Πιο αρμόδιος να μιλήσει για τον Μοράλες είναι ο Γιάτσεκ Γκμόχ με τον οποίο χθες είχαμε επικοινωνία και μας είπε: Αν δεν μιλούσα για τον Οράσιο θα το έφερνα βαριά σε όλη τη ζωή μου, αφού δεν μπορώ να βρεθώ στην κηδεία του να του πω το τελευταίο αντίο λόγω της πανδημίας. Ο Μοράλες είχε μεγάλο ποσοστό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ήταν ο άνθρωπος που δεν ήθελε να είναι στην πρώτη γραμμή, ήταν ο άνθρωπος που ήξερε τη δικιά του θέση και του είχα τρομερή εμπιστοσύνη καθώς δούλευε αθόρυβα, δεν έλεγε κουβέντα σε κανέναν για τα δρώμενα της ομάδας και ήταν αποτελεσματικός. Δεν ήταν ποτέ ο άνθρωπος που θα υπέσκαπτε τη θέση του άλλου. Δεν πήρε αυτό που άξιζε, όμως ποδοσφαιρικά άξιζε πολύ περισσότερα.
Μου έκανε ένα πολύ ωραίο δώρο και αυτό ήταν ότι έγραψε τις ώρες προπόνησης που κάναμε όλο τον χρόνο σε ένα τετράδιο και αυτό θέλω να το δώσω αν γίνει μουσείο της ΑΕΛ. Είχαμε γνώσεις και αυτά που κάναμε ήταν προχωρημένα για την εποχή εκείνη γιατί δεν ήμασταν πίσω σε γνώσεις από την Ευρώπη.
Θέλω να εκφράσω τη θλίψη μου στην οικογένειά του και ξέρω ότι η ζωή του δεν ήταν εύκολη. Ποτέ δεν άκουσα κάτι άσχημο γι’ αυτόν τον αθόρυβο άνθρωπο, παρότι οι γνώσεις του ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό που θέλω είναι να μην ξεχαστεί το όνομά του από τους Λαρισαίους γιατί η προσφορά του ήταν σημαντική.
Όλα αυτά τα λέω μέσα από την καρδιά μου και μακάρι να βρεθούν και άλλοι μιμητές στον ποδοσφαιρικό χώρο του Οράσιο Μοράλες».
Του Σωτ. Κέλλα
