«ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ» μ’ ολόγιωμο

τ’ Αυγούστου το φεγγάρι

η πλάση σκύβει, προσκυνά

μπρος στη Δική Σου Χάρη.

Διάπλατα ανοίγουν Ουρανοί

τα σύννεφα Μεριάζουν

Άστρα κι Αγγέλων Στρατιές

το Σύμπαν Αγαλιάζουν.

Δεκαπενταύγουστου Χρυσή

Πανίερη Λαμπάδα

στο φως Σου ασημοφέγγεται

Λάμπει, ριγεί η Ελλάδα.

Τάζει οκάδες τα κεριά

ραίνει μ’ ανθούς τις ρούγες

πάνω της στάσου, σκέπαστην

Μ’ Αθάνατες φτερούγες.

Αντιλαλεί στις εκκλησιές

Σημάντρων χορωδία

στη χάρη Σου ξεχύνονται

ψαλμοί και Μελωδία.

Λευκές Αγγελικές Μορφές

τους Ουρανούς Αγάλλουν

οι Έλληνες στη ΜΑΝΑ τους

Ύμνους λατρείας ψάλλουν.

Δεκαπενταύγουστου «Κυρά»

του φεγγαριού Ικμάδα

Αστρόγιομη και Γιορτινή

φύλαξε την Ελλάδα.

Εσύ είσαι, πανάχραντε

η Μάνα η Ελληνίδα

Υπέρμαχή μας Στρατηγός

της Δόξης ΚΟΡΩΝΙΔΑ

Ο ΡΗΓΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΠΥΡΓΟΥ

ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΙΚΑΣ