Χάσαμε όλοι τον ύπνο μας αυτές τις μέρες γιατί κινδυνεύει ο καπιταλισμός! Κάτι πρέπει να κάνουμε για να τον σώσουμε!

Ακούσαμε, και τι δεν ακούσαμε, για την επερχόμενη οικονομική καταστροφή. Το «σπάσιμο» ή το «crack» που λένε στα Αγγλικά.

Βέβαια η εντύπωση που δίνεται στον κόσμο είναι ότι θα χάσουμε τα λεφτά μας. Ποια λεφτά; αυτά που δεν έχουμε; ΄Η αυτά που μας χρωστάνε από τις πωλήσεις και τις μεταβιβάσεις, σε τρίτους και ημέτερους, ακινήτων του δημοσίου; Μήπως τάχα δεν ξέρουμε σε ποιους και σε πόσους Έλληνες ανήκει ο πλούτος της χώρας;

Κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί στοιχεία ιδιοκτησιακού, μισθοδοτικού, και αποταμιευτικού περιεχομένου από τα οποία, όποιος μπεί στον κόπο να τα μελετήσει, μπορεί να καταλήξει σε πολύ συγκεκριμένα συμπεράσματα και να αποκτήσει μια πολύ σαφή εικόνα σε ποιους ανήκει τέλος πάντων αυτός ο εθνικός πλούτος και ποιοι είναι αυτοί που έχουν τις καταθέσεις και κινδυνεύουν να τις χάσουν.

Περίπου το 80% του εθνικού πλούτου ανήκει στο 10% της άρχουσας τάξης και το υπόλοιπο 20% περίπου το μοιράζονται όλοι οι άλλοι. Αυτό θα πει ισοκατανομή του εθνικού πλούτου.

Και να σκεφθεί κανείς ότι υπάρχουν και μερικοί Έλληνες που δεν έχουν καθόλου ακίνητη περιουσία. Για ποιους λοιπόν μιλάμε; Και για ποιες καταθέσεις γίνεται λόγος; Ποιοι και πόσοι Έλληνες έχουν καταθέσεις που ανέρχονται πάνω από είκοσι χιλιάδες ευρώ;

Μήπως εννοούν τους συνταξιούχους του ΙΚΑ και μερικών άλλων ταμείων που παίρνουν 500 και 600 ευρώ το μήνα; Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό και το πετρέλαιο για θέρμανση, είναι δυνατόν να έχουν καταθέσεις αυτού του ύψους που να κινδυνεύουν να τις χάσουν; Ποιος κοροιδεύει ποιον; Και για ποιους γίνεται όλη αυτή η αναστάτωση και η ανησυχία; Μήπως για τους τραπεζίτες τους μεγαλοβιομήχανους, τους άρπαγες και τους καιροσκόπους που τα τελευταία χρόνια μπούχτισαν στο κέρδος και στα εκατομμύρια και, για να τα αυξήσουν πιο πολύ, έκαναν επενδύσεις σε «μπουμπουλήθρες» και επισφαλή χαρτιά; Αν μιλάμε γι' αυτούς, τότε καλά να πάθουν!

Γιατί κουραστήκαμε να ακούμε και να διαβάζουμε για τα ετήσια κέρδη των τραπεζών και των μεγαλοεπιχειρηματιών να ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ οι αποδοχές των μισθωτών και των μικροσυνταξιούχων να μειώνονται συνεχώς - έλεος πιά ! Ο κόσμος πεινάει και μερικοί μαλώνουν για το ποιος θα πάρει πιο πολλά εκατομμύρια από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και από την λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων! Όσοι παίζουν «τζόγο» στο Χρηματιστήριο ή επενδύουν σε παράκτιες (off - shore) εταιρίες (φαντάσματα» που τις μηχανεύτηκαν οι επιτήδειοι για να αποφύγουν τη φορολογία και να ξεγελάσουν τους αφελείς, αυτοί καλά να πάθουν.

Γιατί λοιπόν να υπάρχει ανησυχία και κίνδυνος; Τι να χάσει ο μεροκαματιάρης και ο άνεργος που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα; Ας σοβαρευτούμε λίγο! Κινδυνεύουν οι τραπεζίτες να χάσουν τα λεφτά τους και πρέπει να τους ξελασπώσουμε εμείς; Ντροπή δεν είναι; Λίγη τσίπα δεν υπάρχει; Και στο κάτω, κάτω σε καπιταλιστικό σύστημα δεν ζούμε; Αυτό δεν εφαρμόζουμε όλα αυτά τα χρόνια; Είναι δυνατόν αυτό το σύστημα, δηλαδή ο καπιταλισμός, να στρέφεται τώρα προς τον σοσιαλισμό, δηλαδή τους προλετάριους όλου του κόσμου για να το σώσει; Ας δηλώσει πτώχευση και ανικανότητα!

Οι τράπεζες δεν είναι αυτές που αν δεν πληρώσεις δυό, τρεις δόσεις σου βγάζουν το σπίτι στον πλειστηριασμό και σου κατάσχουν ό,τι άλλο περιουσιακό στοιχείο έχεις; Πόσες χιλιάδες Έλληνες έμειναν χωρίς σπίτι από τις κατασχέσεις των τραπεζών; Γιατί τώρα το κράτος, που λέει ότι εγγυάται τις καταθέσεις των πολιτών, δεν προβαίνει στην κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων των τραπεζιτών σε πρώτο, δεύτερο, και τρίτο βαθμό συγγένειας όπου ενδέχεται να έχουν διοχετευθεί οι καταθέσεις των πολιτών;

Είναι ή δεν είναι η τράπεζα μια ιδιωτική κερδοσκοπική επιχείρηση; Έπεσε έξω; Καλά να πάθει! Ας έκανε καλή και σωστή διαχείριση να μην πέσει έξω. Όταν ένας ιδιώτης επιχειρηματίας πέφτει έξω τι συμβαίνει; Τρέχει το κράτος να τον σώσει; ΄Η στέλνει τους ορκωτούς λογιστές να σώσουν ό,τι μπορούν; Γιατί δεν γίνεται το ίδιο και με τις τράπεζες; Και ποιος θα πληρώσει τελικά αυτές τις «οικονομικές ενέσεις» εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που απλόχερα χορηγούνται σήμερα στις τράπεζες; Είναι σίγουρο ότι τα λεφτά κάποιος ή κάποιοι τα έχουν «τσεπώσει» και τα ταμεία τους είναι άδεια.

Δεν μπορεί να εξανεμίστηκαν! Ας ψάξουνε οι αρμόδιες αρχές να βρουν ποιοι τα πήραν και να τους τα πάρουν με το ζόρι όπως οι τράπεζες παίρνουν τα σπίτια του κοσμάκη. Μήπως έτσι βάλουν κι αυτοί μυαλό και κατανοήσουν την φτωχολογιά.

Όμως, τούτη η κατάσταση, αυτό το κραχ, ή «crack», μοιάζει με μια καλοστημένη πράξη απατεωνιάς για να κερδίσουν πάλι οι λίγοι και να χάσουν οι πολλοί. Οι τραπεζίτες όλου του κόσμου πρέπει να πληρώσουν το έλλειμμα των ταμείων τους και να σώσουν την παρέα τους αν θέλουν. Δικό τους πρόβλημα. Αυτό θα ήταν το πιο σωστό και το πιο δίκαιο. Και όχι να στρέφονται προς τους λαούς των κρατών να τους βγάλει από τη δίνη την οποία μόνοι τους προκάλεσαν. Ή έχουμε καπιταλιστικό σύστημα ή δεν έχουμε.

Ή κάνουμε τις τράπεζες κρατικές και εγγυόμαστε τη λειτουργία τους, ή τις πουλάμε σε ιδιώτες, όπως συμβαίνει σήμερα, και ο καθένας τις ευθύνες του. Τώρα είναι ευθύνη των τραπεζών να καλύψουν τις ανάγκες που έχουν αναλάβει απέναντι στους πελάτες τους. Εάν δεν το κάνουν πρέπει να επέμβει η δικαιοσύνη να βάλει τα πράγματα στην τάξη. Γιατί δεν μιλάει κανείς για δικαιοσύνη απέναντι στις τράπεζες; Δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να έχουν μόνο δικαιώματα, και με τα ψηλά γράμματα να δένουν χειροπόδαρα τους πελάτες χωρίς ποτέ οι ίδιοι να διατρέχουν κανένα είδος κινδύνου να χάσουν τα λεφτά τους.

Η ανικανότητα, η απροσεξία και τα λάθη δεν συγχωρούνται στο εμπόριο. Οι τράπεζες εμπορεύονται χρήμα. Το παίρνουν με 2% και το δανείζουν με 12% ή 15%. Με άλλα λόγια αισχροκερδούν! Ε, όχι και να πέφτουν έξω! Ας σταματήσουν λοιπόν οι «τονωτικές ενέσεις» των δισεκατομμυρίων ευρώ από τις κυβερνήσεις των κρατών προς τους αχόρταγους, αδίστακτους, και τώρα ανίκανους τραπεζίτες.

ΑΛΕΞΗΣ ΓΑΛΑΝΟΥΛΗΣ

(Εκπαιδευτικός)