Ο Ζήσης Παρλίτσης αφιέρωσε τη ζωή του στη Σαμαρίνα, την οικογένειά του και τους συμπατριώτες του. Ήταν πάντα ένας από τους οικοδεσπότες της Σαμαρίνας προβάλλοντας και αγαπώντας τον τόπο του. Ιδιαίτερη η αγάπη του και για τους Γόννους, όπου πάλι οικογενειακά έμενε τους χειμερινούς μήνες.

Ο Ζήσης Παρλίτσης ήταν ένας από εκείνους τους ανθρώπους που συνέχισε την παράδοση των προγόνων του. Συνιδιοκτήτης με τον αδελφό του Γιώργο ταβέρνας και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων στην πλατεία του κεφαλοχωρίου και στην ευρύτερη περιοχή.

Ήταν επαγγελματίας τρίτης γενιάς μετά τον πατέρα του Ιωάννη Παρλίτση και τον παππού Ζήση. Ήταν εκείνα τα χρόνια που ενώ στα άλλα χωριά δεν υπήρχε καν φούρνος, η Σαμαρίνα είχε το πρώτο μπαράκι «Παρλίτσης».

Ανατρέχοντας λίγα χρόνια πίσω, το 2015, μιλώντας στην «Ε» ο Ζήσης Παρλίτσης πρώτα αναφέρθηκε στους συναδέλφους του με τους οποίους είχε φιλία και αγαστή συνεργασία σημειώνοντας ότι αν δεν υπήρχε ομόνοια και συναδελφοσύνη η Σαμαρίνα δεν θα είχε την αίγλη που έχει δεκαετίες τώρα. Σημείωσε μάλιστα με σιγουριά: «Δεν με πειράζει αν κάποιοι επισκέπτες πάνε στα απέναντι ή τα διπλανά μαγαζιά. Το θετικό είναι να έρχονται επισκέπτες. Και μέσα στην οικονομική κρίση ενωμένοι όλοι οι επαγγελματίες κρατάμε τη Σαμαρίνα ψηλά».

Η κηδεία του Ζήση Ι. Παρλίτση έγινε όπως επιθυμούσε, στην αγαπημένη του Σαμαρίνα, χθες το απόγευμα, παρουσία πλήθους Σαμαριναίων και φίλων του από άλλες περιοχές.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΛΑΣ