* ΥΠΑΡΧΕΙ αρκετή υποκρισία στο ανακινηθέν, ένεκα της επικαιρότητας, θέμα της αδειοδότησης των οίκων ανοχής.

Με την έννοια ότι η ελληνική νομοθεσία ουσιαστικά εξορίζει τα «σπίτια του έρωτα» από τις πόλεις, αναγκάζοντάς τα να λειτουργούν είτε παράνομα σε ακατάλληλους χώρους, είτε να μετακομίσουν στο ύπαιθρο, διότι μόνο εκεί πληρούν τους περιορισμούς που θέτει ο νόμος.

Αυτό συμβαίνει στην περιοχή μας, όπου τα τελευταία χρόνια έχουν στηθεί τέτοιες επιχειρήσεις κυριολεκτικά... στα χωράφια.

Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει στους κόλπους του Δημοτικού Συμβουλίου Νίκαιας για τη λειτουργία ενός νέου «σπιτιού», αφορά στο σημείο για το οποίο ζητήθηκε η άδεια λειτουργίας του.

Μαθαίνω ότι βρίσκεται επί του οδικού άξονα της οδού Λάρισας-Φαρσάλων, πριν από το κέντρο «Μπούζιος». Ουσιαστικά θα έλεγε κανείς είναι κοντύτερα στη Λάρισα, παρά στη Νίκαια, οπωσδήποτε όμως στην κτηματική περιοχή του γειτονικού Δήμου.

Κι όπως μου εξηγούσε στέλεχος της αντιπολίτευσης, ναι μεν δεν υπάρχει νομικό «πάτημα» για να μπλοκαριστεί η έκδοση της συγκεκριμένης άδειας, ωστόσο θα μπορούσε ο Δήμος να συστήσει στους ενδιαφερόμενους να κατευθυνθούν σε μια άλλη περιοχή, πιο διακριτική.

Δεν ξέρω αν είναι πια εφικτό, υποθέτω όμως ότι αυτό θα ήθελε και η πελατεία τους...