1) Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚ. ΜΑΝΙΑΡΗΣ
Είναι ανεψιός του Γεωρ. Σβαρτς, παππούς του Αδαμαντίου Θ. Μάνιαρη. Ως μέλος της συντροφίας του Σβαρτς, το 1792 βρισκόταν στο κατάστημα του Γρόνταου. Μέχρι το Πάσχα του 1795 βρισκόταν στη Λειψία, οπότε τον αντικατέστησε ο Νικόλαος Λεονάρδος. Στα τέλη του 1795 βρισκόταν στα Αμπελάκια και του έστειλε χαιρετίσματα με την επιστολή του, από τη Βιέννη (11.12.1795), ο Αθανάσιος Οικονόμου. Στις 18.1.1799 έστειλε μία επιστολή στον θείο του Σβαρτς από το Γρόνταου, απαντώντας στη δική του επιστολή της 24ης Νοεμβρίου 1798. Λυπήθηκε για τις αυθαιρεσίες του Αλή πασά στα Αμπελάκια. Ελπίζει πως έφθασαν τα ψώνια (ειδήσματα) τα οποία του είχε ζητήσει ο θείος του και το μεταξωτό (χαρέν) ύφασμα της θείας του Αρχόντως.
Οι δουλειές της συντροφίας δεν πήγαιναν καθόλου καλά στο Γρόνταου. Υπήρχε μεγάλη απραξία και έλλειψη χρημάτων. Αιτία γι’ αυτό είναι οι «Εγκλέζοι, τα σπέρματα των διαβόλων» οι οποίοι πλημμύρισαν την αγορά, μέχρι τη Σαξωνία, με φθηνό εμπόρευμα (σε ποταπήν τιμήν) και έμειναν αζήτητα της συντροφίας. Πούλησαν μόνο 3.525,5 κιλά από τα ψιλά νήματα. Στη συνέχεια αναφέρει τις ποσότητες των εμπορευμάτων της συντροφίας τα οποία υπήρχαν σε διάφορες πόλεις και συμβούλεψε τον θείο του να μην εγκαταλείψουν τη Μοραβία. Πρέπει να στείλει ένα αξιόλογο άτομο για να αντικαταστήσει τον οκνό γιο του Παπαβράμη και άλλους στις διάφορες πόλεις για να σώσουν τη συντροφία.
Αναφέρει κάποιον Αμπελακιώτη με το παρωνύμιο Φαραώ, του οποίου το παιδί (Φαραούλι) είναι πολύ άρρωστο και θα το πάνε στους γιατρούς στη Βιέννη. Ένας Αυστριακός έμπορος, ο Ιωάννης Γεώργιος Άπελτ οφείλει πολλά χρήματα στη συντροφία τους, τα οποία, αντιλαμβάνεται, ότι δεν θα τα εισπράξουν. Αν καταφύγουν στα δικαστήρια θα τα φαν οι δικηγόροι.
Τον Φεβρουάριο του 1799, σύμφωνα με μία επιστολή του Ιω. Χατζηκώνστα, ήταν φιλάσθενος. Στις 2.8.1797 βρισκόταν στη Ζέμονα, απ’ όπου έστειλε χαιρετίσματα, με την επιστολή του Ιωάννη Χατζηκώνστα, στον Σβαρτς. Στις 29.11.1799 βρισκόταν στη Βιέννη.
Ο Ιωάννης Χατζηκώνστας εσώκλεισε στην επιστολή του μία δική του προς τον Σβαρτς. Μέχρι το 1804 συμμετείχε στην εταιρεία Αυτάδελφοι Σβαρτς και Συντροφία. Το 1805 έγινε μέλος της νέας συντροφίας των Αμπελακίων.Γεωργίου 1950, 10, 37, 45, 47, 50· Κατσιαρδή, 244· Σπανός 2015, 35, 37, 59-64.

2) Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Είναι γαμπρός του Γεωρ. Σβαρτς, σύζυγος της κόρης του Δέσποινας (Τζέπους). Σε μία επιστολή του, από τη Βιέννη (25.4.1800), ο Ιωάννης Χατζηκώνστας γράφει στον πεθερό του Γεώρ. Σβαρτς ότι «ο μικρός Σολωμός είνε καλός μα είνε κομμάτι Μπιτάνικος, αλλέως είναι ο πλέον επιτήδειος εις την δουλειάν του».
Συμμετείχε στην τρίτη κοινή συντροφία του 1805. Τον στέλνει χαιρετίσματα ο Δημ. Γ. Σβαρτς σε μία επιστολή του, από τη Βιέννη (24.3.1805). Αυτός, σε μία επιστολή του, από τα Αμπελάκια (18.8.1806), προς τον φυλακισμένο στα Ιωάννινα πεθερό του αναφέρει ότι ο νεαρός Δημήτριος Γ. Σβαρτς επιθυμεί να μείνει τον προσεχή χειμώνα στην Τεργέστη για να τελειοποιήσει τα ιταλικά του. Σε μία άλλη επιστολή του, από τα Αμπελάκια πάλι (22.9.1806), προς τον πεθερό του, αναφέρει ότι δυσκολεύεται να εισπράξει κάποια χρήματα από τον κυρ Χριστόδουλο και ότι την παρελθούσα εβδομάδα τον είχαν συλλάβει οι άνθρωποι του μπουμπασίρη (μπουμπαρέοι), δηλαδή του απεσταλμένου δικαστικού κλητήρα, και μετά από 3 ημέρες επανήλθε στα Αμπελάκια. Στις 6.11.1806 απέκτησε έναν γιο. Στην επιστολή, από τα Αμπελάκια (18.1.1807) του Δημ. Γεωρ. Σβαρτς προς τον φυλακισμένο ακόμα πατέρα του, πρόσθεσε και ο Σολωμός τα εξής: «Καγώ ο Αναστάσιος σας ποσκυνώ και τον θεό παρακαλώ διά να σας ελευθερώση ογλήγορα».Βέης, 24/12.12.1943, 42/23.1.1944, 60/6.2.1944, 125/2.4.1944, 131/18.4.1944, 144/19.4.1944.
www.thessaliko.gr

Από τον Κώστα Σπανό, εκδότη
του «Θεσσαλικού Ημερολογίου»