Άγιοι Ανάργυροι, τέλη Νοεμβρίου. Η επιστροφή ενός πελαργού παραξένεψε εμάς τα νοήμονα δίποδα. Είχε αναχωρήσει μαζί με τα άλλα αποδημητικά, αλλά φαίνεται το μετάνιωσε. Έκπληκτοι, λοιπόν, χωριανοί, τον είδαν να θρονιάζεται ξανά στη φωλιά του. Εκεί στην κορυφή του στύλου και της φιλόξενης «θέσης» που προ καιρού έφτιαξε η επιχείρηση ηλεκτρισμού. Μόνος αλλά ατρόμητος, άρχισε τις πτήσεις και τις προσγειώσεις του, ακόμη και στο διπλανό γήπεδο του χωριού, αναζητώντας τροφή.

Απορίες, ερωτήματα, ενδιαφέρον, συνόδευσαν την άφιξή του. Γιατί επέστρεψε; θα βρει να τρώει; θα αντέξει τον χειμώνα;

Ενημερώθηκε η Ορνιθολογική και ο τοπικός τους «σύνδεσμος», θέσαμε και εμείς τα ερωτήματα. Οι πελαργοί, λοιπόν, μεταναστεύουν προς την Αφρική, χρησιμοποιώντας εναέριες διαδρομές μόνο όμως πάνω από τη στεριά. Γι’ αυτό και δεν φεύγουν νότια, αλλά βορειοανατολικά για να περάσουν μέσω Μακεδονίας και Θράκης στην Τουρκία κι από ‘κεί γραμμή για τον νότο. Ωστόσο δεν είναι σπάνιο κάποια άτομα να παραμείνουν στον τόπο διαμονής τους.

Αυτό συνήθως συμβαίνει από νεαρά και άπειρα πουλιά (όπως στην περίπτωσή μας), ή από γηραιά που δεν έχουν τις δυνάμεις για το μακρύ ταξίδι. Είναι ανθεκτικά, βρίσκουν έστω και δύσκολα την τροφή τους. Ωστόσο αν πέσει βαρυχειμωνιά, είναι πολύ πιθανό να πετάξουν νότια, στον ελλαδικό χώρο, αναζητώντας πιο ήπιες συνθήκες.

Σε κάθε περίπτωση αγώνα επιβίωσης θα δώσει το λελέκι. Έχοντας τη συμπάθεια και την έγνοια των κατοίκων του χωριού.