Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν στο ξενοδοχείο «Μετροπόλ» οι εκπρόσωποι των Ομοσπονδιών από Λάρισα και Καρδίτσα επέκριναν καταρχήν τον ρόλο που παίζουν οι Διεπαγγελματικές Ενώσεις, καθώς «στόχος τους δεν είναι να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά συμφέροντα των παραγωγών, αλλά των μεγαλοεπιχειρηματιών του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα, οι οποίοι «έχουν και το μαχαίρι και το πεπόνι» σ’ αυτές τις Ενώσεις. Είναι ουσιαστικά σαν να βάζουνε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα».

Ακολούθως τα στελέχη των ΕΟΑΣ αναφέρθηκαν στο βαμβάκι τονίζοντας τα εξής: «Αρίστης ποιότητας είναι το βαμβάκι που παράγουμε και στην καλλιεργητική περίοδο που πέρασε η ποιότητα ήταν καλύτερη από πέρυσι, χωρίς, όμως, αυτή η ποιοτική διαφορά να πληρωθεί «έξτρα» από τους εκκοκκιστές. Μάλιστα, η φετινή τιμή ήταν χαμηλότερη (περίπου 20% από πέρυσι), παρά το γεγονός ότι η ποιότητα ήταν καλύτερη. Επομένως, δεν είναι το πρόβλημα στην ποιότητα, αλλά ποιος την καρπώνεται. Πρόβλημα είναι ότι δεν ισχύει κατώτερη εγγυημένη τιμή για το βαμβάκι με βάση το κόστος παραγωγής -όπως και στα άλλα προϊόντα- αλλά διαμορφώνεται στην «ελεύθερη» αγορά. Εκμεταλλευόμενοι αυτό το γεγονός οι εκκοκκιστές, παίρνουν την παραγωγή σε χαμηλές τιμές, που τις καθορίζουν οι ίδιοι σε μορφή καρτέλ (όπως κάνουν αντίστοιχα οι βιομήχανοι και έμποροι σε άλλα προϊόντα) και με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ούτε πόσο, ούτε πότε θα πληρωθούμε, ενώ ταυτόχρονα φτάνουν στη λαϊκή κατανάλωση πανάκριβα. Αν θέλει να ενισχύσει τον βαμβακοπαραγωγό η κυβέρνηση, να στελεχώσει το Κέντρο Ταξινόμησης Βάμβακος. Πρόβλημα είναι ότι το κόστος παραγωγής στο βαμβάκι είναι τεράστιο, αφού οι εμποροβιομήχανοι και οι μονοπωλιακοί όμιλοι, μας πουλούν πανάκριβα τα αγροτικά μέσα και εφόδια και το ίδιο κάνει το κράτος στο πετρέλαιο, το ρεύμα κ.λπ.

Ακόμη έγινε αναφορά και στο διεκδικητικό πλαίσιο των πρόσφατων αγροτικών κινητοποιήσεων, καθώς «ο ΕΛΓΑ δεν μας αποζημιώνει για τις καταστροφές από την κακοκαιρία και τις άλλες αρρώστιες. Πρόβλημα είναι το ασφαλιστικό, με τη συνεχή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, με ταυτόχρονη μείωση ακόμη και αυτής της πενιχρής σύνταξης που παίρνουν οι συνταξιούχοι αγροτοκτηνοτρόφοι. Πρόβλημα είναι ότι οι επιδοτήσεις/ενισχύσεις πετσοκόβονται, δεν συνδέονται με την παραγωγή και το συντριπτικό ποσοστό τους πάει στις τσέπες μιας χούφτας μεγαλοαγροτών – επιχειρηματιών».