Από τα 120.372 είδη που εξετάστηκαν (από τα 8 εκατομμύρια που εκτιμάται ότι υπάρχουν στον πλανήτη), τα 32.441 απειλούνται με εξαφάνιση (13.898 θεωρούνται «ευάλωτα», 11.732 «σε κίνδυνο» και 6.811 σε «κρίσιμο κίνδυνο»). Ιδιαίτερα απειλούνται οι λεμούριοι, η βισκαϊκή φάλαινα, το ευρωπαϊκό χάμστερ κρικητός και το μανιτάρι κάμπια, που χρησιμοποιείται στην κινεζική παραδοσιακή ιατρική. Στη λίστα αυτή προστίθενται συνεχώς νέα είδη, ανάλογα με τις νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων για τον κίνδυνο που διατρέχει η χλωρίδα και η πανίδα. Φέτος η προσοχή στρέφεται ιδιαίτερα στους λεμούριους, ενδημικό είδος της Μαδαγασκάρης. Τα 103 από τα 107 είδη λεμούριων απειλούνται λόγω της αποδάσωσης και του κυνηγιού και μάλιστα τα 33 από αυτά διατρέχουν άμεσο κίνδυνο, βρίσκονται δηλαδή στην τελευταία βαθμίδα πριν από την πλήρη εξαφάνιση.
Αν δεν καταβληθούν σημαντικές προσπάθειες για την προστασία τους (προστατευόμενες περιοχές, αναδάσωση, οικοτουρισμός κ.λπ.) ορισμένα είδη, όπως ο παιγνιδιάρης λεμούριος (Lepilemuridae Sportive) είναι σίγουρο ότι θα εξαφανιστούν, σημείωσε ο Ρους Μιτερμάιερ, ειδικός της UICN για τα πρωτεύοντα. Στην κατηγορία του «κρίσιμου κινδύνου» βρίσκονται επίσης ο λεμούριος σίφακας και ο μικρόκηβος, το μικρότερο σε μέγεθος πρωτεύον στον κόσμο. Και τα δύο είδη είναι θύματα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντός τους λόγω της γεωργίας και της εκμετάλλευσης των δασών.
Στην υπόλοιπη Αφρική απειλούνται σχεδόν τα μισά πρωτεύοντα (54 από τα 103 είδη), όπως ο βασιλιάς κολοβός. Αυτό μας δείχνει ότι «ο άνθρωπος πρέπει να αλλάξει ριζικά τη σχέση του με τα άλλα πρωτεύοντα και με τη φύση στο σύνολό της», υπογράμμισε η Γκρέτελ Αγκιλάρ, η μεταβατική γενική διευθύντρια της UICN, το συνέδριο της οποίας που επρόκειτο να διεξαχθεί τον Ιούνιο στη Μασσαλία αναβλήθηκε για τον Ιανουάριο του 2021 λόγω της πανδημίας του Covid-19.