Του Λεωνίδα Τζέκα

 

 

Καθώς ταξιδεύουμε προς το ονειρεμένο Ζαγόρι με τα 46 ονομαστά χωριά του, ξετυλίγεται στον φακό της «ΕτΔ» μια ειδυλλιακή όσο και άγριας ομορφιάς εικόνα. Δάση μοναδικά σε χλωρίδα και πανίδα, αλλά και γυμνές πετρώδεις περιοχές, ποτάμια, γραφικά πέτρινα γεφύρια, ανεξερεύνητα σπήλαια. Χωριά με ιδιόμορφη παραδοσιακή αρχιτεκτονική, λιθόστρωτα δρομάκια, πλακοσκέπαστες στέγες, αρχοντικά, εκκλησίες με τέμπλα και τοιχογραφίες. Χωριά που χρειάζονται χρόνο για να τα ανακαλύψεις. Χωριά γεμάτα ζωή ή βυθισμένα στην απόλυτη ηρεμία, με απίστευτη θέα ή χωμένα μέσα στην αγκαλιά της φύσης. «Ο τόπος πίσω από το βουνό», έτσι μεταφράζεται σε απλά ελληνικά η σλάβικης προέλευσης ονομασία Ζαγόρι.

Κλεισμένο ανάμεσα στα κορφοβούνια της Βόρειας Πίνδου, είναι στολισμένο με βαθύσκιωτα φαράγγια, φιδωτά ποτάμια και βαθυπράσινα δάση, είναι ο ιδανικός προορισμός του φυσιολάτρη. Οι κατάφυτες πυκνές εκτάσεις αλλά και οι απότομοι γκρεμοί, τα πεντακάθαρα ποτάμια όπως ο Βοϊδομάτης, αλλά και οι αλπικές λίμνες όπως οι Δρασκέλισες είναι μερικά από τα στολίδια.

Θα περιγράψουμε μόνο μερικές από τις ομορφιές αυτού του τόπου, γιατί ο χώρος μας είναι περιορισμένος, με την υπόσχεση πάντα ότι θα επιστρέψουμε στην περιοχή στα μελλοντικά μας ταξίδια.

Λοιπόν, ξεκινάμε με την επίσκεψη στη χαράδρα του Βίκου το οποίο έχει καταγραφεί στο βιβλίο του Γκίνες ως το φαράγγι με το μικρότερο άνοιγμα 1.100 μ. και με βάθος που ξεπερνά τα 900 μ. Στις χαράδρες του συναντάμε πολλά σπάνια είδη φυτών και λουλουδιών. Πάνω από 1.700 είδη φυτών και βοτάνων έχουν καταγράψει στον δρυμό οι βοτανολόγοι, πέντε από τα οποία δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο. Η αρχή βρίσκεται στο χωριό Τσεπέλοβο και το τέλος του πίσω από το χωριό Βίτσικο. Η διαδρομή διαρκεί 6 ώρες περίπου και είναι απίστευτης ομορφιάς. Μια μοναδική εμπειρία, θα έλεγα εμπειρία ζωής για μας τους αστούς της πόλης.

Καθώς συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο Κεντρικό Ζαγόρι, βρεθήκαμε ανάμεσα στα χωριά Καπέσοβο και Βραδέτο όπου βρίσκεται το πιο εντυπωσιακό καλντερίμι της Ηπείρου. Η περίφημη Σκάλα Βραδέτου, ένα απόκρημνο μονοπάτι – μήκος 1,5 χλμ. και με 1120 φαρδιά λιθόστρωτα σκαλοπάτια καλύπτοντας μια υψομετρική διαφορά 250 μ. - χτισμένο με έντονη τοπική αρχιτεκτονική και φτιαγμένο από εξαίρετους ντόπιους μαστόρους.

Στο γεφύρι του Νούτσου ή Κοκόρου τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες. Ο Αλέξιος Νούτσος ήταν προεστός του Ζαγορίου και προστατευόμενος του Αλί –Πασά. Είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία και το 1822 κατέβηκε στο Μεσολόγγι κι έκανε προσπάθεια για ελληνοαλβανική συμμαχία. Είχε διοριστεί πολιτικός διοικητής της Ανατολικής Στερεάς.

Το γεφύρι του Πλακίδα ή Καλογέρικο είναι τρίτοξο γεφύρι που χτίστηκε το 1814 κοντά στα χωριά Κήποι και Κουκούλι, είναι ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα γεφύρια του Ζαγορίου. Χαρακτηριστικό του αποτελούν τα οδοντωτά του περβάζια και η αρμονική παράταξη των τριών τόξων, καθώς μοιάζει με κινούμενη κάμπια.

Στο χωριό Καπέσοβο μπορείτε να περπατήσετε στα πέτρινα καλντερίμια ανάμεσα στα πανέμορφα αρχοντικά και να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο με τη Βιβλιοθήκη. Επίσης τη γραφική και ταπεινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου, ένας πέτρινος ναός που κτίστηκε το 1793.

Όσοι θέλουν να κάνουν rafting, canoe kayak και διάφορα άλλα extreme sports υπάρχει και ο ποταμός Βοϊδομάτης που πηγάζει από το φαράγγι του Βίκου.

Σε μια γραφική περιοχή με απεριόριστη θέα αξίζει να δοκιμάσετε τις παραδοσιακές πίτες, το αγριογούρουνο με δαμάσκηνα, ψητή προβατίνα, σαλάτα με ραντίτσιο και σπανάκι, σαγανάκι με κεφαλοτύρι με πιπεριά και ντομάτα, κρασάτο γουρουνόπουλο με φρέσκια ντομάτα και κόκκινο πιπέρι και άλλες σπεσιαλιτέ που θα σας σερβίρει με αγάπη ο κάθε ντόπιος στην ταβέρνα του.