στην απέναντι (ανατολική) πλευρά του δρόμου, αρχίζοντας από το κατάστημα που βρίσκεται στη γωνία με την οδό Βενιζέλου. --Από την τουρκοκρατία ακόμη υπήρχε στη γωνία αυτή εμπορική επιχείρηση κάποιου Τούρκου, ο οποίος πωλούσε υφάσματα. Όταν αυτός έφυγε, την επιχείρηση τη συνέχισαν οι αδελφοί Κέλλα. Αργότερα εγκαταστάθηκε το φαρμακείο του Οδυσσέα Κρίκη[1], το οποίο σύντομα μεταφέρθηκε λίγα μέτρα πιο πέρα, στην οδό Βενιζέλου, απέναντι από το σημείο όπου καταλήγει σ' αυτή η οδός Δήμητρας. Ακολούθως αγόρασε το ακίνητο ο Αναστάσιος (Τάσος) Κουτσοκώστας, ο οποίος πωλούσε έτοιμα ανδρικά ενδύματα και υφάσματα. Ήταν δραστήριος άνθρωπος και πολύ καλός επαγγελματίας. Εγινε γνωστός για τους συνδικαλιστικούς αγώνες του και μάλιστα διετέλεσε και πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου. Ο Κουτσοκώστας απέκτησε τρία τέκνα, τον Ηλία ο οποίος ανέλαβε το μαγαζί του πατέρα του, την Έλλη η οποία παντρεύτηκε τον δικηγόρο Αριστείδη Ασημακόπουλο και τον Γρηγόρη. Ο τελευταίος με τη γυναίκα του Μαίρη απέκτησαν δύο κόρες, τη Βασιλική (Μιρέλλα) η οποία παντρεύτηκε τον γνωστό συνθέτη Γιώργο Κατσαρό και την Αγγελική. Μετά τον Κουτσοκώστα στο μαγαζί εγκαταστάθηκε ο Φώτης Σιμιτσής ο οποίος ανέπτυξε μια επικερδή επιχείρηση με ψιλικά είδη. --Κάτω από το κατάστημα του Σιμιτσή υπήρχε ημιυπόγειος χώρος ο οποίος ήταν προσπελάσιμος από το πεζοδρόμιο της οδού Ερμού με λίγα σκαλάκια. Στον χώρο αυτό οι αδελφοί Χρήστος και Λεωνίδας Σαλταγιάννης άνοιξαν το "Καφενείο των Εμπόρων" και εξυπηρετούσαν με καφέδες όλα τα καταστήματα της Ερμού και όχι μόνον. Διέθετε και έναν μικρό χώρο με τραπέζια, όπου τις ελεύθερες ώρες οι περίοικοι έπιναν τον καφέ τους, συζητούσαν και μερικές φορές χαρτόπαιζαν. Ήταν άνθρωποι πολύ εξυπηρετικοί και αγαπητοί στους μαγαζάτορες της οδού Ερμού. --Το αμέσως επόμενο κατάστημα προπολεμικά το είχε νοικιασμένο ο Ισραηλίτης Φιλοσώφ και το χρησιμοποιούσε ως παπλωματάδικο. Όταν ο τελευταίος μεταστεγάστηκε μέσα στη διπλανή πάροδο, το κατάστημα ενοικιάστηκε το 1943 από τους αδελφούς Π. Χρήστου. Ήταν το πρώτο κατάστημα που άνοιξε στη Λάρισα και το οποίο διέθετε καλλυντικά, μπιζού, είδη δώρων κλπ. Τα αδέλφια Χρήστου ήταν τρία, ο Χρήστος, ο Νικόλαος και ο Σωτήρης. Ο Χρήστος ήταν παντρεμένος με την Βασιλική Περηφάνη από τη Νίκαια και απέκτησαν δύο τέκνα, τον Παντελή και την Σοφία. Ο Νικόλαος παρέμεινε άγαμος, ενώ ο Σωτήρης παντρεύτηκε την Θεοδοσία (Σούλα) Κουτσιαφτούλη από τη Χάλκη. Μαζί της απέκτησε δύο κόρες, την Ασπασία και την Ιωάννα, οι οποίες ανέλαβαν με επιτυχία την μακροχρόνια επιχείρηση μετά τον θάνατο του πατέρα τους το 1989. Το 2012 εγκατέλειψαν το κατάστημά τους στην Ερμού και εγκαταστάθηκαν στην οδό Βενιζέλου 33, όπου και συνεχίζουν μέχρι σήμερα[2]. --Δίπλα από το κατάστημα των αδελφών Π. Χρήστου ήταν παλαιότερα το εμπορικό του Κώστα Πανέτσου με όνομα "Πλούτος" και συνεταιρίστηκε με την "Εμπορική Ένωση" της Θεσσαλονίκης που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα καταστήματα υφασμάτων της Β. Ελλάδος. Από το ίδιο μαγαζί πέρασε μετά ο Θωμάς Ψυχούλης που εμπορεύονταν νήματα, κλωστές, κεντήματα, κλπ. Μια πόρτα του καταστήματος αυτού είχε χρησιμοποιήσει για μικρό διάστημα ο Νικόλαος Καρκαγιάννης από τα Αμπελάκια. Όταν οι Ψυχούλης και Καρκαγιάννης αποσύρθηκαν, πήρε όλο το κατάστημα ο Χρήστος Ζούκης (αδελφός του ζωγράφου Ζήση Ζούκη) και το ονόμασε "Ευρωπαία". --Στο επόμενο κατάστημα τα παλιά χρόνια στεγάστηκε το κατάστημα υφασμάτων Κων. Δομενικιώτου και του Ιωάννη Γαζέπη και μετά λειτούργησε το εμπορικό του Βασίλη Καραΐσκου. --Στη συνέχεια ακολουθεί ένα στενό δρομάκι που συνδέει την οδό Ερμού με την Ανδρούτσου, η πάροδος Ερμού. Επειδή στο στενό αυτό λειτούργησαν παλαιότερα σημαντικά καταστήματα τα οποία σήμερα δεν υπάρχουν, θα τα περιγράψουμε μαζί με τα υπόλοιπα της Ερμού. Πρώτο ήταν προπολεμικά το παπλωματάδικο του Φιλοσώφ, που τον διαδέχθηκε ο Σολομών Μαγρίζος με την ίδια επαγγελματική ιδιότητα. Ο Σολομών Μαγρίζος ήταν άνθρωπος που ζούσε με πολλές στερήσεις και έγινε γνωστός κυρίως από τη δολοφονία του γύρω στα 1990, η οποία συντάραξε τη Λάρισα και έμεινε ανεξιχνίαστη. --Στο επόμενο κατάστημα στην ίδια πάροδο είχε ανοίξει πολύ παλιά το εμποροραφείο του ο Θεόδωρος Μαρκίδης ( 1840-1936)[3]. Λόγω της εξαιρετικής τεχνικής που διέθετε πάνω στη δουλειά του, αλλά και του καλού χαρακτήρα, σύντομα απέκτησε μεγάλη πελατεία όχι μόνον Ελλήνων αλλά και Τούρκων. Ήταν φραγκοράφτης, όπως ονόμαζαν την εποχή εκείνη όσους εμπορεύονταν ανδρικά υφάσματα και έραβαν ευρωπαϊκά κουστούμια. Το κατάστημά του ήταν ένας τόπος συγκεντρώσεως πολλών και εκλεκτών μελών της λαρισαϊκής κοινωνίας. Με την τρίτη γυναίκα του την Αριστέα Παπαϊωάννου από τη Μακρινίτσα απέκτησε δύο αγόρια, τον Πέτρο και τον Γιάννη, οι οποίοι μαθήτευσαν κοντά του στην τέχνη της ραπτικής και τον διαδέχθηκαν στο κατάστημα όταν το 1925 εκείνος αποσύρθηκε. Ο Πέτρος Μαρκίδης (1900-1958) παράλληλα με την επαγγελματική του δραστηριότητα, συμμετείχε ενεργά στη μουσική κίνηση της πόλης και για πολλά χρόνια υπήρξε πρόεδρος του Μουσικού Συλλόγου Λαρίσης και μέλος του Φυσιολατρικού Ομίλου. Νυμφεύθηκε το 1944 τη Μαρίκα Χαντή με την οποία απέκτησε δύο κορίτσια, την Αριστέα (Ρίτα)[4] δασκάλα και την Ελένη (Νίτσα) νηπιαγωγό. Ο Γιάννης Μαρκίδης (1902-1986), μετά τον θάνατο του αδελφού του το 1958, ανέλαβε μόνος πλέον το μαγαζί μέχρι το 1968, οπότε και το έκλεισε. Υπήρξε δραστήριο μέλος του Ορειβατικού Συλλόγου Λαρίσης και παρέμεινε άγαμος. --Ακολουθούσε μέσα στο δρομάκι το κατάστημα του Χαράλαμπου Εμπορίδη με τον Ανδρέα Χατζηβασιλείου. Σύμφωνα με πληροφορίες που μου παρεχώρησε ο Ιωάννης Γώγουλας και η σύζυγός του Ελένη Κακάτσιου, ήταν και οι δύο δερματέμποροι. Είχαν έλθει στη Λάρισα το 1924 πρόσφυγες από τη Μ. Ασία και άνοιξαν στη θέση αυτή το κατάστημά τους, το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1970. Σήμερα μέσα στο δρομάκι αυτό που παραμένει χωροταξικά αναλλοίωτο, δεν λειτουργεί πλέον κανένα κατάστημα. (Συνεχίζεται)

Του Νικ. Αθ. Παπαθεοδώρου