Του Κ. Γκιάστα

Μια ζωή στους αγώνες. Πορείες, εξορίες, απώλειες και υπομονή. Δύσκολα χρόνια. Δύσκολες ζωές. Αφιερωμένες στις πεποιθήσεις με όποιο κόστος. Ώσπου προχθές είδαν την Αριστερά να γίνεται πρώτο κόμμα. Κυβέρνηση από χθες.

Πως μπορεί να ένιωσαν δύο άνθρωποι που έχουν γράψει τη δική τους πορεία στον ευρύτερο χώρο; Τα …συναισθήματα και τις σκέψεις τους θελήσαμε να αφουγκραστούμε. Γι’ αυτό μιλήσαμε με τον Γεράσιμο Μπετσιμέα που υπογράμμισε πως «επιτέλους τα δικά μας όνειρα παίρνουν εκδίκηση» και με τον Σωτήρη Κολλάτο που παρά τη στεναχώρια του λόγω της ΔΗΜΑΡ εμφανίστηκε χαρούμενος για την Αριστερά γενικότερα.

*Ο Γεράσιμος Μπετσιμέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940 αλλά διαμορφώθηκε και οργανώθηκε στα Τρίκαλα. Νεολαία ΕΔΑ και εν συνεχεία νεολαία Λαμπράκη. Νομαρχιακή Επιτροπή Τρικάλων και γραφείο Μακεδονίας της Νεολαίας ως τη δικτατορία. Έπειτα 4,5 χρόνια εξόριστος και κρατούμενος. Γιούρα, Λακί Λέρου, Ωρωπό, Παρθένι Λέρου και από εκεί στη Σαμοθράκη. Ήταν εκ των τελευταίων 47 που απελευθερώθηκε. Στη Σαμοθράκη παντρεύεται και τη γυναίκα του Ρίτσα. Μαζί και οι δύο συμπληρώνουν 105 χρόνια κομματικής ζωής: 53 αυτός και 52 η γυναίκα του.

Στέλεχος της ΚΝΕ και μετέπειτα στο ΚΚΕ ως στέλεχος μέχρι και τη διάσπασή του. Ο ίδιος ήταν στους διαγραμμένους και μετά Συνασπισμός. Μέχρι και το 2002 ήταν σε θέσεις ευθύνης. Μετά έδωσε χώρο στους νέους όπως λέει και ο ίδιος.

«Είναι μια ιστορική στιγμή και το ίδιο ιστορική είναι και η διάσταση του αποτελέσματος. Δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλον τον κόσμο. Είναι η πρώτη φορά που εν μέσω πολιτικής νεοφιλελευθερισμού ανοίγεται δυνατότητα ελπίδας. Γι’ αυτό υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από τα διεθνή ΜΜΕ. Ανοίγει δρόμο για τα κινήματα σε όλον τον κόσμο»

…«Το κίνημα μπορεί να δέχθηκε ισχυρό χτύπημα με την κατάρρευση του σοσιαλισμού, από την άλλη πλευρά όμως τέθηκε το ζήτημα του αναστοχασμού σε σχέση με την ταυτότητα και τη στρατηγική που πρέπει να έχει η σύγχρονη Αριστερά. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να κάνει πολύ προωθημένες επεξεργασίες οι οποίες είχαν ως ένα θεμελιακό της στοιχείο την ενότητα. Από τη στιγμή που είχαμε αυτόν τον προσανατολισμό μπορέσαμε να συμβάλουμε και στην ανάπτυξη των κινημάτων. Δεν πήγαμε με τον αέρα του καθοδηγητή. Αυτό μας επέτρεψε να αναπτύξουμε τους δεσμούς μας με τα μαζικά κινήματα».

Μιλώντας για συναισθήματα τόνισε: «Υπάρχει μια ιδιαίτερη συγκίνηση καθώς διαπιστώνουμε πως οι άνθρωποι της γενιάς μας που είχαν μια περιπέτεια νιώθουμε πως σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει ο δρόμος να λυθούν τα θεμελιακά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Τελικά μπορούν τα δικά μας όνειρα να πάρουν εκδίκηση…».

 *Ο Σωτήρης Κολλάτος γεννήθηκε το 1932. Μέλος μιας αριστερής οικογένειας στον Πυργετό που δέχθηκε πολλά χτυπήματα και είχε θύματα. Ως μέλος του ΔΝΛ και του κινήματος Ειρήνης συμμετέχει σε πορείες αντιφασιστικούς αγώνες του λαού. Συλλαμβάνεται στη Δικτατορία και βασανίζεται. Εξορίζεται στα ξερονήσια Γυάρο και Λέρο. Με τη διάσπαση του ΚΚΕ πάει στο ΚΚΕ εσωτερικού και είναι υποψήφιος βουλευτής στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Εκλέγεται στη διοίκηση του Εργατικού Κέντρου και κάποια στιγμή διετέλεσε και πρόεδρός του. Συμμετέχει στην ίδρυση του Συνασπισμού αλλά με τη διάσπασή του πρωτοστατεί στη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ της οποίας εξακολουθεί να είναι στέλεχος. Δικαιολογημένη λοιπόν η αρχική μίξη συναισθημάτων. «Από τη μια μεριά έχω στεναχωρηθεί για τους Πράσινους και τη ΔΗΜΑΡ που έζησαν μια καθίζηση στα αποτελέσματα. Η στεναχώρια μου είναι πολύ μεγάλη. Από την άλλη είμαι χαρούμενος που σε ένα κόμμα της Αριστεράς δόθηκε η εντολή να σχηματίσει κυβέρνηση. Ελπίζω και εύχομαι να τα καταφέρει στο δύσκολο έργο που έχει».

Για το αν περίμενε τέτοια εξέλιξη είπε: «Όχι δεν την περίμενα ποτέ. Ήλπιζα αλλά δεν περίμενα ποτέ και με τέτοιο ποσοστό. Έζησα το 1958 που η ΕΔΑ ήρθε δεύτερο κόμμα. Από τότε η Αριστερά με διάφορες διασπάσεις και τώρα άνοιξε ένας δρόμος να κυβερνήσει για το καλό της χώρας μας.

Αναλύοντας το αποτέλεσμα είπε: «Ο κόσμος έχει χάσει το εισόδημά του. Η ανεργία είναι στο κατακόρυφο. Όλα αυτά τον έκαναν να αντιστρέψει τους ρόλους»

Εν κατακλείδι αναφέρθηκε και σε προβλήματα: «Το μεγαλύτερο είναι η οικονομική ανάπτυξη και η αντιμετώπιση της ανεργίας. Είναι σε ένα υψηλό επίπεδο και είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθούν τόσες θέσεις εργασίας. Επίσης η ικανοποίηση των στρωμάτων που είχαν μεγάλες απώλειες εισοδήματος».