Το 2001, επιτυγχάνοντας στον γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, διορίζεται στην εκπαίδευση ως Νοσηλευτής (ΠΕ1810) ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού (Οργάνωση και Διοίκηση στην Εκπαίδευση) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με επτά δημοσιεύσεις για εκπαιδευτικά θέματα.

Ως καθηγητής του 1ου ΕΠΑΛ Τυρνάβου αναπτύσσοντας και κοινωνικές δράσεις (οργάνωση τράπεζας αίματος στο σχολείο κ.ά.), το 2012 βραβεύεται (27ος πανελλαδικά) από το Υπουργείο Παιδείας στο «Θεσμό αριστείας και ανάδειξης καλών πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσης», μεταξύ άλλων και για το σενάριο της ταινίας «Φοβού του ξένους» με θέμα την ξενοφοβία.

Η ταινία, προβλήθηκε φέτος στον Τύρναβο αλλά η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας «διακόπτει» την προβολή της στα υπόλοιπα σχολεία. Είναι η απόφαση, του περασμένου καλοκαιριού, με την οποία το Υπουργείο Παιδείας θέτει σε διαθεσιμότητα 1.992 καθηγητές, εκ των οποίων 79 από τη Λάρισα, καταργώντας εν μια νυκτί, δεκάδες τομείς της Τεχνικής Εκπαίδευσης.

Ανάμεσά τους και ο Λαρισαίος καθηγητής Δημήτρης Σακατζής, ο οποίος την περασμένη Παρασκευή επανέφερε στην επικαιρότητα το θέμα των «ξεχασμένων» εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα.

Έχοντας κληθεί, τιμητικά μάλιστα, στην εκδήλωση απονομής των φετινών αριστείων από το Υπουργείο Παιδείας, ανέβηκε στο βήμα και πήρε το λόγο «καθηλώνοντας» το ακροατήριο κρατώντας, στο ένα χέρι τον έπαινο και στο άλλο χαρτί την ατομική διαπιστωτική πράξη με την οποία τέθηκε σε διαθεσιμότητα.

Επιβεβαιώνοντας μεταξύ άλλων πως η κυβερνητική απόφαση δεν προέκυψε από κάποια αξιολόγηση εκπαιδευτικών στο πλαίσιο ενός γενικότερου σχεδιασμού για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά... απλά, από τις επιταγές της Τρόικα, για τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.

Η πράξη του κ. Σακατζή χαρακτηρίσθηκε ως πράξη αντίδρασης αλλά και ευαισθητοποίησης των αρμοδίων, προκειμένου να «ανοίξει» ξανά το θέμα των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα. Όχι όμως για το υπουργείο Παιδείας. Άλλωστε κατά τον υπουργό Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλο οι «διαθέσιμοι» εκπαιδευτικοί έχουν... ήδη τοποθετηθεί! «Ψέματα, ψέματα, ψέματα» τονίζει ο κ. Σακατζής μιλώντας σήμερα στην «Ε».

Σχολιάζοντας την πολιτική του Υπ. Παιδείας που θέτει σε διαθεσιμότητα εκπαιδευτικούς που το ίδιο βράβευσε. «Δεν είναι αντίφαση, είναι παράνοια» σημειώνει. Αν ήταν αστείο, θα έλεγε κάποιος πως, ο κ. Σακατζής θα μπορούσε κάλλιστα να γράψει ένα νέο σενάριο με θέμα «Φοβού τους Έλληνες υπουργούς Παιδείας...».

Αναλυτικά η συζήτησή μας με τον κ. Σακατζή έχει ως εξής:.

* Πριν ένα χρόνο λοιπόν βραβευμένος από το Υπουργείο Παιδείας, εδώ και 7 μήνες σε διαθεσιμότητα. Δεν είναι αντίφαση στην πολιτική του ίδιου του Υπουργείου Παιδείας;

- «Δεν είναι αντίφαση, είναι παράνοια. Είμαστε εφτά συνάδελφοι που γνωρίζω ότι βραβευτήκαμε. Έχουμε μια πολιτεία που σε τιμά για τις παιδαγωγικές σου μεθόδους, για τη δουλειά σου και ταυτόχρονα σου ανακοινώνει ότι για να εξορθολογίσει το δημόσιο πρέπει να φύγεις από εκεί που η ίδια πιστοποίησε τις ικανότητες σου. Σε παρουσιάζει σαν μεταρρύθμιση. Αυτό είναι το πιο εξοργιστικό.

Σας ρωτώ• είναι μεταρρύθμιση εκπαιδευτικοί με διδακτορικά, με μεταπτυχιακά, με δεύτερα πτυχία, με Παιδαγωγική Κατάρτιση (πανεπιστημιακές σπουδές ενός έτους στην παιδαγωγική), με παιδαγωγική εμπειρία 10 έως 25 χρόνων, με χιλιάδες ωρών σεμινάρια, να μετακινούνται σε διοικητικές θέσεις ή να απολύονται χωρίς μία αιτιολογία; Είναι μεταρρύθμιση εκπαιδευτικοί που δεν πλεονάζουν, αντίθετα διδάσκουν στις πιο δημοφιλείς ειδικότητες, με την πιο άμεση επαφή με την αγορά εργασίας, να τίθενται σε διαθεσιμότητα; Είναι μεταρρύθμιση, οι μαθητές που οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα να διαθέσουν για τις όποιες σπουδές των παιδιών τους, να χρειάζεται να πληρώσουν για να αποκτήσουν ένα πτυχίο που μέχρις στιγμής το χορηγούσε δωρεάν η πολιτεία; Είναι μεταρρύθμιση τα πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια στα σχολεία μας να μένουν ανενεργά; Είναι μεταρρύθμιση να χάνονται εκατοντάδες διδακτικών ωρών στα σχολεία εξαιτίας της έλλειψης καθηγητών; Θα μπορούσα να απαριθμήσω άλλους τόσους λόγους που να αιτιολογούν πλήρως ότι η απόφαση αυτή έχει ένα κύριο στόχο: την εκποίηση των πιο ανταγωνιστικών ειδικοτήτων της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στους ιδιώτες».

* Το καλοκαίρι σας έθεσαν σε διαθεσιμότητα, από το Σεπτέμβριο βρήκατε ξανά τους μαθητές σας, πως σχολίασαν την εξέλιξη;

- «Με πλησίαζαν με γνήσιο ενδιαφέρον και με μια απορία στα μάτια: «και τώρα κύριε;». Αυτό είχε δύο ερμηνείες, εσείς τι θα κάνετε, εμείς τι θα απογίνουμε. Εκφράσεις όπως: «σας απολύσανε;», «αυτά που λέγαμε πέρυσι;», «οι στόχοι που μας είπατε να βάλουμε;», «κάνουμε μόνο μαθήματα γενικής παιδείας» και πολλές άλλες, ηχούν ακόμη στα αυτιά μου. Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι υπερβάλλω. Ο πρώτος που θα ευχόταν όλα αυτά να είναι ψέματα, είμαι εγώ.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει καλύτερα τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ καθηγητή και μαθητή, εάν δεν είναι συμμέτοχος σε αυτή τη σχέση. Άλλοι μαθητές που είχαν δηλώσει την πρόθεση να εγγραφούν στη δευτέρα Λυκείου στον Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, δεν γνώριζαν τι να κάνουν. Αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να αποκτήσουν πλέον πτυχίο π.χ. στην ειδικότητα Βοηθών Νοσηλευτών, που υπήρχε στο σχολείο μου».

* Μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 2 ή 3 φορές ο υπουργός Παιδείας Κων. Αρβανιτόπουλος δήλωσε πως εσείς που τεθήκατε σε διαθεσιμότητα έχετε κιόλας τοποθετηθεί σε θέσεις. Ποια είναι η αλήθεια, έχει τοποθετηθεί κάποιος από εσάς σε Νοσοκομείο για παράδειγμα, όπως σας είχαν υποσχεθεί;

- «Ψέματα. Ψέματα. Ψέματα. Το μεγαλύτερο είναι όταν στις 22 Νοεμβρίου βγήκε σε πρωινή εκπομπή του Αντέννα και είπε ότι 1.300 εκπαιδευτικοί ήδη εργάζονται στα δημόσια ΙΕΚ. Κανένας εκπαιδευτικός που τέθηκε σε διαθεσιμότητα δεν εργάζεται. Η κάλυψη στο ψέμα του ήταν πλήρης. Γενικά θέλω να θυμηθείτε τα ποσοστά της απεργίας των εκπαιδευτικών το Σεπτέμβριο, κοντά στο 90% τις δύο πρώτες ημέρες.

Εκτός των τοπικών και περιφερειακών μέσων ενημέρωσης, που με αντικειμενικότητα προσέγγισαν την επικαιρότητα, τα αθηναϊκά κανάλια και οι εφημερίδες το αποσιώπησαν επιμελώς. Τέτοια ποσοστά απεργίας σύμφωνα με τους συνδικαλιστές μας δεν είχαν επαναληφθεί. Αναφορικά με το στερεότυπο Νοσηλευτής ίσον Νοσοκομείο, θα μπορούσα να σας πω νομικός ίσον δικαστήριο, οικονομολόγος ίσον λογιστής κ.ά. Ξέρετε για να παράξει αυτή η χώρα και η κάθε χώρα ένα μεσαίο στελεχιακό δυναμικό που θα επανδρώσει τον εργασιακό ιστό με άτομα ικανά τόσο σε γνωστικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, γιατί το σχολείο είναι ο δεύτερος μετά την οικογένεια χώρος κοινωνικοποίησης τους παιδιού, χρειάζονται εκπαιδευτικοί. Εκπαιδευτικοί είμαστε. Βραβείο πήρα ως εκπαιδευτικός».

* Οι προθέσεις της κυβέρνησης για διαθεσιμότητες και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, είχαν έγκαιρα καταγραφεί αλλά ο κλάδος σας φάνηκε να αιφνιδιάζεται, πολύ δε περισσότερο που η απόφαση για εσάς ελήφθη καλοκαιριάτικα...

- «Προσωπικά δεν περίμενα ποτέ να αγγίξουν την εκπαίδευση, γιατί μαζί με την υγεία είναι οι πιο ανταποδοτικές ως προς τις υπηρεσίες που πρέπει να παρέχουν στους πολίτες. Χρησιμοποιώ το «πρέπει» γιατί ως πολίτης και εγώ δεν είμαι ευχαριστημένος.

Κατανοώ πλήρως όλους όσους εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα και μιλούν με άσχημα λόγια για το δημόσιο. Αλλά αν η σκέψη μας κατευθυνθεί στην κατάργηση αντί της βελτίωσης, τότε τα τελικά θύματα θα είμαστε εμείς οι πολίτες που αποδίδουμε φόρους. Κάνω αυτή την εισαγωγή για να πω ότι το φαύλο και κομματικό δημόσιο καλά κρατεί. Στην εκπαίδευση και την υγεία οι διορισμοί έγιναν με αξιοκρατικό τρόπο. Στην Τεχνική Εκπαίδευση συγκεκριμένα με επετηρίδα μέχρι το 2001 και με γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ μετά.

Εμείς λοιπόν οι αξιοκρατικά διορισμένοι, μπαίνουμε στο καθεστώς της διαθεσιμότητας. Τα σχόλια δικά σας. Αναφορικά με τον κλάδο. Ξέρετε είμαστε διαμοιρασμένοι σε πολλές ειδικότητες, γεγονός που εμποδίζει τη συνοχή. Εκεί πόνταρε η κυβέρνηση. Πόνταρε επίσης στην απαξίωση που υπάρχει σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας για τους εκπαιδευτικούς σε συνδυασμό με τα στερεότυπα που ανέφερα παραπάνω για εμάς της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Όλα αυτά αποτέλεσαν και αποτελούν εμπόδια για μια συντονισμένη αντίδραση. Μιλήσατε για απόφαση του καλοκαιριού, φανταστείτε να έβγαινε π.χ. το Νοέμβριο. Είναι η πιο συνηθισμένη και κυνική τακτική τους».

* Στις κινητοποιήσεις σας που ακολούθησαν, από αρκετούς τονίσθηκε πως η στάση του κλάδου απέναντί σας δεν ήταν η αναμενόμενη ενώ ήταν η χαρακτηριστική η απουσία των δασκάλων, με εξαίρεση τους συνδικαλιστές τους. Σας ενόχλησε η στάση τους;

- «Τους λόγους τους έχω αναφέρει ήδη. Από την άλλη εγώ θέλω να βλέπω με θετική ματιά τη στάση των άλλων. Τι εννοώ, είναι πολύ θετικό ότι συγκεντρώσαμε τεράστια ποσοστά στην απεργία του Σεπτεμβρίου. Επίσης, πολλοί συνάδελφοι δεν μπορούσαν να κρατήσουν μια απεργία διαρκείας γιατί τα οικονομικά προβλήματα είναι τεράστια. Από την άλλη κάποιοι δεν συμμετείχαν καθόλου και είναι απόλυτα σεβαστή η στάση τους.

Ο καθένας κουβαλά τη δική του προσωπική ιστορία και προσπαθεί με αξιοπρέπεια να ζήσει την οικογένεια του. Θα ήταν παράλογο από μέρους μου να κρίνω τους λόγους για τους οποίους κάποιος δεν συμμετείχε ή συμμετείχε λίγο στην απεργία. Αν μιλήσουμε για το τώρα, στις επικείμενες εκλογές της εκπαιδευτικής κοινότητας είναι μεγάλη η ευθύνη όλων μας να δώσουμε μια απάντηση στον κ. Αρβανιτόπουλο.

Έβρισε όλους τους εκπαιδευτικούς, τους απαξίωσε και τους μεταχειρίστηκε ως υποτελείς. Είναι ο υπουργός που ενδεχομένως θα συνδέσει το όνομα του με τις πρώτες απολύσεις μόνιμων δημοσίων υπαλλήλων (όχι ΙΔΑΧ), αξιοκρατικά διορισμένων. Η ψήφος μας στις παρατάξεις που έχουν ιδεολογική συγγένεια με τα κόμματα που συγκυβερνούν θα ερμηνευτεί ως ψήφος ανοχής ή αποδοχής όλων όσων σας ανάφερα παραπάνω. Ο καθένας ας πράξει κατά συνείδηση».

* Στα αιτήματά σας, πέραν της ανάκλησης της απόφασης για τη διαθεσιμότητά σας, κυριάρχησε η διατήρηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Μαζικοί τομείς της ΤΕΕ καταργήθηκαν εν μια νυκτί και το ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί απουσίαζαν γονείς και μαθητές από τις κινητοποιήσεις σας; Θέλετε να το σχολιάσετε;

- «Οι γονείς των δικών μας μαθητών είναι άνθρωποι βιοπαλαιστές, που εργάζονται πολλές ώρες και δεν έχουν την ευχέρεια να αφιερώσουν πολλές ώρες στα παιδιά τους. Τα οικονομικά προβλήματα του τώρα υπερκαλύπτουν τα σχέδια για το μέλλον. Φανταστείτε ένα γονιό που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα να πει στον εργοδότη του, σήμερα δεν θα έρθω στη δουλειά θα πάω στην πορεία των εκπαιδευτικών ή ακόμη χειρότερα τον άνεργο που προσπαθεί να εξασφαλίσει τα βασικά για την επιβίωση της οικογένειας του.

Δεν έχουν την πολυτέλεια να ασχοληθούν με το μέλλον πρέπει να βρίσκουν λύσεις επιβίωσης. Αυτοί οι άνθρωποι της δουλειάς, έχουν και τη μικρότερη φωνή στην κοινωνία. Παράδειγμα σε αυτό που σας λέω είναι αυτό που κάνω εγώ• μιλάω γι’ αυτούς με τον κίνδυνο να τους παρερμηνεύσω. Αναφορικά με τους μαθητές αυτοί πρέπει να διαχειριστούν σε ευαίσθητη ηλικία όλα τα παραπάνω. Πόσο εύκολο πιστεύετε ότι είναι να έχουν συγκροτημένη και λογική αντίδραση σε πολιτικές που υποθηκεύουν το μέλλον τους;»

* Η κατάργηση αυτών των τομέων – «φιλέτο», χαρακτηρίσθηκε ως δώρο στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παράλληλα ψηφίσθηκε ο νόμος για το ενιαίο Λύκειο που λόγω των εξετάσεων, εκτιμάται πως θα οδηγήσει μεγαλύτερο αριθμό μαθητών στην ΤΕΕ. Που θα πάνε αυτοί οι μαθητές;

- «Αν τελικά επαληθευτεί αυτή η προοπτική, αν εφαρμοστεί αυτός ο νόμος, με την έννοια ότι κανένας νόμος για την εκπαίδευση δεν εφαρμόστηκε έτσι όπως ψηφίστηκε, αν, αν, αν... τότε υπάρχουν πολλοί τομείς και ειδικότητες που προσφέρουν εργασιακές επιλογές.

Απλά είναι αισθητή η απουσία του μεγαλύτερου κομματιού της αγοράς εργασίας αυτή τη στιγμή. Φανταστείτε ένας ανθρώπινος οργανισμός να χάσει το 1/3 των ζωτικών του οργάνων, αν καταφέρει και επιζήσει θα οφείλεται στα άλλα όργανα που είναι απαραίτητα, αλλά θα υπερλειτουργούν με αφύσικο τρόπο».

* Διαθεσιμότητες, μηδενικοί διορισμοί, μείωση αναπληρωτών κ.λπ. η συζήτηση περιστράφηκε στα εργασιακά προβλήματα των εκπαιδευτικών αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις ανάγκες της εκπαίδευσης. Με δεδομένη την οικονομική ύφεση και τα διαρκή μέτρα των μνημονίων, μπορείτε να εκτιμήσετε ποιο θα είναι το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης; Σας το ρωτάμε γιατί, τελευταία είχε δημοσιευθεί στην «Ε» άρθρο σας «προς τους ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ» μιλώντας για «ζήτημα κοινωνικής συνείδησης»...

- «Ναι είναι ζήτημα κοινωνικής συνείδησης, όλοι όσοι έχουν φωνή να διατρανώσουν την αντίθεση τους στις αποφάσεις που πλήττουν τη δημόσια εκπαίδευση, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των ανθρώπων της εργασίας. Μιλώντας για δικαίωμα στην εκπαίδευση και την παιδεία δεν εννοώ την απουσία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Αντίθετα επιβάλλεται όλοι μας να αναδείξουμε τις θετικές δράσεις των εκπαιδευτικών, τα θετικά σημεία του συστήματος και εκεί να χτίσουμε και όχι να επικεντρωθούμε στα αρνητικά και να αποδομήσουμε και ότι καλό υπάρχει στα σχολεία μας. Τα κόμματα ξέρετε προκειμένου να έχουν την εξουσία να δρουν ανέλεγκτα λειτουργούν με τον δεύτερο τρόπο και παράλληλα τάζουν μικροεξυπηρετήσεις, εκμεταλλευόμενα τις ανάγκες μας για επιβίωση.

Πρέπει λοιπόν να κατανοήσουμε, κυρίως ως γονείς, ότι το σχολείο δεν περιορίζεται μόνο στο στενό ρόλο της μετάδοσης γνώσεων που θα επιφέρουν την εργασιακή εξασφάλιση, αλλά επεκτείνεται στα κοινωνικοποιητικά πεδία που θα καταστήσουν το μαθητή ενεργό πολίτη, ο οποίος θα προχωρά με την αξία του και όντας ο ίδιος δυνατός θα απαιτεί από τους πολιτικούς το αυτονόητο: ισονομία και ισοπολιτεία. Ουτοπικό; Αν όντως είναι ουτοπικό, τότε μάλλον ζούμε σε μια κοινωνία που λειτουργεί καλά και παραπονιόμαστε άδικα.

Η αλήθεια βρίσκεται στις δικές μας πράξεις και όχι στις παραλήψεις των άλλων. Οπότε είναι ζήτημα κοινωνικής συνείδησης να διεκδικήσουμε μια εκπαίδευση που θα έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά».

Β. ΚΑΚΑΡΑΣ