Το καθεστώς των συμβασιούχων καθαριστριών εντείνει το πρόβλημα, αφού με βάση τη σύμβασή τους οι πενιχροί μισθοί τους υπολογίζονται με βάση τις σχολικές αίθουσες που καθαρίζονται, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι υπόλοιποι χώροι των σχολείων, όπως οι αίθουσες εργαστηρίων, οι βοηθητικοί και αύλειοι χώροι, τα γραφεία καθηγητών και οι τουαλέτες.

Οι δήμοι ως αρμόδιοι για τα σχολικά κτίρια είναι συχνά-πυκνά με τα χέρια ψηλά αφού η νομοθεσία και η χρηματοδότηση από το ΙΝΕΔΙΒΙΜ καθορίζει τις συμβάσεις, τον αριθμό του προσωπικού καθαριότητας, τη χρηματοδότηση των σχολικών επιτρόπων με το σταγονόμετρο. Το αποτέλεσμα είναι, κάθε χρόνο οι εργαζόμενες καθαρίστριες, που λογίζονται ως εργολάβοι, να είναι αντιμέτωπες με την απειλή τη ανανέωσης ή όχι των συμβάσεων, με μεροκάματο ψίχουλα και η υγιεινή των σχολικών μονάδων μόνιμα και πολλές φόρες τραγικά ελλιπής.

Ερωτώνται οι υπουργοί αν θα μετατραπούν οι συμβάσεις έργου για το προσωπικό καθαριότητας των σχολείων σε μόνιμες συμβάσεις και με πλήρες ωράριο, ώστε να αντιμετωπιστεί επιτελούς με τη σχετική πληρότητα το κρίσιμο ζήτημα της υγιεινής για σχολειά και παιδιά. Και αν θα αυξηθεί η χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών γενικά άλλα και ειδικά από το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ για την κάλυψη των αναγκών σε προσωπικό καθαριότητας που ως γνωστό τα τελευταία χρόνια συνεπικουρεί σταθερά ο προϋπολογισμός των Δήμων και ενώ οι πόροι από τους ΚΑΠ έχουν μειωθεί πάνω από 60%».