Δυστυχώς, αυτός ο σεβασμός εξέλιπε τελείως από ένα μέρος οπαδών και φιλάθλων κατά την ποδοσφαιρική συνάντηση της 16ης Νοεμβρίου, μεταξύ των ομάδων Α.Ε.Λ. και Παναθηναϊκού. Μάρτυρες και κοινωνοί της απαράδεκτης αυτής συμπεριφοράς γινήκαμε όλοι μας, αφού όλες οι αθλητικές και μη ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές πρόβαλαν τα έκτροπα αυτά, ως ένα από τα βασικά θέματα ενημέρωσης του λαού, εκείνης της ημέρας.
Κατά την αναμέτρηση αυτή δοκιμάστηκε για άλλη μια φορά το πολιτισμικό επίπεδο μιας μικρής μερίδας φιλάθλων, οι οποίοι έρχονται στο γήπεδο όχι για να παρακολουθήσουν και ν' απολαύσουν την τέχνη και τη μαγεία του ποδοσφαίρου, αλλά να προκαλέσουν, να πολεμήσουν να καταστρέψουν, να τραυματίσουν ακόμα και να σκοτώσουν. Το τελευταίο δεν αποτελεί υπερβολή, αλλά γεγονός επιβεβαιωμένο, από την ιστορία των εκτρόπων στο γήπεδο αυτό, με το θάνατο από φωτοβολίδα, προ ετών, ατυχούς φιλάθλου της Α.Ε.Λ.
Απ' αυτή τη βαρβαρική, αντιαθλητική και πολιτισμοκτόνο συμπεριφορά κάποιων, θα πρέπει να προστατεύσουμε το ποδόσφαιρο. Για να διεξάγεται αυτό ειρηνικά, πολιτισμένα και σύμφωνα πάντοτε με τους ισχύοντες κανονισμούς. Για να φαίνεται έτσι ο παιδευτικός του ρόλος. Για να γίνεται αυτό παραγωγός πολιτισμού. Σπουδαίων αξιών, οι οποίες είναι δυνατόν να βοηθήσουν όχι μόνον τους ποδοσφαιριστές, αλλά και τους φιλάθλους που ειλικρινά το αγαπούν. Και όταν λέμε το αγαπούν, σημαίνει, ότι επιδοκιμάζουν κάθε καλή προσπάθεια και προοπτική που προάγει την ποιότητα του ποδοσφαίρου. Ακόμα και όταν αυτή προέρχεται από την αντίπαλη ομάδα.
Έτσι σιγά - σιγά μπορεί να ανεβαίνει το επίπεδο πολιτισμού των φιλάθλων. Αυτών που αγαπούν το άθλημα. Που θέλγονται από τις ομορφιές και τη θεαματικότητα αυτού. Που ο νους τους καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα είναι προσηλωμένος στην ουσία αυτού και όχι στη δημιουργία βαρβαρικών και απολίτιστων συμπεριφορών. Βέβαια, η πολιτισμική άνοδος δεν εξαρτάται μόνον από την ποιότητα του φίλαθλου κόσμου. Εξαρτάται ακόμα από το χαρακτήρα των ποδοσφαιριστών στο γήπεδο και την αμεροληψία και τη γνωστική ικανότητα των διαιτητών. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς οι δύο τελευταίοι παράγοντες, τα τελευταία χρόνια, έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Τόσο, ώστε σήμερα να αισθανόμαστε σίγουροι και πολύ περήφανοι γι' αυτούς. Σ' αυτό συνετέλεσε, ασφαλώς, ο επαγγελματισμός και κυρίως η παιδεία των συντελεστών αυτών.
Επομένως το πρόβλημα της προκλήσεως επεισοδίων στα γήπεδα έχει την αιτία του στην παραβατική συμπεριφορά μιας μερίδας φιλάθλων οι οποίοι, όπως και παραπάνω τονίσαμε έρχονται στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις όχι για να παρακολουθήσουν και να χαρούν το λαϊκό αυτό άθλημα αλλά για να αναμετρηθούν πολεμικά με τους φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας. Τα παιδιά αυτά προφανώς δεν διδάχθηκαν από κανέναν φορέα προσφοράς σχετικής γνώσης και πολιτισμού. Δεν έμαθαν και δεν συνειδητοποίησαν ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό άθλημα σπουδαίας ατομικής και κοινωνικής ωφέλειας. Μας μαθαίνει το «ευ αγωνίζεσθαι» στη ζωή. Πώς να αγωνιζόμαστε και να πετυχαίνουμε ειρηνικά τους στόχους μας. Και αυτά τα πρακτικά διδάγματα είναι δυνατόν να βγουν μέσα απ' τη γνώση και την τεχνική αυτού. Μέσα από αυτά μπορεί να μάθει κανείς τη συλλογικότητα στην άμυνα εναντίον όλων των κακών της ζωής, αλλά και την επίθεση, με το διαρκή αγώνα στην κατάκτηση του καλού και του ωφέλιμου. Και όλα αυτά μέσα σε οριοθετημένα πολιτισμικά πλαίσια, που μπορεί να μάθει κανείς από τους κανόνες λειτουργίας του ποδοσφαίρου και από την καθαρότητα αυτού. Την πλήρως απαλλαγμένη από οποιαδήποτε επικίνδυνη υλική και διαπλεκόμενη επίδραση.
Αυτά και πολλά άλλα ωφέλη μπορεί να αποκομίσει ο φίλαθλος από την κανονική λειτουργία του ποδοσφαίρου. Αυτός που έρχεται στο γήπεδο από την ειλικρινή αγάπη σ' αυτό. Αυτός που βάζει συνειδητά ως πρώτη προτεραιότητα το θέαμα και το πολιτισμένο ποδόσφαιρο. Μέσα στο οποίο νικητής αναδεικνύεται ο καλύτερος, ο οποίος και πρέπει να χειροκροτείται. Τότε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι, ότι δεν θα έχουμε κανένα επεισόδιο.
Πώς, όμως μπορούμε να πετύχουμε αυτό; Με ποιο μέσο; Ασφαλώς με την Παιδεία. Παιδεία όχι μόνον προερχόμενη από την οικογένεια και την εκπαίδευση, αλλά και αυτήν που μπορούν να δώσουν τα ποδοσφαιρικά σωματεία και οι οργανωμένοι φίλαθλοι. Αυτοί που ιδεολογικά πιστεύουν στην αξία και στα ωφέλη του αθλήματος. Πού όμως θα βασίζεται αυτή; Στη γνώση και στα μορφωτικά ωφέλη του ποδοσφαίρου. Αυτήν μπορούν να την προσφέρουν, με πολύ απλό τρόπο, ακόμα και βετεράνοι ποδοσφαιριστές. Αυτοί που αγάπησαν και υπηρέτησαν ανιδιοτελώς αυτό. Και αυτή η ενημέρωση πολιτισμού πρέπει να είναι διαρκής και να γίνεται παντού: Στα σωματεία, στα αθλητικά κέντρα, στις ποδοσφαιρικές λέσχες, στα γήπεδα και σ' όλους τους χώρους άθλησης.
Τι θα στοιχίζει η προσπάθεια αυτή; Σχεδόν, τίποτα. Αφού σ' αυτήν θα συμμετέχουν εθελοντές, που έχουν γνώση και αγαπούν πραγματικά το άθλημα.
Σ' όλον, βεβαίως, αυτόν τον αγώνα πολιτισμικής αναβάθμισης του φίλαθλου μέρους του ποδοσφαίρου θα πρέπει να λειτουργεί, ανύστακτα, ο νόμος και η ευθύνη των αρχών πρόληψης. Έτσι πιστεύω θα μπορέσουμε να ελαχιστοποιήσουμε τα έκτροπα αυτά, τα οποία εκθέτουν το ποδόσφαιρο και υποβαθμίζουν σοβαρά την αξία του. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατόν να εδραιωθεί η μόνιμη ειρήνη και ο πολιτισμός σ' όλον τον κόσμο του ποδοσφαίρου, αφού ο κυρίως φύλακας και προστάτης αυτού θα είναι η παιδεία. Η ανεκτίμητη αυτή αξία ατομικής και κοινωνικής προόδου.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, ας εργαστούμε όλοι μας: Η πολιτεία, ο λαός, ο φίλαθλος κόσμος ο καθένας μας χωριστά. Γι' αυτό, μόνον ο νόμος και τα αστυνομικά μέτρα πρόληψης και καταστολής δε θάχουν αποτέλεσμα ή θάχουν προσωρινό. Και αυτό δεν είναι προσωπική μου εκτίμηση, αλλά αντικειμενική διαπίστωση της κακής συμπεριφοράς που διαχρονικά χαρακτηρίζει ένα μέρος του φίλαθλου κόσμου του ποδοσφαίρου και της αναποτελεσματικότητας των μέχρι τώρα εφαρμοζομένων μέτρων.
