Οι Γερμανοί βλέπουν ότι οι σύμμαχοί τους Ιταλοί συνεχώς νικιούνται και υποχωρούν από το μέτωπο της Αλβανίας, της Βόρειας Αφρικής και από τη Θάλασσα της Μεσογείου, και έτσι αποφασίζουν να εισβάλουν στα Βαλκάνια και τη Β. Αφρική. Έτσι λοιπόν στις 6 Απριλίου στη Γιουγκοσλαβία και μετά από σκληρές μάχες στη Μακεδονία - Ρούπελ κυριεύουν την Κεντρική Ελλάδα, και τον Μάιο την Κρήτη. Της πρώτες ημέρες της κατοχής ο ελληνικός λαός ήταν ανοργάνωτος, όμως σε μικρό διάστημα οργανώθηκε στις εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, πολέμησε ποικιλοτρόπως με μικρά και μεγάλα σαμποτάζ εναντίον των στρατευμάτων κατοχής, και ανάγκασε τους Γερμανούς να διαθέσουν 10 μεραρχίες άρτια οργανωμένου στρατού για την αντιμετώπιση του επαναστατημένου ελληνικού λαού και για τη διατήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου ανεφοδιασμού. Ανάλογες δυνάμεις διέθεσαν και οι σύμμαχοί τους Ιταλοί και Βούλγαροι κατακτητές.

Στη Β. Αφρική οι Άγγλοι κατέστρωσαν σχέδιο αντεπίθεσης στο Ελ Αλαμέιν, και κόψιμο του ανεφοδιασμού του Ρόμελ μέσω Ελλάδος, γι' αυτό τον σκοπό οργάνωσαν μια ομάδα εθελοντών από 12 σαμποτέρ με επικεφαλής τον ταξίαρχο Έντ Μάγιερς, τον ταγματάρχη Κρίστοφερ Γουντχάουζ (Κρίς) και τον Έλληνα εφ. ανθ/γό Θεμιστοκλή Μαρίνο. Αυτοί έπεσαν τη νύχτα με αλεξίπτωτα στα βουνά της Γκιώνας και του Παρνασσού, και μετά από μεγάλη δυσκολία και περιπέτεια στα βουνά κατόρθωσαν να έλθουν σε επαφή με τους αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. με αρχηγό τον Άρη Βελουχιώτη, και με τους αντάρτες του Ε.Δ.Ε.Σ. με αρχηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα. Εκεί στη συνάντηση συμφωνήθηκε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου γιατί προσφερόταν καλύτερη επιτυχία της επιχειρήσεως.

Το σαμποτάζ καθυστέρησε να πραγματοποιηθεί 1 μήνα, έως ότου βρεθούν οι ομάδες των αλεξιπτωτιστών και να ενωθούν με τους αντάρτες, να γίνουν οι απαραίτητες ετοιμασίες ανίχνευσης, σχέδια κ.λπ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να γίνει το εγχείρημα μετά τη μεγάλη μάχη του Ελ Αλαμέιν, εκεί άρχισε και η υποχώρηση των Γερμανών. Η καταστροφή της γέφυρας διέκοψε τη συγκοινωνία 5 εβδομάδες, και είχε τεράστια ηθική σημασία, τράνταξε το πανελλήνιο, η Ευρώπη θαμπώθηκε από το μεγάλο αυτό κατόρθωμα, η αντίσταση του λαού γιγαντώθηκε και πλήθος νέων ανταρτών κατατάχτηκαν στης ένοπλες αντιστασιακές οργανώσεις και η ελπίδα για λευτεριά μεγάλωσε.

Η επιχείρηση αυτή έγινε νύχτα, στις 24 προς 25 Νοεμβρίου 1942, ώρα 11 και χρειάστηκε 4 ώρες μάχης, και τελείωσε στις 3 το πρωί. Μετά την επιτυχία τους αυτή οι αντάρτες με τους Άγγλους έμειναν στο χωριό Μαυρολιθάρι 2 μέρες για ξεκούραση και μετά αποχωρίσθηκαν, ο Άρης Βελουχιώτης έμεινε στη Ρούμελη, ο Ζέρβας με τους δικούς του έφυγε για τον Βάλτο της Ηπείρου μαζί με την αγγλική ομάδα.

Ήταν το μεγαλύτερο σαμποτάζ και σύμβολο των ελεύθερων αγωνιζόμενων αντιστασιακών της Ευρώπης και έδειξε τον δρόμο για αντίσταση και πάλη ενάντια στον Ναζισμό, Φασισμό. Οι δυνάμεις που πήραν μέρος στο σαμποτάζ ήταν 150 αντάρτες του Ε.Α.Α.Σ. και 60 του Ε.Δ.Ε.Σ. (από το βιβλίο του Νικηφόρου). Λίγο αργότερα οι Άγγλοι σαμποτέρ ανατίναξαν και τη γέφυρα του Ασωπού, ενώ στα Τέμπη και σ' ολόκληρη τη σιδηροδρομική γραμμή γίνονταν συνεχή σαμποτάζ από τους αντάρτες του Ε.Α.Α.Σ.

...Και η λευτεριά άρχιζε να χαράζει....

* Νίκος Α. Παπαθανασίου για την Πανελλήνια Οργάνωση Αγωνιστών

Εθνικής Αντίστασης Π.Ο.Α.Ε.Α. νομού ΛΑΡΙΣΑΣ