Ο κ. Μουζάλας, μιλώντας σήμερα στην «ΕτΔ» με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από το προσφυγικό, σημειώνει την ανησυχία για τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στάση που «πρέπει να ανησυχεί όλους τους Ευρωπαίους» όπως με έμφαση τονίζει. Ο πρώην υπουργός εξηγεί γιατί οι πολίτες πρέπει να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές, τονίζει την ταύτιση Μητσοτάκη – Βέμπερ αλλά και τον «θαυμασμό» στελεχών της Δεξιάς και ευρωβουλευτών προς τον Ούρμπαν και τον Σαλβίνι, ενώ τέλος με αφορμή τη «γέφυρα» των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα υπογραμμίζει την ανάγκη «συμπόρευσης», «πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στη βάση κοινών αρχών, αξιών και προοδευτικού πολιτικού σχεδίου». Αναλυτικά η συζήτησή μας με τον κ. Μουζάλα, έχει ως εξής:

* Κύριε Μουζάλα, από το προσφυγικό θα ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας, με αφορμή και την εμπειρία σας, ζητώντας να κάνετε μια πρώτη αποτίμηση για το πώς έχει η κατάσταση σήμερα.

- Εμείς διαχειριστήκαμε τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ο πληθυσμός ήταν αμιγώς άλλου πολιτισμού και η Ευρώπη άργησε να καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος. Για να κρίνουμε το σήμερα πρέπει να θυμηθούμε ότι το 2015 υποδεχόμασταν 10.000 ανθρώπους την ημέρα, συνολικά 1.200.000 το 8μηνο. Σήμερα, μετά και την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας οι ροές είναι 200-300 άτομα την ημέρα. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Παρ’ όλα αυτά, ο έλεγχος των ροών πρέπει να ενταθεί και η Ευρώπη να χαράξει μια κοινή πολιτική πάνω σε αυτό το θέμα. Η κατάσταση αυτή τη στιγμή στο προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα είναι δύσκολη αλλά διαχειρίσιμη».

* Μπορεί κάποιος να αισιοδοξεί για το αύριο της ΕΕ με αφορμή πολιτικές που μεταξύ άλλων συνέβαλαν στην αναβίωση του εθνικισμού και στην ενίσχυση της ακροδεξιάς η οποία κερδίζει μάλιστα έδρες στα κοινοβούλια. Σας ανησυχεί η συνολική στάση της ΕΕ στο προσφυγικό;

- Σαφώς και με ανησυχεί και πρέπει να ανησυχεί όλους τους Ευρωπαίους. Για να απαντήσεις σχετικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρέπει να ορίσεις πρώτα τι Ευρώπη θες. Μέχρι τώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουμε περάσει τρεις φάσεις. Στην πρώτη φάση, κατά τους πρώτους μήνες της προσφυγικής μεταναστευτικής κρίσης τα κράτη δρούσαν αυτόνομα και κατηγορούσαν την Ελλάδα και την Ιταλία (ήταν οι χώρες που έφταναν πρόσφυγες και μετανάστες δια θαλάσσης). Στη δεύτερη φάση, ο Γιούνκερ ένας δημοκράτης δεξιός, ο Τίμερμαν ένας δημοκράτης σοσιαλδημοκράτης, η ευρωπαϊκή Αριστερά διατύπωσαν και πέτυχαν θέσεις για την ενωμένη δράση της Ευρώπης για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού και σε ανθρωπιστική βάση. Είναι η φάση που μετεγκαταστάθηκαν σε χώρες της Ε.Ε. 40.000 πρόσφυγες, που έγιναν 8.000 επανενώσεις οικογενειών και 6.000 οικειοθελείς επιστροφές. Χωρίς αυτή την πολιτική θα είχαμε ακόμη 80 καμπς προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα. Αυτή η πολιτική οδήγησε στην κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας που οδήγησε στην τεράστια πτώση των ροών. Σήμερα, βιώνουμε την τρίτη φάση, τα κράτη επανέρχονται σε εθνικές πολιτικές με στοιχεία απομονωτισμού και ξενοφοβίας. Η Ευρώπη του Γιούνκερ, του Τίμερμαν, της ευρωπαϊκής Αριστεράς αντικαθίσταται από την Ευρώπη του Ούρμπαν, του Σαλβίνι, του Κουρτς, της Λεπέν. Η πορεία της Ευρώπης αφορά τη ζωή μας, την καθημερινότητά μας. Δεν μπορεί μια χώρα να αντικαθιστά μια Ήπειρο. Ο αναγνώστης σας ας διαλέξει ποια Ευρώπη θέλει».

* Χιλιάδες πρόσφυγες έχουν εγκλωβιστεί στη χώρα μας ενώ οι ροές συνεχίζονται. Ποιος νομίζετε πως θα πρέπει να είναι ο ρόλος της χώρας μας;

- Είναι σαφές ότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τον ρόλο της. Η αλληλεγγύη για την Ευρώπη δεν είναι ηθική έννοια αλλά νομική υποχρέωση. Οφείλει η χώρα να χαράξει μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική και να προχωρήσει με συγκεκριμένες δράσεις. Μετεγκαταστάσεις αναλογικά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Ενιαίο ευρωπαϊκό άσυλο καθώς και ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών όσων δεν δικαιούνται άσυλο. Πρέπει να δημιουργήσει νόμιμο δρόμο προσφύγων προς την Ευρώπη πριν πέσουν στα χέρια των λαθροδιακινητών. Η Ελλάδα, σας επαναλαμβάνω όπως και η Ιταλία είναι δύο χώρες που έχουν σηκώσει μεγαλύτερο βάρος απ’ όσο τους αναλογεί, δεν γίνεται όμως μια χώρα να αντικαταστήσει μια Ήπειρο».

* Για ποια Ευρώπη να προσέλθουν οι πολίτες στις κάλπες των ευρωεκλογών;

- Για μια Ευρώπη που δεν λειτουργεί με μεμονωμένα κράτη αλλά με ενιαία κοινή πολιτική. Μια Ευρώπη η οποία ενισχύει τα εισοδήματα των Ευρωπαίων και δεν τα περικόπτει. Μια Ευρώπη που χτίζει το κοινωνικό κράτος και δεν το γκρεμίζει. Μια Ευρώπη που λειτουργεί με δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό όμως πρέπει να το προωθήσουμε όχι με γενικότητες και βερμπαλισμούς αλλά με στοχευμένες μικρές πρακτικές υλοποιήσιμες προτάσεις, όπως π.χ.: συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε όλες τις χώρες, αύξηση του κατώτατου μισθού και κατάργηση του υποκατώτατου, καταπολέμηση της ανεργίας, βελτίωση των παροχών υγείας και των εργασιακών συνθηκών. Έχουμε πλέον την εμπειρία τόσο από το προσφυγικό όσο και από τα μνημόνια ότι η Ευρώπη δεν είναι κάτι που πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Η Ευρώπη σχετίζεται άμεσα με την καθημερινότητά μας».

* Κατά τη ΝΔ, εφόσον δεν διεξαχθούν παράλληλα και οι εθνικές εκλογές, οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν «πρόκριμα». Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το μήνυμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης;

- Το αποτέλεσμα αυτής της αναμέτρησης οφείλει να ανασχέσει την επίθεση της ακροδεξιάς και της παραδοσιακής δεξιάς που –δυστυχώς- έχει ενσωματώσει τη ρητορική της ακροδεξιάς ενάντια στην καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών. Η επίθεση της δεξιάς-ακροδεξιάς δεν είναι ιδεολόγημα ούτε θεωρητικό σχήμα. Φτωχοποιεί τους Ευρωπαίους, καταλύει το κοινωνικό κράτος, καταργεί δημοκρατικούς θεσμούς και κράτος δικαίου. Η πλήρης ταύτιση Μητσοτάκη με τον Βέμπερ, ο θαυμασμός στελεχών ακόμη και ευρωβουλευτών προς τον Ούρμπαν και τον Σαλβίνι, εξηγεί τη δική τους άποψη αλλά πρέπει να μας βρει αντίθετους.

* Η συγκρότηση του προοδευτικού μετώπου στη χώρα μας, χρειάζεται «γέφυρες» ή πολιτικό «οδικό χάρτη»;

- Γέφυρες ή πολιτικός οδικός χάρτης, μπορεί να είναι και ένα λογοπαίγνιο. Η ουσία είναι ότι η χώρα χρειάζεται συμπόρευση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στη βάση κοινών αρχών, αξιών και προοδευτικού πολιτικού σχεδίου, μια πλειοψηφία των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων για την κοινωνική και οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Πρέπει το προοδευτικό μέτωπο –αριστεροί, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι, κεντρώοι- να συμπορευτεί κάνοντας αμοιβαίες υποχωρήσεις και να αντιταχθεί στη δεξιά και ακροδεξιά προοπτική.

Β. ΚΑΚΑΡΑΣ