1907: Η κρίση του χαλκού

1927: Η μεγάλη κρίση

1987: Χρεοκοπία των αποταμιευτικών ταμιευτηρίων των ΗΠΑ

1990: Η φούσκα των ακινήτων

2008: Η πρώτη αληθινά (πραγματικά) παγκόσμια κρίση

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Η οικονομία της φούσκας...,

Αέρας κοπανιστός σε γυαλιστερό περιτύλιγμα.

(Είχε μάλλον δίκαιο ο Μάο όταν μας έλεγε ότι «Ο ιμπεριαλισμός είναι μια χάρτινη τίγρης»)

2004-2008: Υπόθεση ομολόγων

Υπόθεση Ζαχόπουλου

Υπόθεση υποκλοπών

Υπόθεση SIEMENS

Υπόθεση φοροεπιδρομή

Υπόθεση Μονής Βατοπαιδίου

Δεν υπάρχει τέλος. Αν, δε μιλήσω για πριν το 2004 θα κλαίνε και οι άλλοι (πολλοί και ποικιλόχρωμοι).

ΔΙΑΓΝΩΣΗ: Απάτη, ρεμούλα, διάλυση, ...

«Αυτοί που παίρνουν το ψωμί από το τραπέζι μας διδάσκουν να ευχαριστιόμαστε με τα λίγα.

Εκείνοι που γι’ αυτούς προορίζεται η πλούσια διανομή ζητούν θυσίες.

Εκείνοι που τρώνε μέχρι σκασμού μιλούν στους πεινασμένους, για τους ωραίους καιρούς που θα έρθουν.

Εκείνοι που οδηγούν τη χώρα στην άβυσσο λένε πως η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι δύσκολη υπόθεση για τους κοινούς ανθρώπους».

ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ

-Επειδή υπάρχουν παιδιά που πεινάνε πριν πέσουν για ύπνο σε παγωμένα δωμάτια.

-Επειδή υπάρχουν μανάδες που δανείζονται για να πάρουν γάλα για τα παιδιά τους.

-Επειδή υπάρχουν πατεράδες που κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να φέρουν 1.000 ψωροευρώ στο σπίτι.

-Επειδή υπάρχουν πενηντάρηδες με παιδιά και υποχρεώσεις άνεργοι και στο νοίκι.

Καλό θα ήταν σύντροφε πρόεδρε να σοβαρευτούμε.

Αν η κοινωνία ξεκαρδίζεται στα γέλια ακούγοντάς μας σημαίνει ότι ακόμη ασχολείται μαζί μας, αν όμως αδιαφορεί τότε το μαγαζί πάει για κλείσιμο, νομίζω ότι μάλλον αδιαφορεί.

Αν το πολιτικό κενό παρέμενε μόνο στους εγκέφαλους του Μαξίμου θα ήμασταν ευτυχείς.

Η κατάσταση στην οικονομία στο Παγκόσμιο Καπιταλιστικό Σύστημα είναι κρισιακή και δύσκολη, άρα επικίνδυνη. Η κατάσταση στην Οικονομία σ’ αυτή τη σανίδα γης που ζούμε είναι επιεικώς τραγική.

Κάθε συνάνθρωπός μας χρωστάει, κατά μέσο όρο 22.700 ευρώ και τα νοικοκυριά συνολικά 104 δισ. ευρώ.

Στην Αθήνα οι τιμές στις υπεραγορές είναι 167% υψηλότερες από τις αντίστοιχες στο Βερολίνο.

Το δημόσιο χρέος τα τελευταία 4 χρόνια είναι στα 270 δισ. ευρώ.

Ο πληθωρισμός έχει ξεφύγει και πάλι. Στο εμπόριο η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Οι κερδοσκόποι θησαυρίζουν.

Η δεξιά αν και αγκομαχά, μέρα με τη μέρα, ξεπουλά ότι υπάρχει από την περιουσία και την προίκα του λαού και της κοινωνίας.

Περνά ήδη όλες τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις διότι, από τη μια τη στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τα αφεντικά (το ντόπιο πρωτίστως και παγκόσμιο δευτερευόντως παρασιτικό κεφάλαιο); και από την άλλη η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ που είναι εντελώς υποτονική, απούσα «θεσμική», και πολύ «υπεύθυνη» προς τα αφεντικά.

Δεν είναι τυχαίο που σχεδόν κάθε μεγάλο σκάνδαλο που αποκαλύπτεται και κάθε αντιλαϊκή μεταρρύθμιση που επιχειρείται έχει τις ρίζες της στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ (Μονή Βατοπαιδίου, Ολυμπιακή, Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, ΔΕΚΟ και ΟΤΕ, Ελαστικοποίηση Εργασίας, ...).

Επειδή διαλύσαμε και αποτελείωσαν τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ.

Επειδή διαλύσαμε και διαλύσανε την Ολυμπιακή και τον ΟΣΕ.

Επειδή απαξιώσαμε και εξευτέλισαν τη δημόσια διοίκηση.

Επειδή η δημόσια παιδεία φυλλορροεί.

Επειδή το ΕΣΥ τεμαχίζεται για να κατασπαραχθεί αύριο, μεθαύριο από το μεγάλο ντόπιο και ξένο παρασιτικό κεφάλαιο.

Καλό θα ήταν η κεντρική καθοδήγηση να πάψει να σαλιαρίζει, με τις νεοφιλελεύθερες εκθέσεις ιδεών (το φρούτο αυτό το δοκιμάσαμε και ήταν σάπιο).

Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πρόγραμμα, το ΠΑΣΟΚ, δεν έχει όραμα.

Ο Ανδρέας ήρθε στη ζωή μας το ’81 και έμεινε μαζί μας για πολλά-πολλά χρόνια. Γιατί είχε πρόγραμμα, όραμα, στόχο.

Πρόγραμμα σοβαρό, σταθερό, αξιόπιστο, ελπιδοφόρο.

Όραμα για αλλαγή στο κράτος, στην κοινωνία, στη ζωή, στη σκέψη, στον καθημερινό μας πολιτισμό.

Η δεξιά είναι γνωστή.

Η δεξιά δεν είναι το πρόβλημά μας.

Το κεφάλαιο ξένο και ντόπιο, παρασιτικό, κομπραδόρικο, ξέρει τι κάνει, ξέρει τι θέλει, ξέρει που πάει.

Θέλει όλη τη γη, θέλει όλα τα μαγαζιά, θέλει όλα τα λεφτά.

Τα θέλει όλα δικά της εδώ και τώρα.

Το πρόβλημα μας είναι το ΠΑΣΟΚ.

Το άρρωστο ΠΑΣΟΚ.

Δεν υπήρξε από γεννήσεως ελληνικού κράτους αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αριθμό και όγκο προβλημάτων και σκανδάλων σαν τα σημερινά που δεν έκανε τίποτα. Που δεν σήκωσε το χέρι να πει:

«Επ! Είμαστε και εμείς εδώ».

Το 1/10 των τωρινών προβλημάτων αν υπήρχε, ο Ανδρέας θα τους είχε στείλει στα σίδερα τους μισούς, τους δε άλλους μισούς, στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

«Δεν έχω ούτε μια άσπρη τρίχα στην ψυχή μου», μας είπε ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι.

Το ΠΑΣΟΚ απαγορεύεται να «γεράσει». Επειδή μυρίζει μπαρούτι στα λιμάνια, τα εργατικά κέντρα και τα σωματεία, καλό θα ήταν να αρχίσουμε να μελετάμε την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, καλό θα ήταν να ανασκουμπωθούμε στη πολιτική δουλεία και να σκύψουμε το κεφάλι και να ακούσουμε το βουβό κλάμα της κοινωνίας.

Η λύση στο οικονομικό πρωτίστως πεδίο άρα και στο πολιτικό γίγνεσθαι πρέπει να δοθεί από το ΠΑΣΟΚ.

Η λύση της πολυπαραμετρικής εξίσωσης που ακούει στο όνομα Εθνική Οικονομία είναι το ΠΑΣΟΚ.

Το άρρωστο ΠΑΣΟΚ του σήμερα.

Πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί για να γιάνει.

Πρέπει άμεσα να ανασυγκροτηθεί πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά.

Θέλει στρατηγική, σχέδιο και πρόγραμμα.

Επειδή η κοινωνία θέλει λύσεις και όχι ξεματιάσματα και ευχέλαια, επειδή η βλακεία περίσσεψε και η υποκρισία ξεχείλισε, καλό θα ήταν κάποιοι να βγάλουν γλώσσα γι’ αυτό το εμετικό δύσοσμο και αναξιοκρατικό σύστημα.

Η κοινωνία πονάει και μαραζώνει με τα καθημερινά, μικρά, μεγάλα, τετριμμένα, το δε πόνο της δεν τον αφουγκράζεται κανείς.

Αυτοί δε που κάνουν πως κόπτονται για την κοινωνία είναι σε λάθος ράγες. Μαξιμαλιστές, βερμπαλιστές, «ορθόδοξοι», κρατιστές, ανεδαφικοί, δήθεν αριστεροί.

Μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να δώσει λύσεις με ένα καθαρό, αναλυτικό, εξειδικευμένο, σοσιαλιστικό πρόγραμμα και να σταματήσει να χτυπά ξένες πόρτες.

Μπορεί και μόνο του να κάνει και πάλι τα πάντα.

Να δώσει πνοή και νόημα στην πολιτική, να δώσει και πάλι ένα όραμα στη κοινωνία, να δώσει και πάλι λύσεις για την εργασία και τους εργαζομένους.

Εμπρός για ένα νέο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ.

Εμπρός για τους νέους αγώνες.

Εμπρός για μια νέα νίκη στο παγερό χειμώνα που έρχεται.

Εμπρός για να σπάσουμε το απόστημα της δεξιάς και της νέας δεξιάς που πάει να γεννηθεί.

Σύντροφοι, ανασκουμπωθείτε, έρχεται παλιόκαιρος.

Και μη ξεχνάς σύντροφε πρόεδρε.

Αυτό που μας είπε ο Λένιν:

«Η πολιτική είναι άλγεβρα και όχι αριθμητική...».

Ευχαριστώ

Βιττωράτος Παναγιώτης

Καθηγητής Μαθηματικών