Το μεγάλο μέρος τους είναι πολιτικοί οφειλέτες της οικογένειας Παπανδρέου, προσκυνητές της τριάδας Κώστα, Γιώργου και Ακη, που ως εντολοδόχοι του Ανδρέα και του πρώην υπαλλήλου του ΚΤΕΛ Πατρών Αντώνη Λιβάνη συγκρότησαν τον εσωτερικό μηχανισμό προώθησης ανθρώπων, ικανών να «πιστέψουν» ακόμη και πως ο γάιδαρος πετάει. Είναι εκείνοι που ψήφισαν τον Ακη για μελλοντικό Πρωθυπουργό και ως κολλητοί του θα τον εξέλεγαν. Η προεκλογική όμως τότε συγκυρία και το ένστικτο αυτοσυντήρησης των βουλευτών, διέσπασε τους μηχανισμούς και οδήγησε στον Κώστα Σημίτη. Στον κατάλογο υπάρχουν και κάποιες γνωστές εξαιρέσεις της μετριοκρατίας. Για δικούς τους σεβαστούς λόγους στηρίζουν τον Γιώργο.
Η πρώτη παρατήρηση του καταλόγου αφορά στην εκπλήρωση υποχρέωσης προς τον ΓΑΠ όσων από τους υποστηρικτές του τοποθετήθηκαν από τον ίδιο υπουργοί και υφυπουργοί στην Κυβέρνηση του 2009. Είναι λυπηρό, ότι εκόντες άκοντες επιστρατεύθηκαν. Είναι και ταπεινωτικό για τους ίδιους. Η επόμενη παρατήρηση είναι ότι το 90% όσων έλαβαν θέσεις ευθύνης σε ΔΕΚΟ, Υπουργεία και Ανεξάρτητες Αρχές, λείπουν από τον κατάλογο, ενώ επωνύμως στηρίζουν άλλους υποψηφίους, έναντι των οποίων οι υπογράφοντες δεν έχουν την ελάχιστη υποχρέωση. Η τρίτη παρατήρηση αφορά τη δυσμενή θέση του κ. Παπανδρέου στο σύνολο των δημοσκοπήσεων, η οποία τον οδήγησε στην ατυχή προσφυγή σε «υποχρεωμένα» προς αυτόν πρόσωπα, να τον στηρίξουν δημόσια. Αυτά απέχουν από την ευπρεπή παρουσία αρχηγικής υποψηφιότητας. Κατόπιν αυτού περιμένω εκλογικούς εισοδιστές από πλευράς Τσίπρα, ο οποίος είναι καλός τακτικιστής. Το απέδειξε συνεργαζόμενος με Καραμανλή μέσω Πάνου Καμένου, Παπαγγελόπουλο και άλλους, όπως και με φιλικές παρέες του τ. Πρωθυπουργού Κατσέλη, Ραγκούση, Σπίρτζη, Ξενογιαννακοπούλου και αρκετών ακόμα. Όλοι αυτοί και πλήθος άλλων συγκεντρώθηκαν «από κοινού και εκ συμφώνου» έμπλεοι ιδεολογικής καθαρότητας καθένας τους στην αριστερο-πασοκο-νεοκαραμανλική «προοδευτική» συμμαχία, που συγκυβέρνησε τον τόπο με τα γνωστά θεσμικά και οικονομικά αποτελέσματα, που αποτελείωσαν την καταστροφή. Διέπραξαν μάλιστα όλοι τους το εθνικό ατόπημα των εκατέρωθεν άνομων συγκαλύψεων. Ο μεν Τσίπρας ουδέποτε μίλησε για τα χρέη και τα ελλείμματα Καραμανλή, ο δεύτερος δε του προσέφερε ως αντάλλαγμα την παγερή σιωπή επί των πεπραγμένων της 5ετίας και την κατασκευή του μύθου, ότι τα μνημόνια του ΠΑΣΟΚ έφεραν την κρίση και όχι η καραμανλική λαίλαπα. β) Η παραδικαστική και ταπεινών ελατηρίων εισαγγελική εμμονική δίωξη του στατιστικολόγου Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, επειδή αποκάλυψε το πραγματικό έλλειμμα του 2009 στο 15,6% του ΑΕΠ και το μέγεθος της ευθύνης των τότε κυβερνώντων. Φωνάζει ο κλέφτης, να φοβηθεί ο νοικοκύρης. γ) Η σκευωρία της υπόθεσης novartis, τoυ Ελβετικού φαρμακευτικού κολοσσού που υποτίθεται δωροδόκησε πρωθυπουργούς και υπουργούς της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να αυξήσουν τις τιμές κάποιων φαρμάκων της. Πότε αυτά; Την εποχή μείωσης της φαρμακευτικής δαπάνης κατά 50%. Όλα αυτά δεν τα αγνοεί ο κ. Παπανδρέου, αλλά -περιμένοντας κατ' εμέ στήριξη- δεν λέει κουβέντα για τον κ. Τσίπρα. Τα παραπάνω είναι η αλήθεια μου, όπως συμβαίνει στη ζωή, με βάση τις προσεγγίσεις, το γνωσιολογικό μου επίπεδο, την καλύτερη δυνατή διασταύρωση αναμφισβήτητων δεδομένων, τους εθνικούς λογαριασμούς και τα κραυγαλέα γεγονότα που εισπράττει ως γνώση η κοινή λογική. Εδώ είμαστε για άλλες τεκμηριωμένες αξιολογήσεις, όπως όσες σε τρία προηγούμενα άρθρα μου από ετούτη τη στήλη έχω παραθέσει.
Θεωρώ ατυχή τη στιγμή που ο τέως Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διάλεξε να διεκδικήσει την ηγεσία ενός Κόμματος, που ο ίδιος διέλυσε κατασκευάζοντας το ΚΙΔΗΣΟ. Δεν υπήρξε δε ευπρεπής το 2015 η κατασκευή εκ μέρους του συνομωσιολογικού μύθου δήθεν υπονόμευσής του από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Προκάλεσε ανήκεστη τότε βλάβη στο Κόμμα του πατέρα του. Μόνο μικρόψυχος άνθρωπος θα είχε διανοηθεί να απαλλαγεί από τα χρέη επί ημερών του, να τα αφήσει στον διάδοχο του και να τον λοιδορεί κατόπιν ως υπονομευτή του. Ο κ. Παπανδρέου αυτοϋπονομεύτηκε με την απόλυτη επί 5μηνο αδράνειά του επειδή «χρήματα υπάρχουν» και με την καταστροφική επιλογή του για δημοψήφισμα για το δεύτερο μνημόνιο. Ό,τι έκανε και «πραγματοποίησε» ο Τσίπρας για το τρίτο και καταστροφικότερο όλων.
Αν το ΠΑΣΟΚ θέλει αναδιάταξη, συσπείρωση, στοιχεία έμπνευσης και επιστροφής όλων των θυμάτων της ανασφαλούς μετριοκρατίας, η ασφαλής συνταγή αποτυχίας και διάλυσης είναι η εκλογή Παπανδρέου. Εκτός και αν όσοι προσέλθουν στις κάλπες συγκροτήσουν ένα πλειοψηφικό μέτωπο «αντεμβολιασμού», που προκαλεί και τον θάνατο των θιασωτών του.
Ο υπογράφων θα βρεθεί τότε νοερά ανάμεσα στους θεατές των κερκίδων του ρωμαϊκού coluseum -ας φανταστώ την εποχή του αυτοκράτορα Ηλιογάβαλου ή του Μάρκου Αυρήλιου- κάπου κοντά στην 70ή έξοδο του τρίτου ορόφου του - για να δει και ν' ακούσει ανάμεσα στις ιαχές του πλήθους την κραυγή των μονομάχων προς τα θεωρεία της αυτοκρατορικής αυλής: Ave Caesar. Moritur te salutant.*
* μτφ.| Χαίρε Καίσαρα. Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν.

Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros.el@gmail.com, fb:Ομηρος Ελευθερία)