Αν και δεν υπάρχουν πληροφορίες για την επαγγελματική του δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της Τουρκοκρατίας, είναι γνωστό ότι μετά από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) ασχολήθηκε με το εμπόριο υαλικών. Το κατάστημα βρισκόταν στη συνοικία Μπαϊρακλή τζαμί δίπλα ακριβώς από την επιχείρηση Λασκαρίδη: «Εν αυτώ ευρήσουσι (sic) οι προσερχόμενοι παντός είδους υαλικά, διακρινόμενα διά τε την ποιότητα, την κομψότητα και τας συγκαταβατικάς τιμάς» [1]. Την ίδια περίοδο πραγματοποίησε και τις πρώτες αγορές αγροτεμαχίων (δύο αμπελώνες) στη Λάρισα (συνοικία Χατιτζέ Κανδή) συνολικής εκτάσεως 5,5 στρεμμάτων. Οι αμπελώνες ανήκαν στην κυριότητα των Οθωμανών κτηματιών Νασίκ Φερέζ και Μεμέτ Χαλήλ, οι οποίοι τους μεταβίβασαν αντί συνολικού τιμήματος 201,60 δρχ. [2]. Τον Οκτώβριο του ιδίου έτους (1882) και λίγο μόνο διάστημα μετά από την παραίτηση του δημάρχου της Λάρισας Χασάν Ετέμ εφένδη Καντήρ αγά και όλου σχεδόν του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης, διορίσθηκε από τον νομάρχη (μαζί με άλλους Λαρισαίους πολίτες) ως δημοτικός σύμβουλος. Θα παρέμεινε στη θέση αυτή (επί προσωρινής δημαρχίας του Θεόδωρου Μαρκίδη, του Χρήστου Δημητριάδη και του Αργύριου Διδίκα) μέχρι τις δημοτικές εκλογές της 29ης Μαΐου 1883, στις οποίες δήμαρχος εξελέγη ο Χρήστος Γεωργιάδης [3]. Στις εκλογές αυτές ο Αχιλλέας Γερογιώκας δεν έθεσε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος με καμία από τις δύο παρατάξεις (Αναστασίου Κ. Αστεριάδη και Χρήστου Γεωργιάδη) που διεκδικούσαν τον δημαρχιακό θώκο.
Τον Οκτώβριο του 1883 ο Αχιλλέας Γερογιώκας ανέστειλε τη λειτουργία του υαλοπωλείου του, αφού στις 25 Οκτωβρίου διορίσθηκε στο Εργοστάσιο Καπνού Λαρίσης (ΦΕΚ 447/Α/27-10-1883 & ΦΕΚ 457/Α/2-11-1883) στο οποίο παρέμεινε μέχρι το 1888. Την τελευταία χρονιά μεταβίβασε έναν από τους δύο αμπελώνες στον κεραμοποιό Δημήτριο Ζαφειρίου αντί τιμήματος 401 δρχ. [4]. Από το 1889 και μετέπειτα ασχολήθηκε με τις καλλιέργειες και τη διαχείριση των κτημάτων της συζύγου του που είχαν περιέλθει σε αυτήν ως πατρική περιουσία.
Ο Αχιλλέας Ν. Γερογιώκας είχε νυμφευθεί περί τα μέσα της δεκαετίας του 1870 τη Θεοφανώ Νικολάου, θυγατέρα του κτηματία Ρίζου Νικολάου. Διέμεναν στην οδό Ταχτά τζαμί της συνοικίας Σουφλάρ (Άγιοι Τεσσαράκοντα) σε μία μεγάλη έπαυλη ιδιοκτησίας της συζύγου του, η οποία βρισκόταν δίπλα από τον ναό των Αγίων Τεσσαράκοντα και από τις ιδιοκτησίες των Χαδούλη Κωνσταντίνου, Αριστείδη Δημητρίου, Ζαχαρού Ιωάννη Αμπατζή και Αστερίου Ντούλα. Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, από τον γάμο τους απέκτησαν τον Ιωάννη και την Όλγα.
Ο Ιωάννης Α. Γερογιώκας ήταν ιδιοκτήτης ενός μεγάλου καταστήματος με εδώδιμα και αποικιακά προϊόντα που βρισκόταν στη συνοικία Ταμπάκικα. Τον Απρίλιο του 1891 η μητέρα του Θεοφανώ, μεταβίβασε σε αυτόν την πλήρη κυριότητα της κατοικίας της στη συνοικία Σουφλάρ, αλλά έναν χρόνο αργότερα (1892), ο Ιωάννης (για άγνωστους λόγους) τη μεταβίβασε εκ νέου στην πρώτη [5].
Η Όλγα Α. Γερογιώκα παντρεύτηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1899 τον καπνοκόπτη Νικόλαο Λεβέντη που αργότερα διετέλεσε και πρόεδρος των καπνεργατών Λαρίσης [6]. Τις παραμονές του γάμου της, ο μεν πατέρας της Αχιλλέας της χορήγησε ως προίκα 1.000 δρχ. (σε μετρητά) και 1.500 δρχ. (σε ενδύματα, είδη επίπλωσης και οικιακά σκεύη), η δε μητέρα της Θεοφανώ, της χορήγησε 1.000 δρχ. μετρητά και το 1/2 εξ αδιαιρέτου της κατοικίας της στη συνοικία Σουφλάρ [7].
- ΚΛΕΑΝΘΗΣ Ν. ΓΕΡΟΓΙΩΚΑΣ: Γιος του Νικολάου Γερογιώκα γεννημένος στη Λάρισα, εργάστηκε μετά από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) ως υπάλληλος της Ταχυδρομικής και Τηλεγραφικής Υπηρεσίας της χώρας. Αφού υπηρέτησε επί μία σχεδόν εικοσαετία σε πολλές πόλεις της Ελλάδος, το 1902 μετατέθηκε από την Τρίπολη στη Λάρισα, όπου διορίσθηκε διευθυντής του Τηλεγραφείου της πόλης, θέση την οποία μέχρι πρότινος κατείχε ο Κωνσταντίνος Βερναρδάκης, ο οποίος μετατέθηκε στα Τρίκαλα [8]. Συνταξιοδοτήθηκε τον Φεβρουάριο του 1909. Ωστόσο ο Κλεάνθης Γερογιώκας υπήρξε και άτυχος πατέρας, αφού είδε και τις δύο θυγατέρες του να «φεύγουν» από τη ζωή σε σχετικά μικρή ηλικία. Πρώτη απεβίωσε η Θάλεια στις 14 Οκτωβρίου 1906 (25 ετών) μετά από σύντομη ασθένεια [9]. Τον Απρίλιο του 1910 απεβίωσε στην Αθήνα (όπου είχε μεταφερθεί μετά από επιπλοκές της κυήσεώς της) και η άλλη του θυγατέρα Λιλή [10]. Η τελευταία είχε παντρευτεί τον Φεβρουάριο του 1908 τον Παναγιώτη Κολτσιδόπουλο [11]. Ο Κλεάνθης Γερογιώκας απεβίωσε στη Λάρισα στα μέσα της δεκαετίας του 1910.
- ΗΡΑΚΛΗΣ ΓΕΡΟΓΙΩΚΑΣ. Στον Τύπο της εποχής αναφέρεται και το προαναφερθέν όνομα, χωρίς ωστόσο να είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ποιος είναι ο πατέρας του. Τον Φεβρουάριο του 1906 νυμφεύθηκε την Αγλαΐα Β. Τσαπάνου με κουμπάρο τον πολιτευτή (και βουλευτή) Κωνσταντίνο Καρακίτη [12]. Ο Ηρακλής είχε συστήσει το 1912 επιχείρηση καφενείου – καφεκοπτείου έχοντας εισάγει από την Αγγλία «έκτακτον καφέμυλλον, δι’ ό δύναταί τις ν’ αλέση καφφέν αντί μετριωτάτης αμοιβής» [13].
Σημείωση: Στο Α’ μέρος του άρθρου (13 Σεπτεμβρίου 2020), αναφερόμενοι στον ιατρό Κωνσταντίνο Ν. Γερογιώκα είχαμε σημειώσει πως δεν γνωρίζαμε εάν νυμφεύθηκε και εάν απέκτησε απογόνους. Εν τούτοις όμως εντοπίστηκε το όνομα κάποιου Ιωάννη Γερογιώκα του Κωνσταντίνου, ο οποίος στις 22 Δεκεμβρίου 1889 είχε διορισθεί γραφέας τρίτης τάξεως στη Νομαρχία Λαρίσης (ΦΕΚ 309/Α/23-12-1889).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ανεξαρτησία (Λάρισα), φ. 97 (22 Σεπτεμβρίου 1882).
[2]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 001, αρ. 187 (17 Φεβρουαρίου 1882).
[3]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Χρήστος Γεωργιάδης: ο πρώτος αιρετός δήμαρχος της Λάρισας (20.6.1883-26.12.1886)», Θεσσαλικό Ημερολόγιο (Λάρισα), τ. 69 (2016), σ. 393-404.
[4]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 027, αρ. 7445 (21 Απριλίου 1888).
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 032, αρ. 11281 (1 Απριλίου 1891) και Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 042, αρ. 12811 (22 Ιουλίου 1892).
[6]. Μικρά (Λάρισα), φ. 28/534 (24 Φεβρουαρίου 1912).
[7]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 062, αρ. 22607 (20 Φεβρουαρίου 1899).
[8]. Σκριπ (Αθήνα), 20 Ιανουαρίου 1902.
[9]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 860 (22 Οκτωβρίου 1906).
[10]. Μικρά (Λάρισα), φ. 46/448 (10 Απριλίου 1910).
[11]. Μικρά (Λάρισα), φ. 10/362 (29 Φεβρουαρίου 1908) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 929 (24 Φεβρουαρίου 1908).
[12]. Μικρά (Λάρισα), φ. 31/181 (8 Φεβρουαρίου 1906).
[12]. Μικρά (Λάρισα), φ. 28/534 (24 Φεβρουαρίου 1912).

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου