Ανακουφίστηκαν, δεν εξηγείται αλλιώς. Μεγάλη ανακούφιση αισθάνθηκαν. Το περίμεναν φαίνεται και μόλις το είπε τους ήρθε τέτοια ανακούφιση που σηκώθηκαν επάνω από τη χαρά τους και άρχισαν να χειροκροτούν παρατεταμένα και δεν τον άφηναν να σταυρώσει την επόμενη λέξη, απ΄ τη χαρά που πήραν. Και φάνηκε και μετά, δηλαδή, από τις δηλώσεις που έκαναν υπουργοί και βουλευτές της Ν.Δ. για την ομιλία του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή στην Κοινοβουλευτική Ομάδα.

Διότι εδώ που τα λέμε, έχουν στριμωχτεί στη γωνία και βλέπουν ότι και τα γεγονότα δεν τους πάνε ή και αυτοί δεν πάνε στα γεγονότα, αλλά και όποια κίνηση έχει γίνει μέχρι τώρα, όχι μόνον δεν έχει συμβάλει στην αντιστροφή του κλίματος, αλλά αντίθετα αυτό όσο πάει επιδεινώνεται και παγιώνεται.

Όταν λοιπόν ο Καραμανλής αναφερόμενος στο περίφημο Βατοπαίδι είπε «δεν είχα πλήρη εικόνα όταν κλήθηκα για πρώτη φορά να τοποθετηθώ. Το λάθος αυτό δεν το χρεώνω σε κανέναν άλλο. Δικό μου ήταν». Ε, μόλις είπε αυτό το «δικό μου ήταν», χαμός έγινε. Μέγας ενθουσιασμός έπεσε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. που φαίνεται σαν έτοιμη από καιρό, περίμενε να βγει ο Καραμανλής ν΄ αναλάβει την ευθύνη και πίεζε (παρασκηνιακώς) προς αυτή την κατεύθυνση.

Και βγήκε, και το είπε. Ηθελε δεν ήθελε, εδώ που τα λέμε πάλι. Διότι καθώς ορισμένα ζητήματα - μεταξύ αυτών βεβαίως και το Βατοπαίδι - έχουν φθάσει σε οριακά επίπεδα, η ανάληψη της ευθύνης από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, μπορεί ακριβώς να… πλασαριστεί, όπως αμέσως μετά την πλάσαραν οι υπουργοί της κυβέρνησης σε δηλώσεις τους ως πράξη γενναία, ως πράξη πολιτικής ευθύνης. Θα έλεγε κανείς ότι εδώ που έχει φθάσει το πράγμα η ανάληψη της ευθύνης από τον Καραμανλή, ήταν μονόδρομος. Γιατί το Βατοπαίδι έχει στοιχίσει ήδη ακριβά στην κυβέρνηση, σε συνδυασμό βέβαια και με τα προβλήματα στην οικονομία πολύ πριν ξεσπάσουν τα βίαια επεισόδια στην Αθήνα.

Για τα οποία, παρεμπιπτόντως, ορθώς έκανε ο Καραμανλής και ξεχώρισε «τη θλίψη από τη βεβήλωση, την καταδίκη από την καταστροφική μανία». Γιατί εδώ γενικώς τα ΄χουμε μπλέξει. Και άλλοι μεν τα μπλέκουν εσκεμμένα, άλλοι δεν ακολουθούν τους… εσκεμμένους και μπλέκονται.

Για να επιστρέψουμε όμως στο «mea culpa» του Καραμανλή που βεβαίως δεν το καλοδέχτηκαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ήρθε σε μια στιγμή που η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ολοκλήρωσε τη διαδικασία, και σε μια στιγμή επίσης που η Ν.Δ. συνεχίζει να βλέπει τα ποσοστά της να κατρακυλούν. Ανεξάρτητα από το «πόσο» το εννοεί ή όχι, η ανάληψη της ευθύνης δημοσία, αποτελεί ένα ακόμη «εύρημα» προς την κατεύθυνση αναστροφής αυτού του περιβόητου κλίματος. Και αφού στην αρχή μίλησε σε πρώτο πρόσωπο αναλαμβάνοντας την ευθύνη εν συνεχεία επανήλθε δηλώνοντας «αναλαμβάνω λοιπόν με ευθύτητα το μερίδιο των ευθυνών που μας αναλογεί» προκαλώντας νέα θύελλα χειροκροτημάτων.

… Και τώρα τι μένει; Τώρα βέβαια «πρόσω ολοταχώς» για ανασχηματισμό. Είναι το «τελευταίο χαρτί» που μπορεί να παίξει τουλάχιστον στην παρούσα φάση ο Καραμανλής. Και έτσι που πάνε τα πράγματα, πως μου φαίνεται ότι δεν θα περιμένει να περάσουν ούτε οι γιορτές για να τον κάνει. Λέμε τώρα!

Διότι η Εξεταστική για το Βατοπαίδι τελείωσε, ο προϋπολογισμός κατατίθεται εντός των ημερών, οπότε ακολούθως είναι ελεύθερος να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, μπας και καταφέρει με αυτόν να φέρει τα πράγματα στον… ίσιο δρόμο. Διότι τώρα φερειπείν, δηλαδή μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού, μπορεί να μετακινήσει και τον Αλογοσκούφη, που λέει ο λόγος. Αυτός καταθέτει τον προϋπολογισμό κάποιος άλλος θα τον… εκτελέσει, κανονικά και με τον νόμο. Αν και, στο παρελθόν ο Μεϊμαράκης έχει πει, ότι αυτός που καταθέτει τον προϋπολογισμό πρέπει και να τον εκτελεί.

Πάντως καθώς φαίνεται η μετακίνηση ή όχι του Αλογοσκούφη είναι και το κλείδι του ανασχηματισμού. «Στον οποίο ανεξάρτητα από το «ποιον» θα πάει «πού», καλά θα κάνει να δώσει και δομικά χαρακτηριστικά αν θέλει να του… φτουρήσει.