Οκτωβρίου. Βασίμως ελπίζεται ότι τα εξοικονομηθέντα ποσά θα καλύψουν τις αυξήσεις του φυσικού αερίου, αρκεί, βέβαια, Δεκέμβρης, Γενάρης και λοιποί «κρύοι» μήνες να δείξουν μια στοιχειώδη... λογική και έλεος. Αμήν.

«Μυρίζει»
* ΠΑΕΙ καλά, λοιπόν, ο χειμώνας μέχρι τώρα και αρχίζει να καλοβλέπει ο Μητσοτάκης κάπως... πιο κοντά τις εκλογές. Ήδη περιοδεύει κάθε μέρα, δηλώνει ότι «το κλίμα μυρίζει εκλογές», (φοβερή... διαπίστωση ε;) εκτός κι αν κάνει πλακίτσες στους ΣΥΡΙΖΑίους που αναγκάζονται κάθε τόσο να τίθενται σε κατάσταση συναγερμού και μόνιμης ετοιμότητας (και δεν είναι του χαρακτήρα τους). Σε κάθε περίπτωση, και το πεπόνι και το μαχαίρι ο Μητσοτάκης το ‘χει.

«Της δουλειάς»
* ΓΙΑ το άναμμα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Κεντρική πλατεία ο δήμαρχος Καλογιάννης κανόνισε να φέρει το συγκρότημα Locomondo (θα πει «τρελός κόσμος»), αλλά τον... κόσμο θα τον τρελάνει φέτος -ποιος άλλος;- ο Μπέος:
Ο Αχιλλεύς φέρνει στον Βόλο Αντώνη Ρέμο (!) (τρακόσαι χιλιάδαι δίσκοι).
Βέβαια, είναι κάπως άδικη η σύγκριση με τον Λαρισαίο δήμαρχο στο συγκεκριμένο πεδίο, δεδομένου ότι ο Μπέος είναι... «της δουλειάς» και ξέρει από νύχτα. Να καταλάβεις, όταν ο Μπέος παρφουμαρίζεται και ετοιμάζεται για νυχτερινή έξοδο, ο Καλογιάννης έχει ήδη φορέσει τις πιζάμες του και κάνει την προσευχή του για να πάει για ύπνο.
Κάτι μου λέει πάντως ότι κάμποσοι Λαρισαίοι θα ανάψουν φέτος δέντρο... «παρά θιν’ αλός».

Απόνερα
* Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ήρθε στη Λάρισα, έφυγε κι εμείς πιάσαμε τα «κονέ» να μάθουμε αν είπε -off the record- τίποτε σοβαρό στους Λαρισαίους συνδαιτυμόνες του.
Λοιπόν, τζίφος. Ο Καραμανλής δεν είπε λέξη για τα τωρινά.
- Καλά, εσύ πιστεύεις ότι ο Καραμανλής γυρνάει ανά την Ελλάδα σε τραπέζια και εκμυστηρεύεται τις όποιες προθέσεις έχει -αν έχει- από δω κι από κει; Μου είπε φίλος του.
- Σωστά... Και τι λέγατε τόσες ώρες;
- Αναμνήσεις φίλε μου... Μιλήσαμε για τα παλιά, τα περασμένα. Για πρόσωπα, καταστάσεις, για όλα.
(Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουνε. Ο Καραμανλής;).
* * *
* ΠΑΝΤΩΣ, οι μελετητές του «καραμανλισμού» εν Ελλάδι έχουν αποφανθεί πως όταν ένας Καραμανλής γυρίζει πίσω, συνήθως δεν έρχεται κάτω από ομαλές συνθήκες.
Επ’ αυτού οι Καραμανλικοί της Λάρισας εκτιμούν:
- Για Προεδρία Δημοκρατίας, ξέχνα το. Δεν νομίζουμε ότι θέλει κι ο ίδιος ένα πόστο που δεν είναι μάχιμο. Αλλά αποκλείεις, αν η χώρα βρεθεί σε κυβερνητικό αδιέξοδο, να είναι ένα από τα πρόσωπα που θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός κοινής αποδοχής από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ;
(Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ καθόλου δεν το αποκλείουμε. Η... ΝΔ του Μητσοτάκη... σαν δύσκολο).
* * *
* ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, πάντως, που βγάλαμε για τον Καραμανλή είναι ότι περισσότερο κόπτονται οι οπαδοί του να τον φέρουν πίσω τα... «ορφανά» του (για ευνόητους λόγους) απ’ ό,τι κόπτεται ο ίδιος. Κοντολογίς, ζητείται επειγόντως αρχηγός για τους «ριγμένους» του Μητσοτάκη.

Καλώς τον
* ΑΛΛΑ από υποψήφιους... πρωθυπουργούς κοινής αποδοχής πάμε καλά. Προσέξτε σε ποιον τόνο κινούνται τελευταίως οι δηλώσεις του ευφραδούς Ευάγγελου Βενιζέλου:
«Γιατί πρέπει -αναρωτήθηκε- να εγκλωβιστούμε στο μοντέλο της αυτοδύναμης μονοκομματικής Κυβέρνησης; Αυτό ούτε το Σύνταγμα το επιβάλλει, ούτε είναι η κρατούσα ευρωπαϊκή πρακτική, ούτε συνδέεται με την ιστορία της χώρας».
(Τζα! Να ‘μαι κι εγώ ! Ήρθα... Αλλά θα μας τρελάνει ο Ευάγγελος... Έχει η Ελλάδα ... προϊστορία Κυβερνήσεων... συνεργασίας; Μ’ όλο το σέβας κ. καθηγητά...).

Παρατσούκλι
* ΚΑΚΙΟΥΛΑ ΣΥΡΙΖΑϊκή , αλλά πραγματικά ευρηματική:
Ποιο παρατσούκλι κόλλησαν τα έντυπα του ΣΥΡΙΖΑ στον Μητσοτάκη μετά τις αποκαλύψεις για υποκλοπές;
- Ο κρυφα-Κούλης!
(Καλόοοο ... )

Πού ’ναι η μπάλα;
* ΜΕ ωραία παιχνίδια συνεχίζεται το Μουντιάλ στο Κατάρ και το ενδιαφέρον όλο και μεγαλώνει, πλην όμως...
Όμως, βρε παιδιά, δεν βλέπουμε πια την μπάλα, που απολαμβάναμε κάποτε. Όλα είναι δύναμη, τακτική, ταχύτητα, συνεχές passing game. Τους παλιούς μπαλαδόρους, τους ντριμπλέρ, τους μπουκαδόρους, τις ταλεντάρες με τις προσωπικές εμπνεύσεις θα τους βλέπουμε πια μόνο στα παλιά ντοκιμαντέρ και σε πλάνα αρχείου.
«Μάγους» σαν τον Μαραντόνα, να ντριμπλάρουν μόνοι τους μια ολόκληρη ομάδα δεν θα ξαναγεννήσει αυτή η πλάση...
Όλοι αυτοί δεν είναι ποδοσφαιριστές. Αθλητές τους λες, δρομείς τους λες, ό,τι άλλο θες τους λες, αλλά μπαλαδόφατσες τσου...

Υποψήφιος
* ΔΕΝ γνωρίζουμε αν τα κεντρικά της ΝΔ έχουν ήδη καταλήξει στο βουλευτικό ψηφοδέλτιο της Λάρισας, πάντως υπάρχει κάποιος που... κατέληξε για τον εαυτό του.
Ο κ. Χαράλαμπος Τσιαπάλας, περί ου ο λόγος, άνοιξε Γραφεία στην οδό Κύπρου (στο ύψος της Ασκληπιού) και με γιγαντοαφίσα που ανάρτησε στα πλαϊνά της πολυκατοικίας δηλώνει ήδη «υποψήφιος βουλευτής» της ΝΔ.
Εμείς, τι να πούμε; Ας του ευχηθούμε, ως γαλαντόμοι που είμαστε, καλή επιτυχία του ανθρώπου και ευόδωση των ευγενών φιλοδοξιών του...

Ζόρια
* ΕΝΤΕΛΩΣ ανθρώπινα δες το. Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε πως η αδερφή του Κατερίνα διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού και πως ήδη κάνει χημιοθεραπείες.
Λογικό είναι να έχει στενοχωρηθεί, όπως κάθε άνθρωπος, για το αδέρφι του. Να έχεις, λοιπόν, τα οικογενειακά σου προβλήματα και ταυτόχρονα την τεράστια ευθύνη να διευθύνεις μια χώρα σε κρίσιμους καιρούς, να έχεις ακρίβειες, πληθωρισμούς Ερντογάν, εκλογές, να έχεις Τσίπρα, Ανδρουλάκη κι άλλους τόσους να σε βρίζουν κάθε μέρα για τις υποκλοπές, κι από κοντά εφοπλιστές και ιδιοκτήτες ΜΜΕ να σε εκβιάζουν κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ...
Ε, παίρνεις ή δεν παίρνεις μετά τα βουνά; Πόσες αντοχές πρέπει να έχει ο εκάστοτε πρωθυπουργός της Ελλάδας... Κάπως έτσι κι ο Καραμανλής το ‘ριχνε στο play station για να ξεχνιέται και να χαλαρώνει...

Στα κρύα
* ΑΓΩΝΑ επιβίωσης δίνουν τα περισσότερα μαγαζιά εστίασης του λαρισαϊκού κέντρου. Στην ουσία δουλεύουν καμιά Τετάρτη που είναι ανοιχτή η αγορά, τα βράδια της Παρασκευής και το Σάββατο. Την υπόλοιπη εβδομάδα «νέκρα». Οπότε τι μένει; Να μειώσουν τα λειτουργικά έξοδα. Κάπως έτσι -παρατηρήστε το- οι εξωτερικές σόμπες των καφέ έχουν... αραιώσει πολύ. Μια-δυο σε κάθε μαγαζί, για ολόκληρη την πελατεία. Δύσκολα χρόνια... Και τα πολλά κρύα δεν ήρθαν ακόμη.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ
Κατακλυσμός
Τώρα πια είμαι σίγουρος! Για όλα φταίει ο Μπλεκ και ο καθηγητής Μυστήριος που τον καθοδηγούσε. Αυτός ήταν που μ’ έμπασε σε έναν κόσμο ηρώων κι από τότε εγώ, καθώς και πολλοί άλλοι χαζοχαρούμενοι κι ονειροπόλοι της γενιάς μου, ζούσαμε εκεί, κι ακόμη εκεί ζούμε, αλλάζει θαρρείς ο άνθρωπος επειδή τα χρόνια περνούν;
Τι ξύλο έφαγα για σένα ρε Μπλεκ, να ‘ξερες μόνο... Κουλούρι δεν έτρωγα στο σχολείο, παρά μάζευα τη δραχμή, την έκρυβα, την καταχώνιαζα και κάθε Πέμπτη στο περίπτερο για ν’ αγοράσω το περιοδικό με τα κατορθώματά σου. Όλα στη ζούλα.
- Πάλι περιοδικάααα; Φώναζε η μάνα, Πού τα βρίσκεις βρε άτιμε, μολόγα. Ο Δημήτρης μου τα δίνει μαμά... Ο Δημήτρης, πάλι, επικαλούταν στη μάνα του εμένα για... προμηθευτή, μέχρι που συναντήθηκαν η κυρ-Αλίκη με την κυρά Ρένα μια μέρα στον φούρνο της γειτονιάς και, κουβέντα στην κουβέντα, η συνωμοσία απεκαλύφθη! Ξύλο να δουν τα μάτια σου Μπλεκ, ξύλο με την παντόφλα και το λουρί, τα εμβληματικά μέσα διαπαιδαγωγήσεως εκείνης της ηρωικής εποχής.
Αλλά δεν σε πρόδωσα ρε Μπλεκ... Υποσχέθηκα να μην σε ξαναγοράσω, αλλά την υπόσχεση εκείνη δεν την τήρησα ποτέ. Αλλά ούτε κι εσύ με πρόδωσες ήρωά μου... Πάντα με συνέπεια πολέμαγες για την ανεξαρτησία της Αμερικής σου, που είχε γίνει και... δική μου υπόθεση. Εσύ έδερνες δέκα – δέκα τους Άγγλους με τις γροθιές που μοίραζαν τα σιδερένια μπράτσα σου κι εμείς γεμίζαμε υπερηφάνεια. Στη μάχη του καλού με το κακό, πάντα το καλό θριάμβευε, χάρη σε σένα Αμερικάνε ήρωά μου.
Εσύ τα φταις ρε Μπλεκ... Εσύ κι ο «πάτερ» ο Χριστόφορος που μερικοί παράτονοι τον φώναζαν και Χριστοφόρο. Μας μάζευε, κάθε Πέμπτη κι αυτός, τη μέρα, δηλαδή, που κυκλοφορούσες στα περίπτερα, μας συγκέντρωνε στο κατηχητικό του παλιού Αγίου Αχιλλίου και μας μετέφερε πότε σε ρωμαϊκές αρένες, εκεί όπου παλικαρόπουλα πάλευαν με θηρία για την πίστη τους, και πότε στην έρημο, όπου ένα σωρό άγιοι, όσιοι κι άλλοι θεοπάλαβοι και μουρλοί μάχονταν με τους δαίμονεές τους. Μόνο οι δίκαιοι θα σωθούν, έλεγε ο Χριστόφορος ή Χριστοφόρος. Ορίστε, δείτε τον Νώε. Μόνο οι τίμιοι κι αυτοί που έχουν πίστη θα μπουν στην Κιβωτό της Σωτηρίας. Διότι στο τέλος πάντα το καλό θα θριαμβεύει.
Έτσι μεγαλώσαμε... Με ήρωες βγαλμένους απ’ την ιστορία και τα θρησκευτικά, όλοι τους ήρωες υψηλών ιδανικών και αγνών προθέσεων, που μάχονταν για το καλό – καμιά σχέση με τη βία και την αγριότητα που ξερνάνε τα σημερινά κόμικ μέσα από τις οθόνες των τάμπλετ.
Κι αφήκαν όλα αυτά αποτύπωμα, δεν πήγαν χαμένα. Σαν κάθε γενιά, βέβαια, βγάλαμε και μεις απ’ όλα τα «φρούτα». Καλούς κι αγαθούς, κι ελεήμονες, αλλά και κάτι καθήκια, από δω μέχρι την Κίνα. Απατεώνες και λαμόγια, εγωιστές, αρπακτικά, «τα πάντα όλα» σου λέω. Αλλά η μεγάλη εικόνα είχε πρόσημο θετικό. Μην κοιτάς τους «μεγάλους», τη μάσα και τα σκάνδαλά τους. Τα καθημερινά ανθρωπάκια είναι με το καλό. Δεν πολεμάνε Άγγλους στις λίμνες του Οντάριο σαν τον Μπλεκ, αλλά έχουν μέσα τους και αγάπη και λύπηση για τον πλησίον, να τα λέμε κι αυτά. Συμπονετικοί είναι και θα βοηθήσουν όσο μπορούν τον συνάνθρωπο. Κι όλο και θα «σπρώξουν» κανένα ευρώ στα κρυφά για να βοηθήσουν από δω κι από κει. Και ρούχα θα μαζέψουν και τρόφιμα για σεισμοπαθείς και για όποιον άλλο βρεθεί σε χρεία. Και χρήματα για το παιδί που πάσχει από αρρώστια σπάνια και πρέπει να πάει στο εξωτερικό να εγχειριστεί θα μαζέψουν. Και στην Εκκλησία όλο και θα ρίξουν τον περιβόητο «οβολό» χωρίς πολλά-πολλά. Κι αν πεις από δωρεές στα Ιδρύματα; Πρώτοι και καλύτεροι. Κρυφά ή φανερά, όλο και δίνουν, τη μια για την ψυχή τους, την άλλη για την ανάπαυση της ψυχής της μάνας τους, του πατέρα τους κι όποιου άλλου αγαπημένου έχασαν.
Τελευταία, οι μεγαλύτερες γενιές των Ελλήνων βλέπουν πολλά, γιατί και τα Μέσα Ενημέρωσης είναι σήμερα πολλά, αλλά δεν έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους σε θεσμούς, αξίες και ιδανικά. Η μάνα είναι πάντα μάνα και είναι πρόσωπο ιερό, η μάνα είναι λύκαινα που θα ξεσκίσει όποιον πειράξει τα μικρά της. Κι έρχεσαι συ και της πιπιλίζεις για μήνες το μυαλό με κάποια Πισπιρίγκου που τα παιδιά της τα έπνιγε και για κάποια άλλη που τα εξέδιδε σ’ έναν σωρό πόρνους και ανώμαλους πριν ακόμη τα σωματάκια τους σχηματιστούν... Έχει, ακόμη, εμπιστοσύνη ο κοσμάκης στην Εκκλησία, τιμάει κι υπολήπτεται το ράσο, κι ας μην πατάει το ποδάρι του και πολύ συχνά στις λειτουργίες. Κι έρχεσαι εσύ, μεγεθύνοντας και γενικεύοντας, να τον κάνεις να πιστέψει ότι οι μισοί εκεί μέσα είναι ανώμαλοι και πόρνοι, που όχι μόνο δεν λένε όμορφες ιστορίες σαν τον «πάτερ Χριστόφορο», αλλά μπανίζουν κι εκμεταλλεύονται όμορφα αγοράκια.
Εσύ τα φταις ρε Μπλεκ... Γιατί από τότε που σε διαβάζαμε γοητευόμασταν από ήρωες με μεγάλα ιδανικά. Κι όταν ήρθαν και μας έδειξαν στην τηλεόραση έναν νεαρό – παπά που θυσίασε τον εαυτό του για να βοηθάει και να περιθάλπει παιδιά με βασανισμένες ψυχές, εμείς είπαμε «μπράβο» ρε μαγκίτη παπα-Αντώνη και τρέξαμε να βοηθήσουμε γιατί έχουμε επειγόντως ανάγκη από ήρωες και πρότυπα. Και τώρα μας το χαλάνε. Άγρια, βίαια, στεγνά μας παίρνουν τον ήρωα πίσω. Φταίει ο ίδιος; Φταίνε τα ΜΜΕ που από τη μια κατασκευάζουν ήρωες για τις ανάγκες του κοινού κι απ’ την άλλη τους διασύρουν, πριν ακόμη προφτάσουν να πουν κι αυτοί μια λέξη; Όπως και να ‘χει, θα μας πει κανένας τι θα γίνει με μας; Εμείς απλά ζωάκια είμαστε που βλέπουμε μπροστά μας καθημερινά την αμαρτία και το κακό και ψάχνουμε απεγνωσμένα μια «Κιβωτό» να πάμε να τρυπώσουμε, μπας και γλιτώσουμε απ’ τον «Κατακλυσμό». Τόσα πολλά ζητήσαμε;
Δεν ξέρω τι απέγινε ο Μπλεκ -μεγάλωσα στο μεταξύ κι απέκτησα άλλα ενδιαφέροντα-, μα είναι κάτι ώρες που θέλω να ακουμπήσω πάνω του. Σε έναν κόσμο που δεν ξέρεις πια ποιον να εμπιστευτείς, ποιον να πιστέψεις και σε ποιον να αφεθείς, ο Αμερικάνος ήρωάς μου είναι κι αυτός «μια κάποια λύση». Να ξεκρεμάσει το ντουφέκι απ’ τον ώμο και ν’ αρχίσει να τους γεμίζει τα πισινά με σκάγια...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr