Εμβρόντητος μένει κανείς, όταν βλέπει ποιοι συγκαταλέγονται μεταξύ των υποστηρικτών τού μαύρου υποψηφίου των Δημοκρατικών, Μπαράκ Ομπάμα, για την προεδρία των Η.Π.Α. Ανοίγει π.χ. κάποιος τη βίβλο του επιχειρηματικού κόσμου της Βρετανίας και ουσιαστικά ολόκληρης της Ευρώπης, τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» - δηλαδή, για την ακρίβεια δεν χρειάζεται καν να τους ανοίξει, αφού ένα κορυφαίο εξάστηλο στην πρώτη σελίδα του φύλλου τής Δευτέρας τα λέει όλα: «Έξοχη επιλογή για πρόεδρος των Η.Π.Α. - Γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα πρέπει να αναλάβει τη δουλειά», γράφει ο τίτλος χωρίς περιστροφές, παραπέμποντας στο κύριο άρθρο της εφημερίδας. «Ο Ομπάμα είναι η καλύτερη επιλογή» τιτλοφορείται.

Το επίσης βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ» έχει πολύ σκληρότερες δεξιές απόψεις. Στο χθεσινό του φύλλο, όμως, δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό στο κύριο άρθρο του: «Ο «Εκόνομιστ» δεν έχει ψήφο, αλλά αν είχε, θα την έριχνε υπέρ του Ομπάμα. Αυτό το κάνουμε με όλη μας την καρδιά», υπογραμμίζει.

Μέχρι και ο υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μπους κατά την πρώτη τετραετία, ο υπουργός που είπε τόσα ψέματα για να δικαιολογήσει τον πόλεμο εναντίον του Ιράκ για την αρπαγή των πετρελαίων του, ο Κόλιν Πάουελ, τάχθηκε υπέρ του Μπαράκ Ομπάμα.

Και να ήταν μόνο αυτός! Ακόμη και ο περιβόητος ανά την υφήλιο πολιτικός φιλόσοφος, Φράνσις Φονκουγιάμα, αυτός που έγινε διάσημος για την... μπούρδα που είπε για «το τέλος της ιστορίας» μόλις κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και ο οποίος ήταν ένας από τους εξέχοντες ιδεολόγους των απεχθών νεοσυντηρητικών, ακόμη κι αυτός τάχθηκε υπέρ του Ομπάμα!

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

Κατά παράδοξο τρόπο ο Ομπάμα, ο οποίος σίγουρα είναι ο εκλεκτός υποψήφιος των μαύρων και των φτωχών στρωμάτων της αμερικανικής κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα ο εκλεκτός και του ισχυρότερου, μεγαλύτερου τμήματος του αμερικανικού κατεστημένου!

Ποτάμι ολόκληρο ρέουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια προς το εκλογικό του ταμείο, προερχόμενα όχι μόνο από τις μικροενισχύσεις των απλών ψηφοφόρων του, αλλά κυρίως από μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Όντως παράξενος αυτός ο συνδυασμός εκλεκτού των φτωχών και των ζάπλουτων, ταυτόχρονα, που έχει επιφυλαχθεί στον Ομπάμα, ο οποίος, ομολογουμένως, ανταποκρίνεται άριστα και στις δύο όψεις αυτού του δισυπόστατου ρόλου.

Είναι όντως εκπληκτικό και άκρως αποκαλυπτικό αυτό που συνέβη με το τραπεζικό σύστημα. Φέρνει το πακέτο χορήγησης 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων στους απατεώνες τζογαδόρους τραπεζίτες και χρηματιστές η κυβέρνηση Μπους, το απορρίπτει η Βουλή των Αντιπροσώπων το... κόμμα του Μπους και το υπερψηφίζουν πανηγυρικά οι... Δημοκρατικοί, οι αντίπαλοι του Μπους - και μάλιστα ένα μήνα πριν από τις προεδρικές εκλογές! Απίστευτα πράγματα που αποκαλύπτουν το βαθμό εξάρτησης των Δημοκρατικών του Ομπάμα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο, βεβαίως, τον στήριξε αφειδώς στην προεκλογική του εκστρατεία, με φανερούς και κρυφούς τρόπους.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΤΩΝ Η.Π.Α.

Από τη στιγμή που διαπιστώνεται, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι ένα πολύ μεγάλο τμήμα του αμερικανικού κατεστημένου παλεύει να βγάλει πρόεδρο τον Ομπάμα, λογικό είναι να αναζητήσει κανείς τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.

Ο προηγούμενος Δημοκρατικός πρόεδρος των Η.Π.Α., Μπιλ Κλίντον, παρέδωσε την εξουσία στον Μπους, στις 20 Ιανουαρίου 2001, με πλεόνασμα του προϋπολογισμού 128 δισεκατομμυρίων δολαρίων και ο Τζορτζ Μπους θα παραδώσει την εξουσία στον Ομπάμα, στις 20 Ιανουαρίου 2009, με έλλειμμα που θα προσεγγίζει το... 1 τρισεκατομμύριο! Τι έγιναν αυτά τα λεφτά;

Ένα τμήμα τους πήγε απευθείας στους πλούσιους ιδιώτες, καθώς ο Μπους μείωσε τη φορολογία τους, όπως μείωσε και τη φορολογία των επιχειρήσεων. Το μεγαλύτερο τμήμα, όμως, αυτών των τεράστιων δαπανών πήγε στις εταιρίες τής πολεμικής βιομηχανίας και των συναφών επιχειρήσεων μέσω των πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, που εξαπέλυσε η κυβέρνηση Μπους.

Η πολεμική βιομηχανία από τη μια και οι εταιρίες πετρελαίου από την άλλη είναι οι εξαιρετικά κερδισμένοι από την οκταετή διακυβέρνηση Μπους, καθώς ο Μπους παρέλαβε το πετρέλαιο στα 25 δολάρια το βαρέλι και το εκτόξευσε μέχρι και στα... 147 δολάρια!

Αυτή η εντελώς άνιση κατανομή, όμως, τόσο κολοσσιαίων ποσών χρημάτων προκάλεσε σφοδρότατες αντιδράσεις στους υπόλοιπους κύκλους του αμερικανικού κατεστημένου. Οι επιχειρήσεις του «ειρηνικού» (ας τον αποκαλέσουμε έτσι χάρη διευκόλυνσης της συζήτησης) τομέα του αμερικανικού καπιταλισμού είδαν τα συμφέροντά τους να βλάπτονται σοβαρά από το αντιαμερικανικό μίσος που ξεσήκωσε σε όλον τον κόσμο, από την Ευρώπη ως την Κορέα και σε όλο το μουσουλμανικό κόσμο, η επιθετική, αιμοσταγής πολιτική του Μπους. Οι αεροπορικές εταιρίες, η αυτοκινητοβιομηχανία, οι επιχειρήσεις υψηλής τεχνολογίας κ.λπ. έχασαν πάρα πολλά από την πολιτική του Τζορτζ Μπους και των νεοσυντηρητικών.

Αυτοί οι κύκλοι του αμερικανικού κατεστημένου, λοιπόν, συνασπίστηκαν και απαιτούν αλλαγή πολιτικής, τόσο στις σχέσεις των Η.Π.Α. με τον υπόλοιπο κόσμο όσο και στην εσωτερική ιεράρχηση των οικονομικών προτεραιοτήτων - πώς μοιράζει τα λεφτά, δηλαδή, η αμερικανική κυβέρνηση. Αυτοί είναι οι κύκλοι του κατεστημένου που προωθούν τον Ομπάμα, τον στηρίζουν οικονομικά και τον προβάλλουν με όσα μέσα ενημέρωσης μπορούν να επηρεάσουν ή κατέχουν οι ίδιοι.

ΣΤΟΧΟΣ Ο ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΕ ΕΠΙΘΥΜΗΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Είναι προφανές ότι αυτοί οι κύκλοι του κατεστημένου επιδιώκουν μια ορισμένου είδους αλλαγή, που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Ένας πρόεδρος στην Αμερική, όμως, για να εκλεγεί πρέπει να πάρει δεκάδες εκατομμύρια ψήφους. Όπως είναι ευνόητο, οι ψηφοφόροι έχουν τη δική τους αντίληψη για την αλλαγή που επιθυμούν - μια αντίληψη που διαφέρει πολύ ή και ριζικά από την αλλαγή που θέλει το κατεστημένο. Καθώς, μάλιστα, ο Ομπάμα έχει μια εκλογική βάση που συμπεριλαμβάνει και τα πιο φτωχά και οικονομικά ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, στο μεγάλο και εν πολλοίς όμορφο ρεύμα της αλλαγής που εκφράζει, ενυπάρχουν σίγουρα και ριζοσπαστικές συνιστώσες.

Ο Ομπάμα είναι, βεβαίως, πολιτικό δημιούργημα του κατεστημένου και μάλιστα από τα πάνω, αλλά, παράλληλα, δεν είναι γόνος του κατεστημένου αυτού. Δεν ανήκει π.χ. σε οικογένειες σαν αυτές των Κένεντι, των Μπους, των Γκορ και λοιπών, πράγμα που θα διασφάλιζε ότι θα είχε ο ίδιος την κουλτούρα να κινηθεί εντός πλαισίου απολύτως ανεκτά από το κατεστημένο, το οποίο έτσι δεν είναι σίγουρο πως ο Ομπάμα δεν θα υποκύψει στη λαϊκή πίεση και δεν θα εναρμονίσει την πολιτική του με διαθέσεις αλλαγής σαφώς πιο ριζοσπαστικής από την επιθυμητή.

Εν ολίγοις, τόσο η αλλαγή όσο και ο ίδιος ο Ομπάμα πρέπει να ελεγχθούν εκ των προτέρων και να εγκλωβιστούν σε πλαίσιο ανεκτό.

Αυτό επιχειρείται με δύο τρόπους. Ο πρώτος είναι μέσω της πλαισίωσης του Ομπάμα με ανθρώπους της απόλυτης εμπιστοσύνης του κατεστημένου, ώστε να χαραχθεί κατά τομέα ελεγχόμενη πολιτική για να αποφευχθούν δυσάρεστες εκπλήξεις.

Η τοποθέτηση ως αντιπροέδρου του Τζο Μπάιντεν υπηρετεί ακριβώς αυτόν το στόχο στον κρισιμότατο τομέα της εξωτερικής πολιτικής, όπου οι Ευρωπαίοι περιμένουν αναθεώρηση της γραμμής Μπους, που αγνοούσε και περιφρονούσε τους συμμάχους των Η.Π.Α., δεν διαβουλευόταν καθόλου μαζί τους και απαιτούσε τυφλή υποταγή στις μονομερείς αποφάσεις της Ουάσινγκτον, οι Άραβες περιμένουν πιο ισορροπημένη πολιτική στο Μεσανατολικό, ο μουσουλμανικός κόσμος προσδοκά αναίρεση της ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης Η.Π.Α. - Ισλάμ στη βάση τής εντελώς προσχηματικής θεωρίας περί «ισλαμικής τρομοκρατίας» κ.λπ.

ΘΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΞΟΥΝ!

Ο Τζο Μπάιντεν δεν εκπροσωπεί το κατεστημένο, είναι το ίδιο το κατεστημένο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, καθώς έχει διατελέσει επί χρόνια πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας. Είναι προφανές ότι ουσιαστικά θα αφαιρέσει από τον Ομπάμα τη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής και θα την αναλάβει αυτός, διασφαλίζοντας τη συνέχειά της και την ελεγχόμενη υλοποίηση όσων και όποιων αλλαγών αποφασιστούν.

Κάτι ανάλογο γίνεται και με την οικονομία, όπου οι οικονομικοί σύμβουλοι του Ομπάμα είναι νεαροί... νεοφιλελεύθεροι γιάπηδες, «παιδιά του Σικάγου», όπως αποκαλούνται, καθώς στη «Σχολή του Σικάγου» είναι που αναδείχθηκαν οι «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού», δηλαδή οι κοινωνικά ακροδεξιοί εξτρεμιστές υποστηρικτές τού πιο ακραίου νεοφιλελεύθερου δογματισμού. Αυτοί οι γιάπηδες του Ομπάμα δεν έχουν καμιά κοινωνική ευαισθησία και αλίμονο αν τους αφήσει να καθορίζουν αυτοί την οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης.

Πριν από δύο εβδομάδες, όμως, στις 19 Οκτωβρίου, ο Τζο Μπάιντεν αποκάλυψε δημόσια, μιλώντας στο Σιάτλ, και το δεύτερο τρόπο με τον οποίο θα επιχειρηθεί να εγκλωβιστεί ο Ομπάμα, στο πλαίσιο που επιθυμεί το κατεστημένο: μέσω της πρόκλησης διεθνούς κρίσης μεγάλης εμβέλειας!

«Δεν θα έχουν περάσει έξι μήνες πριν ο Ομπάμα δώσει εξετάσεις απέναντι σε όλο τον κόσμο, όπως έδωσε ο Τζον Κένεντι», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Μπάιντεν και ανέλυσε τι εννοεί: «Θα είναι μια διεθνής κρίση, μια τεχνητή κρίση, για να διαπιστωθεί τι κότσια έχει αυτός ο άνθρωπος. Θα χρειαστεί να λάβει ορισμένες πολύ σκληρές αποφάσεις. Δεν ξέρω τι αποφάσεις ακριβώς, αλλά σας υπόσχομαι ότι αυτό θα συμβεί», τόνισε ο άνθρωπος, που πιθανότατα από μεθαύριο θα είναι ο αντιπρόεδρος των Η.Π.Α.

Τι ξέρει άραγε ο Μπάιντεν και ποιους ακριβώς προειδοποιεί με την αποκάλυψη αυτού του σχεδίου; Μόνο τον κόσμο, προκειμένου να τον προετοιμάσει και να τον κινητοποιήσει ή κάποιους άλλους κύκλους; Ή μήπως θέλει να φοβίσει τον Ομπάμα, για να τον κάνει πειθήνιο στις υποδείξεις από τώρα;

ΘΑ ΕΞΑΠΟΛΥΣΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΝΕΟ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ;

Δεν το έχουν σε τίποτα αυτοί οι κύκλοι των Η.Π.Α. να εξαπολύσουν ακόμη και νέο πόλεμο, μετά από εκείνους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, προκειμένου να αιχμαλωτίσουν τον Ομπάμα στο επιθυμητό πλαίσιο.

Ο Μπάιντεν, πάντως, δεν είπε τα όσα προαναφέρθηκαν εν τη ρύμη του λόγου του. Κάθε άλλο. Είχε πλήρη επίγνωση της καταγγελίας του, την οποία είχε αναφέρει και στις 18 Οκτωβρίου, μιλώντας στο Σαν Φρανσίσκο.

«Θα αντιμετωπίσουμε μείζονα διεθνή πρόκληση. Και αυτό γιατί πρόκειται να τον τσεκάρουν, όπως τσέκαραν το νεαρό Τζον Κένεντι. Θα τον τσεκάρουν και θα διαπιστώσουν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει ατσάλι στη σπονδυλική του στήλη», είχε δηλώσει εκεί ο Τζο Μπάιντεν.

Θα χτυπήσουν άραγε οι Αμερικανοί στο Ιράν; Θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν τον Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα; Θα προκαλέσουν τους Ρώσους στην Ουκρανία ή στον Καύκασο; Κανείς δεν έχει ίσως την απάντηση σε αυτά και παρόμοια ερωτήματα, πέρα από εκείνον το στενό κύκλο που βυσσοδομεί ήδη για να μεθοδεύσει τη νέα διεθνή κρίση.

Αν, όμως, πάρουμε υπόψη μας τι έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, λιγότερους από εννέα μήνες μετά την άνοδο - με νοθεία! - της κυβέρνησης Μπους στην εξουσία, γεγονός που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την εξαπόλυση κατακτητικών πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και την επιβολή καθεστώτος στραγγαλισμού των πολιτικών ελευθεριών στο εσωτερικό των Η.Π.Α., έχουμε κάθε λόγο να φοβόμαστε τι περιμένει τον κόσμο αμέσως μετά την εκλογή του Ομπάμα.