Από τον Λεωνίδα Τζέκα
Ο Κόζιακας, αλλιώς γνωστός και ως Κερκέτιον Όρος, ανήκει στα βουνά της Νότιας Πίνδου. Ο όγκος του, υψώνεται ανάμεσα από την κοιλάδα του Πηνειού και του Πορταϊκού, και είναι κάπως αποκομμένος από την οροσειρά της Πίνδου και αποτελεί το κυριότερο ανατολικό τμήμα της. Στο μεγαλύτερο μέρος του βουνού απλώνονται πυκνά δάση που αραιώνουν μονό σε πολύ απότομες πλάγιες. Το βουνό διαθέτει τεράστιο πλούτο τόσο σε χλωρίδα όσο και σε πανίδα.
Ο φακός της «ΕτΔ» ταξίδεψε και απαθανάτισε μερικές από τις ομορφιές αυτού του ορούς.
Φτάνουμε στην Καλαμπάκα, στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τον δρόμο προς Διάβα και στη γέφυρα του Πηνειού στρίβουμε αριστερά προς Χρυσομηλιά.
Χανόμαστε στο πανέμορφο τοπίο, αφήνοντας πίσω μας τα χωριουδάκια που είναι σκαρφαλωμένα στις πλάγιες. Σταματάμε έξω από το χωριό Χρυσομηλιά και ξεκινάμε την περιπλάνησή μας στο βουνό. Στον δρόμο μας συναντάμε βραχώδεις πλαγιές, φαράγγια δασωμένα με έλατα, οξιές, δρύες, και φυλλοβόλα, καθώς και απότομους γκρεμούς.
Αν και σχετικά μικρό βουνό, είναι δύσβατο και κρύβει πολλές παγίδες. Ανάμεσα στις κορυφές του, υπάρχουν μικρά οροπέδια, τα οποία επιτρέπουν τη βόσκηση. Πυκνή βλάστηση καλύπτει τις πλαγιές του, φτάνοντας σχεδόν μέχρι τις ψηλότερες κορφές. Οι δαιδαλώδεις κορυφές, οι αμέτρητες χαράδρες, που μοιάζουν πολύ μεταξύ τους και τα δάση με τις φτέρες, συχνά μπερδεύουν τους αναρριχητές, οι οποίοι αλλού νομίζουν, ότι πηγαίνουν και τελικά αλλού βρίσκονται. Το όρος Κόζιακας εκτός από τις συνηθισμένες, σημαδεμένες διαδρομές, έχει πολλές ακόμη, που παρουσιάζουν εκτός από ομορφιά, μεγάλο φυσικό ενδιαφέρον. Το βουνό Κερκέτιο, ήταν από την αρχαιότητα γνωστό για την πλούσια χλωρίδα του. Χαρακτηριζόταν σαν βουνό του Ασκληπιού, που από εκεί έλεγαν, ότι συγκέντρωνε όλα τα βότανα, που του ήταν απαραίτητα. Στην περιοχή του Κόζιακα υπάρχουν 11 είδη της χλωρίδας που είναι ενδημικά και προστατεύονται από την ευρωπαϊκή και την ελληνική νομοθεσία.
Μετά από ώρα αρχίζει η εξαιρετικά δύσκολη πορεία δίπλα στο ρέμα. Εκτός από τη μεγάλη κλίση, οι υγρές πέτρες γλιστράνε, τα πεσμένα φύλλα κρύβουν παγίδες και οι πυκνοί θάμνοι εμποδίζουν την κίνηση.
Αξίζει τον κόπο, γιατί μόλις φτάνουμε στο Τρύπιο Λιθάρι, η μαγεία της φύσης μάς ανταμείβει. Ένα πανέμορφο τοπίο απλώνεται γύρω. Στο βάθος διακρίνεται η ψηλότερη κορυφή του Κόζιακα και μετά από περπάτημα μιας ώρας θα φτάσετε εκεί. Σε υψόμετρο 1.901 μέτρων, η Αστραπή ή Χατζηπέτρος, μας υποδέχεται για να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε την πανέμορφη θέα.
Ο Κόζιακας είναι περιοχή με καλά διατηρημένους φυσικούς οικοτύπους, από τους οποίους οι πιο σημαντικοί είναι τα δάση ελάτης και δρυός καθώς και οι βραχώδεις οικότοποι, που αποτελούν ενδιαιτήματα ενδημικών ή απειλούμενων και σπάνιων ειδών της χλωρίδας και της πανίδας - κυρίως της ορνιθοπανίδας και της πανίδας των θηλαστικών. Το βουνό έχει σημαντικούς πληθυσμούς μεγάλων αρπακτικών, κυρίως γύπες. Οι πληθυσμοί θηλαστικών που απαντούν είναι κατά ένα μέρος αποτέλεσμα της διαχείρισης της περιοχής ως καταφύγιο θηραμάτων και ως ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή. Τα ζώα εκτρέφονται και προστατεύονται από φυσικές και ανθρωπογενείς απειλές (π.χ. κυνήγι). Τρία είδη που αποτελούν θηράματα έχουν εισαχθεί και εκτρέφονται στην περιοχή: ένα είδος ελαφιού (Dama dama), ένα είδος φασιανού (Phasianus colchicus) και ένα είδος πέρδικας.
Κάπου εδώ τελειώνει το ταξίδι μας στον Κόζιακα, στο πανέμορφο βουνό δυτικά των Τρικάλων. Με χαρακτηριστική και ενδιαφέρουσα βλάστηση και χλωρίδα των βραχωδών βιοτόπων όπως οι λιθώνες, οι εκτεθειμένες βραχώδεις επιφάνειες και οι απότομοι γκρεμοί. Στις ανατολικές και δυτικές πλευρές του υπάρχουν πυκνά δάση με φυλλοβόλα. Πιο ψηλά τα έλατα επικρατούν παντού. Σχηματίζει πανέμορφα μικρά οροπέδια και είναι θαυμάσια εκδρομή για όλες τις εποχές του χρόνου. Σε κάποια σημεία του βουνού έχουν κατασκευασθεί όμορφα κιόσκια για τους ορειβάτες επισκέπτες. Είναι μεγάλος βιότοπος για την αρκούδα, που σημάδια της συναντάς σχεδόν παντού στο βουνό.
