Τον εκλιπόντα βρήκε ένας φίλος του που γυμνάζονταν μαζί στο γυμναστήριο που είχε μετατρέψει το μισό φτωχικό του σπίτι για να μπορεί να απολαμβάνει την αγάπη που είχε για τον αθλητισμό παρότι δεν είχε θέρμανση και η σίτισή του ήταν ελλιπέστατη.
Ο Δημήτρης ζούσε μόνος όλα τα χρόνια με τα ελάχιστα χρήματα που έβγαζε κάνοντας δουλειές του «ποδαριού» ή συμμετέχοντας σε κάποιες εκδηλώσεις αθλητικές που γίνονταν και το έκανε με πολλή αγάπη και μεράκι. Ο μεγάλος αυτός αθλητής στη νιότη του δεν καταδεχόταν ούτε καφέ να κερασθεί από κάποιον…
Χθες έγινε η κηδεία του, προσφορά από γραφείο τελετών ενώ πολλά φρόντισαν οι ιερείς και το εκκλησιαστικό συμβούλιο του Αγίου Χαραλάμπους που πραγματικά του φέρθηκαν σαν τα αδέλφια που δεν είχε.
Κοντά του όμως ήταν όλοι οι φίλοι του με πρώτους τους ιδιοκτήτες γυμναστηρίων που κατέθεσαν στεφάνι στη μνήμη του. Είδαμε τον παλαίμαχο παράγοντα του ΓΣΛ Μίμη Παπουλιάκο να μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τον υπεραθλητή όπως έλεγε, το χαμογελαστό παιδί του ΓΣΛ.
Ο Δημήτρης έζησε μόνος του αλλά έφυγε πλούσιος σε φίλους που ήταν όλοι χθες στην εξόδιο ακολουθία και όπως είπε στον επικήδειο ο Λαρισαίος δάσκαλος των πολεμικών τεχνών Γιώργος Στουκογεώργος «έφυγε ο άνθρωπος που έμαθε στους Λαρισαίους τι σημαίνει γυμναστήριο πριν 35 χρόνια… και το πιο σημαντικό καθαρό γυμναστήριο».
Κληρονομιά θα μείνουν τα μετάλλιά του με τα οποία κοιμόταν συντροφιά και ας ελπίσουμε ότι δεν θα πάνε χαμένα… Το αθλητικό μουσείο της Λάρισας έχει μείνει σαν σχέδιο επί χάρτου… Κρίμα για την πόλη που κάποια στιγμή θα σβήσει την αθλητική της ιστορία…
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΕΛΛΑΣ