Συνέντευξη στον Δημήτρη Βάλλα

Η κάθοδός της με το ψηφοδέλτιο της «Χρυσής Αυγής» στο Νομό Λάρισας, για πολλούς ήταν η μεγάλη έκπληξη. Πράγματι όσοι έχουν γνωρίσει από κοντά τη Λαρισαία ποινικολόγο Δέσποινα Σβερώνη-Χονδρονάσιου, το ύφος, το στυλ ή αν θέλετε και τον χαρακτήρα της, δύσκολα θα την ταύτιζαν με εικόνες παρελάσεων με στολές, πυρσούς, μαύρα μπουφάν, περιβραχιόνια και άλλα συναφή. Μιλώντας σήμερα στην «Ε» η κ. Σβερώνη θα μας εξηγήσει με τον δικό της τρόπο πώς ξαφνικά ο... καναπές της έπαψε να είναι βολικός!

* Γιατί στη Χρυσή Αυγή λοιπόν κ. Σβερώνη...

«Πράγματι, θεωρήθηκε από κάποιους έκπληξη η κάθοδός μου με τη Χρυσή Αυγή. Για τους ανθρώπους, όμως, που με γνωρίζουν προσωπικά, το γεγονός αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο. Πάντα τοποθετούσα τον εαυτό μου, ιδεολογικά, στους «εθνικόφρονες πατριώτες», το χρώμα μου ήταν πάντα σκούρο μπλε/μαύρο. Επιχειρήθηκε συστηματικά να χρωματιστούν αρνητικά οι όροι «εθνικόφρων» και «πατριώτης», όμως για εμένα αποτελούσαν ανέκαθεν προσωπική ταυτότητα. Ήδη από το 2010, και με όλα τα γεγονότα που επακολούθησαν στην Ελλάδα, ο χώρος του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», στον οποίο ανήκει και η Νέα Δημοκρατία, έπαψε να με εκπροσωπεί, διότι πολύ απλά, ιδίως οι κυβερνητικές συνιστώσες αυτού, καταπάτησαν συστηματικά το Σύνταγμα εις βάρος του ελληνικού λαού. Επέλεξα τη Χρυσή Αυγή ως ψηφοφόρος ήδη από τις προηγούμενες εκλογές και μιλούσα ανοιχτά υπέρ αυτής της παράταξης δημοσίως».

*  Το γεγονός ότι η «Χρυσή Αυγή» θεωρείται εγκληματική οργάνωση, ως ποινικολόγο δεν σας ενόχλησε...

Για μένα ήταν γεγονός-«τομή», η ποινική δίωξη εναντίον των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής και ο εγκλεισμός τους στις Φυλακές Κορυδαλλού, ως προσωρινά κρατηθέντων. Εκεί πια ο καναπές μου έπαψε να είναι βολικός, δικηγόρος και δη ποινικολόγος στο επάγγελμα βλέπετε, ένιωσα να βιάζεται ο νομικός μου πολιτισμός, να καταπατάται κάθε έννοια δημοκρατίας και τα «γράμματα» που μου έμαθαν οι δάσκαλοι στο πανεπιστήμιο, ξαφνικά έμειναν κενά νοήματος. Εγώ δεν ξέχασα τι έμαθα στο πανεπιστήμιο, καλά μας τα μάθαιναν, τι σημαίνει ελευθερία του καθενός να πρεσβεύει τα πιστεύω του στο πλαίσιο της Δημοκρατίας, οι «Μεγάλοι Δάσκαλοι» και δη η πλειοψηφία των Συνταγματολόγων «ξέχασε» τι δίδασκε και διδάσκει στους φοιτητές της Νομικής. Επιπλέον, η στάση του Μιχαλολιάκου και των υπολοίπων απέναντι στην κατασκευασμένη κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης» που τους αποδόθηκε, το γεγονός ότι δεν έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω, με έπεισε για τον πατριωτισμό τους και για το ότι πραγματικά πιστεύουν όσα λένε, δεν τα προορίζουν για κατανάλωση του «λαουτζίκου» (όπως μας χαρακτηρίζουν οι παλιές κυβερνητικές ελίτ). Ξέρετε, η στέρηση της ελευθερίας, είναι γεγονός καταλυτικό και σοκαριστικό για –κάθε- άνθρωπο, πόσο μάλλον για εκείνο τον άνθρωπο που δεν διέπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής και η μισή κοινοβουλευτική της ομάδα, στερήθηκαν το μεγαλύτερο αγαθό που υπάρχει μετά τη ζωή, την ίδια τους την ελευθερία. Αυτό το γεγονός από μόνο του, ήταν αρκετό, να με συγκινήσει και να μου προκαλέσει ως αυτόματη και αυθόρμητη αντίδραση, την ανάγκη να συστρατευτώ μαζί τους, μ’ αυτούς τους αποκαλούμενους «εγκληματίες», να τους υπερασπιστώ όσο μου επιτρέπουν οι γνώσεις μου, αλλά και να πολιτευτώ δηλαδή, να «εκτεθώ», όπως λέτε, ως υποψήφια βουλευτής της Χρυσής Αυγής. Φροντίζω βέβαια έκτοτε, πριν από κάθε χειραψία, να πλένω τα «αιματοβαμμένα φασιστικά χέρια» μου, μη τυχόν και λερώσω κανέναν... «Δημοκράτη».

* Για την Ευρώπη και τα Μνημόνια τι λέτε;

«Γνωρίζετε πολύ καλά ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα αντιμνημονιακό κόμμα. Και δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο... μιας και με τα μνημόνια απεμπολήσαμε την εθνική μας κυριαρχία. Γι’ αυτή ακριβώς την εθνική κυριαρχία αγωνίζεται πρωτίστως και πάνω από όλα η Χρυσή Αυγή. Είμαστε της άποψης ότι πάνω απ’ όλα πρέπει, ως κράτος, να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις, στο δικό μας πρωτογενή τομέα, στην πραγματική ανάπτυξη, στην ελληνική πολεμική βιομηχανία, στο ελληνικό εργατικό δυναμικό, στους Έλληνες επιστήμονες».

* Καλό το «αντιμνημονιακο» που λέτε, αλλά με τα δανεικά τι γίνεται; Θα χάσουμε ό,τι χτίσαμε με πέντε χρόνια αιματηρής προσπάθειας;

«Τα δανεικά κάποτε τελειώνουν και ανάπτυξη δεν ήρθε ποτέ... Και για να παραφράσω το γνωστό τίτλο «...Η ανάπτυξη άργησε μια μέρα». Αν χάσουμε το μισό μας ενεργό πληθυσμό με τη μετανάστευση, επί ποίων και με ποιους θα έρθει αυτή η περιβόητη ανάπτυξη; Ο κύριος Σαμαράς παρομοιάζει τη χώρα μας με καράβι που είναι έτοιμο να μπει στο λιμάνι. Κοίταξε να δει αν έχει απομείνει κανένας πάνω στο καράβι; Τα δανεικά, κι άλλα δανεικά κι άλλα δανεικά από τους ξένους, και το κεφάλι μας σκυμμένο, δεν ήταν ούτε είναι λύση. Σερνόμαστε εδώ και μια πενταετία σαν υποζύγιο με το μαστίγιο και με το καρότο. Βαρεθήκαμε κάθε τρεις και πέντε να βλέπουμε από τα κανάλια το θρίλερ «θα πάρουμε τη δόση ή δεν θα πάρουμε τη δόση». Αυτή η κατάσταση είναι αν μη τι άλλο ντροπιαστική, επονείδιστη, για όποιον Έλληνα έχει μέσα του μια στάλα περηφάνια. Βεβαίως και δεν αποκηρύσσουμε τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας, εξάλλου Ευρώπη χωρίς Ελλάδα δεν μπορεί να υπάρξει εξ ορισμού, όπως έχουν παραδεχθεί δημοσίως Ευρωπαίοι ηγέτες. Υποστηρίζουμε όμως μια Ευρώπη όπου η εθνική μας ταυτότητα και αξιοπρέπεια δεν θα υποχωρεί έναντι απρόσωπων «δανειστών» και τραπεζών, είμαστε με την «Ευρώπη των Πατρίδων» όπως έλεγε και ο Ντε Γκωλ υπερασπιζόμενος τα γαλλικά εθνικά συμφέροντα».

* Για ποιους θα αγωνιστείτε αν εκλεγείτε;

« Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, πλην μια ελάχιστης «αριστοκρατίας των λίγων», δεν υπάρχει τάξη που να μην έχει πληγεί αποφασιστικά. Και ποιους να πρωτοθυμηθώ; Τους συνταξιούχους; Τους ένστολους; Τους εργαζόμενους; Τους εμπόρους; Τους ελεύθερους επαγγελματίες; Τους μικροομολογιούχους; Ειδικά γι’ αυτούς τους τελευταίους μόνο τούτο έχω να πω: Πλήρωσαν το τίμημα της επιλογής τους να «δανείσουν» το ελληνικό κράτος. Ήσαν «πατριώτες επενδυτές», και ο Αντώνης Σαμαράς υποσχέθηκε προεκλογικά να τους αποκαταστήσει. Από τότε που έγινε πρωθυπουργός κάνει τον αδιάφορο. Όπως θα ξέρετε με το περίφημο PSI οι συγκυβερνούντες «κούρεψαν» τα ομόλογά τους και οι άνθρωποι έχασαν τα χρήματά τους, τις οικονομίες τους, αν και σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο έχει κριθεί ότι τα ομόλογα αποτελούν προστατευόμενο περιουσιακό στοιχείο. Η περίπτωση των μικροομολογιούχων είναι μία στις χιλιάδες των αδικημένων.

Όσον αφορά εμένα, ένα είμαι σε θέση να πω με σιγουριά. Την εμπιστοσύνη των ανθρώπων που θα με ψηφίσουν δεν πρόκειται να την προδώσω. Δεν είμαι γόνος πολιτικής οικογένειας, δεν προέρχομαι από τα λεγόμενα «τζάκια». Προέρχομαι από γεωργοκτηνοτροφική πολύτεκνη οικογένεια και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου δούλευα. Γνωρίζω τι θα πει μόχθος. Δούλεψα εγώ και τα αδέρφια μου στα χωράφια και τα ζώα του πατέρα μου, δούλευα ως φοιτήτρια για να καταφέρω να σπουδάσω και στη συνέχεια βγήκα στη μάχιμη δικηγορία. Είμαι ως εκ τούτου σε θέση να γνωρίζω από πρώτο χέρι τα προβλήματα της αγροτιάς. Πρέπει δε να σας πω ότι και ο σύζυγός μου είναι αγρότης.

Θα αγωνιστώ για την Ελλάδα και την Ορθοδοξία, για να γίνουμε πρότυπο στην Ευρώπη και όχι ουραγοί και ζητιάνοι...».