Ο όρος «διεθνισμός» σημαίνει συνεννόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών και είναι όρος της μαρξιστικής ιδεολογίας. Ο διεθνισμός λοιπόν ακόμη και με την έννοια που προσδίδει σ΄ αυτόν η μαρξιστική ιδεολογία προϋποθέτει ύπαρξη εθνών και όχι κατάργησή τους και ανυπαρξία. Τι είδους διεθνισμός είναι αυτός, ποια συνεννόηση και ποια αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών μπορεί να υπάρξει, όταν δεν υπάρχουν έθνη; Διεθνισμός λοιπόν δεν είναι η κατάργηση ή η υποτίμηση του έθνους, αλλά η συνεννόηση και η αλληλεγγύη μεταξύ τους. Άρα η εχθρότητα εναντίον του έθνους είναι ελληνική επινόηση και διαστρεβλωμένη αντίληψη της ορθής έννοιας του διεθνισμού.

Στην πράξη, όχι στην ιδεολογία, η οποία εξυπηρετεί συνήθως άλλους σκοπούς και μάλιστα ξένους προς την ουσία του διεθνισμού, θα διαπιστώσουμε ότι σχεδόν σε κανένα μέρος της γης δεν επικράτησε η ποθητή αλληλεγγύη και η συνεννόηση μέχρι σήμερα και ο λόγος είναι ότι τα ίδια τα έθνη σπαράσσονται από τις διαιρέσεις και τη διχόνοια. Αληθινός διεθνισμός προϋποθέτει ενότητα και ειρήνη στο κάθε έθνος, ώστε η ενότητα αυτή να εκδηλωθεί και στα άλλα έθνη. Το ίδιο ισχύει στην οικογένεια. Οικογένειες που δεν έχουν ενότητα και συνοχή, ούτε και στις σχέσεις με τις άλλες οικογένειες έχουν ενότητα και ειρήνη. Όταν τα μέλη μιας οικογένειας αλληλοσπαράσσονται η οικογένεια αυτή είναι αντικοινωνική.

Ωστόσο η εχθρότητα κατά του έθνους και ο μύχιος πόθος των Ελλήνων «διεθνιστών» για την εξάλειψη και την κατάργηση των «εθνικών προκαταλήψεων», όπως ονομάζουν τις ιδιαιτερότητες του ελληνικού έθνους προέχει παντού στην Ελλάδα και εμποδίζει κάθε προσπάθεια να διδάξουμε στους νέους την αγάπη για την πατρίδα.

Η αντιπάθεια λοιπόν για τις «εθνικές προκαταλήψεις» εμπόδισε και συνεχίζει να εμποδίζει την ελληνική επιστήμη να υποστηρίξει την αλήθεια στα εθνικά μας θέματα με αδιάσειστα επιστημονικά επιχειρήματα, τα οποία στηρίζονται στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες, όπως τις κατέγραψε η ελληνική ιστορία και στον πολιτισμό. Κάθε τέτοια προσπάθεια αποθαρρύνεται από τους πάντες και κανείς δεν ασχολείται για τίποτε άλλο πέραν του να αποκτήσει με την επιστήμη χρήματα και φήμη ή πολιτική δύναμη, που είναι το ίδιο.

Αντί η Ελλάδα να δημιουργήσει το μεγαλύτερο κέντρο στον κόσμο Ελληνικών Σπουδών και να προσκαλέσει τους καλύτερους επιστήμονες όλου του κόσμου αδιαφορεί για τις ελληνικές σπουδές και δίνει την εντύπωση στον κάθε επίβουλο εχθρό ότι οι Έλληνες πιάνονται στον ύπνο. Ευτυχώς οι γείτονές μας οι Τούρκοι με τις διαρκείς προκλήσεις τους μας κάνουν να επαγρυπνούμε. Χάρις σ΄ αυτούς δεν μας νέκρωσε εντελώς ο «διεθνισμός». Γι’ αυτό λέγεται ότι τους Έλληνες να μην τους πολεμάς, είναι οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους. Να τους αφήνεις να καταστραφούν από μόνοι τους.

Η υποτίμηση της φιλολογίας ως επιστήμης οφείλεται στο ότι η φιλολογία έχασε το σκοπό της που είναι να συνδέσει το έθνος με την ιστορία του και τον πολιτισμό του. Η υποτίμηση των κλασικών σπουδών δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Συμβαίνει παντού. Οι κλασικές σπουδές σε όλον κόσμο μπήκαν στο περιθώριο και πολλές έδρες ελληνιστών έχουν καταργηθεί, γιατί οι σύγχρονες υλιστικές κυβερνήσεις δεν τις χρηματοδοτούν πλέον. Ποια είναι η στάση των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι σ΄ αυτήν την κατάσταση; Όλα αυτά είναι γνωστά σ΄ αυτούς που κατέχουν υψηλές θέσεις στον τομέα της Παιδείας κυρίως, αλλά σωπαίνουν, γιατί το κλίμα δεν είναι ευνοϊκό για να προσπαθήσει και να αγωνιστεί κανείς για εθνικούς στόχους, χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί αντιδραστικός και εθνικιστής.

«Ανθίστε, παλαβώστε», λέει ένα ιαπωνικό ρητό, που απευθύνεται στους νέους, όσον αφορά στην αγάπη τους για την πατρίδα. Τα λουλούδια σκίζουν το βράχο, για να βγουν και να μεγαλώσουν. Μιμηθείτε τα λουλούδια στην αγάπη σας για την πατρίδα. Την ίδια εποχή οι Έλληνες διδάσκουμε στους νέους την αδιαφορία.

Παραθέτω ένα απόσπασμα απ΄ την επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη στα «Νέα», με τον τίτλο «Να κινητοποιηθούν οι διανοούμενοι για τα Σκόπια»: «...Πού είναι η Βουλή των Ελλήνων, η Ακαδημία Αθηνών, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, οι Έλληνες ιστορικοί και γλωσσολόγοι, ώστε με ακλόνητες επιστημονικές αναλύσεις να αποκαλύψουν την αλήθεια στην παγκόσμια κοινή γνώμη, στις κυβερνήσεις, στα πανεπιστήμια, στα ΜΜΕ των άλλων κρατών, όπως ακριβώς κάνουν οι Σκοπιανοί ανενόχλητοι και μόνοι εδώ και δεκάδες χρόνια; Πώς αξιοποιούνται οι επιστημονικές αναλύσεις και μελέτες ξένων καθηγητών και ειδικών που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια των δικών μας θέσεων και γελοιοποιούν του ισχυρισμούς των Σκοπιανών;...».

Πού είναι ρωτούμε κι εμείς; Ποια είναι η βαθύτερη αιτία της ελληνικής αδράνειας;».