε χαλεπούς καιρούς, όπως οι συγκεκριμένοι, ο Κ. Καραμανλής τον αφήνει πολύ πίσω. «Δεν έχω προσωπικά με κανέναν», είπε, λοιπόν, από τη Θεσσαλονίκη, όπως παλιότερα είχε πει και ο Καραμανλής, και όπως άλλωστε είναι και το λογικό. Αλλά οι «προσωπικές επιθέσεις» στην πολιτική στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν να κάνουν με τα «προσωπικά» του καθενός, αλλά με επιλεγμένη μέθοδο άσκησης πολιτικής. Την εγκαταλείπει, λοιπόν, αυτή τη «μέθοδο», προς το παρόν τουλάχιστον, ως μη προσοδοφόρα, και υιοθετεί ένα προφίλ πιο «υπεράνω» στα πρότυπα Καραμανλή.
Πέρασε λοιπόν στην ιστορία και αυτή η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, αφήνοντας πίσω της εντυπώσεις, μετρήσεις που δημιουργούν εντυπώσεις και ένα «ναυάγιο». Αυτό του τέως υπουργού, πλέον, Εμπορικής Ναυτιλίας Γ. Βουλγαράκη. Η συνέχεια θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και ο χειμώνας θερμός. Ε, αφού δεν θα ’χουμε πετρέλαιο, λόγω κόστους, να έχουμε ζεστό πολιτικό κλίμα να... χουχουλιζόμαστε! Κάτι είναι κι αυτό.
