*ΑΥΤΗ τη φορά πρόκειται για μυθιστόρημα κανονικό, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, οι ως τώρα δοκιμές γραφής της Ελένης Αναστασοπούλου οδήγησαν στον «Δυσσάκο», ένα μυθιστόρημα τοιχογραφία. Μπορεί να διαδραματίζεται στην περιοχή της Λάρισας, εξελίσσεται όμως ταυτόχρονα σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη, ακολουθώντας τον πλάνητα Οδυσσέα, πώς αλλιώς θα ονόμαζε τον διαρκώς φευγάτο ήρωά της, αλλά και τον απόγονό του, τον Δυσσάκο ή καλύτερα τον Δισάκο, φοβερό αυτό το ονοματολογικό εφεύρημα της Τυρναβίτισσας.
***
*ΚΙ ανάμεσα στις ζωές των ανθρώπων, τρέχει η ζωή, το αντίστροφο συμβαίνει μάλλον. Με την προαναφερθείσα τοιχογραφία του τελευταίου μισού αιώνα να σχηματίζεται χρόνο με τον χρόνο, σπουδαία ή και μικρότερα γεγονότα να αποτυπώνονται επιγραμματικά, με μια μονάχα αλλά εύστοχη φράση το καθένα, σ΄ ένα ιδιότυπο Αλμανάκ, μια Ανασκόπηση των ετών από το ΄60 και μετά. Αυτό είναι το βασικό τρικ της διευθύντριας Περιφερειακής Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, η οποία βρίσκει χρόνο και να γράφει: η ζωή να κυλάει και στο ποτάμι της να χύνονται τα ρυάκια των μικρών κι ασήμαντων ζωών, οι οποίες και το δημιουργούν εν τέλει.
***
*ΑΛΛΟ εφεύρημα της συγγραφέα; Οι εμβόλιμες συζητήσεις των αντρών στο καφενείο και των γυναικών της γειτονιάς στη συντροφιά της αυλής, απολύτως ρεαλιστικές, όλοι τις έχουν ακούσει, κουβέντες της καθημερινότητας που συνεισφέρουν στη δημιουργία του παζλ. Μιας σύγχρονης Οδύσσειας δηλαδή, καβαφικού προσανατολισμού, χωρίς ιθακίσιο τέλος. (Όμορφη περιπλάνηση, στον χρόνο και τον κόσμο).
Ζ.