ΑΓΙΑ (Γραφείο «Ε»)

Του Νίκου Γουργιώτη

«Ολύμπιος Δρόμος», 180 χιλιόμετρα, 27 ώρες, 4 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα χωρίς διακοπή, ο νέος άθλος ενός σύγχρονου Ηρακλή, του Μεταξοχωρίτη δρομέα μεγάλων αποστάσεων Δημήτρη Παρλαπάνου.

Η διαδρομή ιστορική, από το αρχαίο στάδιο της Νεμέας στο αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας. Εκεί όπου βασίλεψε ο Αέθλιος, ο γιος του Δία και της Πρωτογένειας, προστάτης των αγώνων της Ολυμπίας, από το όνομα του οποίου προέρχονται οι λέξεις «αθλητής», «άθλος», για να καθορίσουν για πάντα την προσπάθεια του ανθρώπου να ξεπεράσει τις φυσικές του δυνάμεις.

Ο αγώνας πολύ δύσκολος. Οι καιρικές συνθήκες, στις 20 και 21 Μαΐου που διεξήχθη, άκρως αντίξοες, με βροχή, βροχόχιονο, κρύο, λάσπη. Ο Παρλαπάνος, όμως, ξανά υπερέβαλε εαυτόν, ξανά πραγματικός μαχητής, ξανά ήταν ένας από αυτούς που κατάφεραν να κόψουν το νήμα του τερματισμού. Οι συμμετοχές 146. Οι τερματίσαντες 88.

Μαζί του στον απίστευτο αυτόν αγώνα, που αφιερώνει στην πολυαγαπημένη του αδελφή Άννα, οι απαραίτητοι εκ του κανονισμού «συνοδοί», Σωτήρης Αντωνίου και Γιώργος Χρηστάκος, να τον εμψυχώνουν σε όλη τη διαδρομή και να του δίνουν ότι χρειάζεται για να συνεχίσει. Δύο άνθρωποι στους οποίους χρωστάει, όπως λέει, πάρα πολλά γι’ αυτήν την επιτυχία του και μέσα από την καρδιά του θερμά τους ευχαριστεί υπενθυμίζοντάς τους συνάμα τη ρήση του Αριστοτέλη πως «Φιλία είναι δύο σώματα, μια ψυχή».

Επίσης, ευχαριστεί τον φίλο του Βάϊο Χατζησαλάτα που του θύμισε τα λόγια του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη Νίκου Καζαντζάκη «Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι, δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει».

Στον δύσκολο αυτόν αγώνα, ο Παρλαπάνος, όπως μας λέει, είδε ανθρώπους από το εξωτερικό 60 – 70 ετών να τερματίζουν και στο μυαλό του ήρθε αυτό που λένε στη φυλή Ταραουμάρα του Μεξικού, φυλή με τους καλύτερους δρομείς του κόσμου, «Δεν σταματάς να τρέχεις επειδή γερνάς. Γερνάς επειδή σταματάς να τρέχεις». Πολλοί δε στη διαδρομή τους φωνάζανε «Που πάτε με τέτοιον καιρό». Ο Παρλαπάνος, όμως, είχε στο μυαλό του τη φράση «Για να διευθύνεις την ορχήστρα, πρέπει να γυρίσεις την πλάτη στο κοινό», ενώ για τη δυσκολία της βροχής τις φράσεις «Αν σου αρέσει το ουράνιο τόξο, πρέπει να σου αρέσει η βροχή» και «Είσαι πιο δυνατός απ’ ότι πιστεύεις και μπορείς να κάνεις περισσότερα απ’ όσα πιστεύεις».

Τέλος, αφού μας λέει πως η επιτυχία αυτή ανήκει και σε όλους τους ανθρώπους της επαρχίας Αγιάς, και αφού επαναλαμβάνει πως δίχως τους Αντωνίου και Χρηστάκο πιθανώς να μην τερμάτιζε, υπογραμμίζει πως οι ξένοι αθλητές μαγεύτηκαν με τα μέρη μας και την καλή μας οργάνωση. Άλλωστε, όπως σημειώνει, γι’ αυτό και ο Στάλιν στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο αναγκάστηκε να ομολογήσει «Οι περισσότεροι λαοί στις αντιξοότητες σπάνε. Οι Έλληνες σπάνε ρεκόρ»...