Ο γιος και εγγονός Αστέριος Αστεριάδης μπορεί να μην κατέκτησε πρωτάθλημα, αλλά έγραψε ιστορία για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς για πρώτη φορά εκπρόσωπος τρίτης γενιάς παίζει στην Α1 Εθνικής κατηγορίας (το παράδειγμα πατέρα-γιου έχει επαναληφθεί αρκετές φορές) και το κατάφερε στον προχθεσινό αγώνα ΛΑΡΙΣΑΣ ΚΑΕ-Ολυμπιακού 70-101.
«Ούτε καν το σκέφτηκα ότι θα γράψω ιστορία όταν μπήκα στον αγώνα γιατί ήμουν πολύ χαρούμενος» ήταν τα πρώτα λόγια του νεαρού Αστέρη Αστεριάδη στην «Ε» και συνέχισε λέγοντας: «Χαίρομαι για το ρεκόρ, αλλά αν δεν ήταν ο παππούς και ο πατέρας μου δεν θα γινόταν το ρεκόρ. Σ’ αυτούς το χρωστάω».
*Σκέφτεσαι και πρωταθλητής; (σ.σ. γέλια)
«Νωρίς είναι ακόμη, αυτό που σκέφτομαι είναι να ξαναπαίξω, να ξαναχαρώ γιατί πραγματικά δεν το περίμενα προχθές. Ευχαριστώ τον προπονητή που μου έδωσε τη ευκαιρία και θα το θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή αυτό το παιχνίδι.
Στόχος μου είναι να βελτιωθώ και να γίνω ακόμα καλύτερος. Έβαλα και εγώ ένα λιθαράκι στην ιστορία της οικογένειας Αστεριάδη που ζούνε για το μπάσκετ και βοήθησαν την ανάπτυξη του αθλήματος».
*Ο παππούς το είδε;
«Ο μπαμπάς το είδε τηλεοπτικά και ήταν περήφανος, ενώ ο παππούς (σ.σ. γέλια) μάλλον δεν περίμενε να αγωνιστώ. Στο γήπεδο ήταν η αδελφή μου».
Ο Αστέριος Αστεριάδης έχει γεννηθεί στις 27 Αυγούστου 2003, έχει ύψος 1.97 ενώ πριν τη ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΕ αγωνιζόταν στις μικρές ομάδες του ΠΑΟΚ και του Άρη. Έχει παίξει στην Εθνική Κ14 και έχει κληθεί στην Κ18.
Έχει σχέση με τη Λάρισα, καθώς η μητέρα είναι Λαρισαία (Ζήνια Θώδα) και σίγουρα έκανε περήφανους και τον παππού Γιάννη και τη γιαγιά Νινέτα που ζούνε στη Λάρισα.
Ο παππούς ακόμα και όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση παρέμεινε στον χώρο του μπάσκετ ως παράγοντας, διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος της ΕΚΑΣΘ, της Ένωσης της ΕΟΚ στη Θεσσαλονίκη δηλαδή, αλλά και έφορος της Εθνικής Ανδρών στη δεκαετία κυρίως του ‘80.
Ο πατέρας μετά τον ΠΑΟΚ έπαιξε σε Σπόρτινγκ, Ηρακλή και ΜΕΝΤ με την τελευταία στην Α2. Τα τελευταία χρόνια είναι προπονητής με θητεία στα τμήματα υποδομής ΠΑΟΚ και Άρη και στις “μικρές” Εθνικές ομάδες ως βοηθός.
Του Σωτ. Κέλλα
