Μετά από το 1877 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στη Λάρισα αναζητώντας μία καλύτερη τύχη. Τον Αύγουστο του 1882 ενοικίασε μία μεγάλη κατοικία, η οποία βρισκόταν στην ενορία του Αγίου Αχιλλίου, στη συμβολή των οδών Γαριβάλδη και Δήμητρας (Σακατζίδικα) και την οποία μετά από τις απαραίτητες εργασίες μετέτρεψε σε πανδοχείο (χάνι). Το ίδιο διάστημα (17 Αυγούστου 1882) αγόρασε από τον ξενοδόχο Γεώργιο Τσάμη, το 50% των παλαιών επίπλων και σκευών του ξενοδοχείου «Όλυμπος» [2], που πραγματοποιούσε εκτεταμένη ανακαίνιση [3].
Το πανδοχείο εγκαινιάστηκε το φθινόπωρο του 1882 και αρχικά λειτούργησε υπό τη διεύθυνση του Ζιώγα Γενησεβδά και αργότερα του Αστέριου Γενησεβδά. Στα τέλη του 1889 το πανδοχείο ανήκε εξ αδιαιρέτου (κατά 50%) στον Ζιώγα Γενησεβδά και τον Τασούλα Γενησεβδά. Στις αρχές του 1890 ο Ζιώγας ενοικίασε το μερίδιό του (50%) στον Τασούλα Γενησεβδά αντί συνολικού ετησίου μισθώματος 2.000 τουρκικών γροσίων (266,50 δρχ.) [4]. Στις 28 Μαΐου 1890 πραγματοποιήθηκε στο  πανδοχείο η πρώτη συνεδρίαση του νεοσυσταθέντος συλλόγου των Βλαχολιβαδιωτών Λαρίσης, μέλη του οποίου ήταν η οικογένεια Γενησεβδά και πολλοί επώνυμοι Λαρισαίοι [5].  
Κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908), το πανδοχείο Γενησεβδά υπήρξε κέντρο διακίνησης όπλων και αλληλογραφίας προς τη Μακεδονία. Περί το 1920 ο Αστέριος Γενησεβδάς μεταβίβασε το πανδοχείο στον Κωνσταντίνο Χατζή.    
Παράλληλα τη διετία 1886-1888, ο Ζιώγας Γενησεβδάς ασχολήθηκε με τις ταχυδρομικές μεταφορές στην επαρχία της Λάρισας. Στις 13 Δεκεμβρίου 1886 υπεκμίσθωσε για έναν χρόνο από τον εργολάβο των Ταχυδρομείων του Κράτους Γεώργιο Ν. Κατσούμπαλη (κάτοικο Ν. Φαλήρου Πειραιώς) τη μεταφορά των ταχυδρομικών σάκων «τετράκις της εβδομάδος δι’ εφίππου ταχυδρόμου» από τη Λάρισα στον Μπαμπά (Τέμπη), Τσάγεζι, Ραψάνη και Αμπελάκια και τανάπαλιν. Λίγες ημέρες αργότερα (20 Δεκεμβρίου 1886) ο Γενησεβδάς υπεκμίσθωσε με τη σειρά του την ταχυδρομική υπηρεσία (για το ίδιο διάστημα) στον Νικόλαο Τσετσέ κάτοικο Λασχοπωρίου. Η υπεκμίσθωση με τον Κατσούμπαλη ανανεώθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1887. Στις 17 Δεκεμβρίου 1887 ο Γενησεβδάς υπενοικίασε τη μεταφορά των ταχυδρομικών σάκων από τη Ραψάνη στον Μπαμπά (Τέμπη) και αντιστρόφως στον Απόστολο Δημητρίου [6].
Ο Ζιώγας Γενησεβδάς απεβίωσε στη Λάρισα στις 28 Οκτωβρίου 1909 σε ηλικία 75 ετών και την κηδεία του «γενομένη εν επιβαλούση μεγαλοπρεπεία παρηκολούθησεν πλήθος κόσμου» [7]. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής «ο μεταστάς διεκρίνετο διά τα καλοκάγαθα αισθήματα και διά την ευθύτητα του χαρακτήρος του» [8].
Ο Ζιώγας Γενησεβδάς απέκτησε από τον γάμο του πολλά παιδιά για τα οποία όμως δε γνωρίζουμε επαρκή βιογραφικά στοιχεία. Μέσα από συμβολαιογραφικά έγγραφα, τον Τύπο της εποχής και τα Αρχεία του Ελληνικού Σχολείου της Λάρισας (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας), εντοπίσαμε μερικές πληροφορίες που αφορούν κάποια από αυτά:
1) Ο Αριστείδης γεννήθηκε στο Λιβάδι το 1870. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Σχολείο και το Γυμνάσιο της Λάρισας και ασχολήθηκε με το εμπόριο. Τα ίχνη του χάνονται από την πόλη το 1906. 2) Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε στο Λιβάδι το 1873. Και αυτός τελείωσε το Γυμνάσιο στη Λάρισα όπως ο αδελφός του. Τον Ιούλιο του 1906 νυμφεύθηκε (στο Λιβάδι) την Ελευθερία Γ. Ζουζάκη [9]. Δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στη γενέτειρά του, αλλά συχνά ερχόταν στη Λάρισα στην οποία διέμενε για λίγους μήνες [10]. 3) Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1878. 4) Η Ελευθερία αρραβωνιάστηκε τον Ιανουάριο του 1909 με τον Δημήτριο Χαδούλη από το Τσάγεζι (γιος του Ιωάννη Χαδούλη) τον οποίο παντρεύτηκε λίγους μήνες αργότερα [11]. Ο Δημήτριος Χαδούλης σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής. 5) Η Θεανώ  παντρεύτηκε στα Φάρσαλα τον σιδηροδρομικό σταθμάρχη της πόλης Αθανάσιο Τζιοβαρίδη [12]. 6) Η Αγγελική ήταν δασκάλα, απόφοιτος του Αρσακείου της Λάρισας (1907). Παντρεύτηκε τον Μιχαήλ Παππά, ανεψιό του αλευροβιομήχανου Κωνσταντίνου Παππά [13]. 7) Η Ευθαλία γεννήθηκε στη Λάρισα. Τον Ιανουάριο του 1907 παντρεύτηκε τον βιβλιοπώλη και εκδότη της λαρισινής εφημερίδας «Λάρισα», Αλκιβιάδη Λ. Μακρή με κουμπάρο τον εξάδελφό του και εκδότη της εφημερίδας «Μικρά» Θρασύβουλο Γ. Μακρή [14]. Εγκαταστάθηκαν στον Βόλο και από τον γάμο τους απέκτησαν πέντε παιδιά: την Άννα (Αννίκα) η οποία απεβίωσε σε ηλικία τεσσάρων ετών κατά τη διάρκεια της γρίπης του 1918, τον Φαίδωνα (δημοσιογράφο), τον Άρη (μουσικό), την  Άρτεμιδα (Μίτσα) και τον γνωστό σε όλους μας αντιστασιακό και βραβευμένο λαογράφο Χρήστο (Κίτσο) Μακρή (1917-1988).   

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ευχαριστώ τον κύριο Κώστα Σπανό για την υπόδειξη.  
[2]. Το ξενοδοχείο «Όλυμπος» λειτούργησε μετά την απελευθέρωση της Λάρισας (Οκτώβριος 1881) υπό τη διεύθυνση του Γεωργίου Ιωάννη Γιαμούζη και του Γεωργίου Δημητρίου Τσάμη (συνέταιροι με ποσοστό 50% έκαστος). Βρισκόταν στη συνοικία Εβραϊκά και στεγάστηκε σε δύο οικίες ιδιοκτησίας του Οθωμανού κτηματία Αβδούλ Χαμήτ βέη Ισμιρλή Ογλού. Στις 10 Μαρτίου 1882 ο Γιαμούζης αποχώρησε από την επιχείρηση μεταβιβάζοντας το ποσοστό του (50%) στον Δημήτριο Βουζίκα (σε σκεύη και έπιπλα). Οι δύο νέοι συνέταιροι αποφάσισαν να επισκευάσουν και να ανακαινίσουν το ξενοδοχείο προβαίνοντας στην αγορά καινούριων επίπλων και σκευών.
[3]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 002, αρ. 531 (17 Αυγούστου 1882).
[4]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 035, αρ. 10247 (3 Ιουλίου 1890).
[5]. Πρώτος προσωρινός πρόεδρος ορίστηκε ο Δημήτριος Περιτσόπουλος ο οποίος θα προχωρούσε σε εκλογές για την ανάδειξη του Διοικητικού Συμβουλίου. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 36 (2 Ιουνίου 1890). Μεταξύ των μελών αναφέρονται τα ονόματα του Τασούλα Γενησεβδά, Ζιώγα Γενησεβδά και Δημητρίου Γενησεβδά του Κωνσταντίνου.   
[6]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 020, αρ. 5636 (13 Δεκεμβρίου 1886) & αρ. 5657 (20 Δεκεμβρίου 1886), φκ. 025, αρ. 7034 (8 Δεκεμβρίου 1887), αρ. 7075 (17 Δεκεμβρίου 1887) & αρ. 7076 (17 Δεκεμβρίου 1887).    
[7]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 1017 (1 Νοεμβρίου 1909). Πρβλ. Μικρά (Λάρισα), φ. 21/424 (29 Οκτωβρίου 1909)   
[8]. Λάρισα (Λάρισα), φ. 51 (30 Οκτωβρίου 1909).
[9]. Μικρά (Λάρισα), φ. 80/230 (5 Αυγούστου 1906).  
[10]. Μικρά (Λάρισα), φ. 7/359 (8 Φεβρουαρίου 1908).  
[11]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 975 (11 Ιανουαρίου 1909).    
[12]. Μικρά (Λάρισα), φ. 269 (17 Ιανουαρίου 1907).
[13]. Μικρά (Λάρισα), φ. 50/504 (30 Απριλίου 1911).
[14]. Μικρά (Λάρισα), φ. 269 (17 Ιανουαρίου 1907) και Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 873 (21 Ιανουαρίου 1907).    

* Ευχαριστώ θερμά την κυρία Θάλεια Σκοτινιώτη-Μακρή για τις πληροφορίες και το οπτικό υλικό που έθεσε στη διάθεσή μου.

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου