και ερωτηματικά στον εκπαιδευτικό κόσμο και την κοινωνία της Λάρισας. Ο Διευθυντής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κάνοντας χρήση του σχετικού δικαιώματος που του δίνει ο νόμος, τιμώρησε με πρόστιμο ίσο με το 1/4 του μισθού του, τον διευθυντή του ΓΕΛ Συκουρίου και πρώην αντιπρόεδρο του ΠΥΣΔΕ, Δημήτρη Γεωργούση για δημόσια κριτική διά του Τύπου, και με πρόστιμο ίσο με το 1/8 του μισθού του τον εκπαιδευτικό του ΓΕΛ Συκουρίου και μέλος του ΠΥΣΔΕ Λάρισας, Δ. Διονυσίου, γιατί με κείμενό του σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης είχε χαρακτηρίσει παράτυπη απόφαση του οργάνου στο οποίο συμμετέχει. Η απόφαση αυτή προκάλεσε και προκαλεί συζητήσεις αλλά και αντιδράσεις. Όμως, τόσο ο κ. Γεωργούσης όσο και ο κ. Διονυσίου προβάλλουν τον ισχυρισμό, ότι πίσω απ’ αυτή την απόφαση υπάρχει πλούσιο παρασκήνιο που φτάνει μέχρι την υπόθεση των 6 Διευθυντών, καθώς ο διευθυντής του ΓΕΛ Συκουρίου κ. Γεωργούσης ήταν ένας από τους ανθρώπους που τοποθετήθηκε δημόσια για το θέμα των εκπρόθεσμων δηλώσεων, ενώ και στην περίπτωση του κ. Διονυσίου υπάρχει επίσης ιστορικό -με ανταλλαγή αγωγών. Σύμφωνα με έγγραφα που έχει στην κατοχή της η «Ε», ο κ. Καψάλης μαζί με άλλα δύο μέλη του ΠΥΣΔΕ Λάρισας της περιόδου 2017-2018, με αγωγή κατά του κ. Διονυσίου ζητούν από 200.000 ευρώ έκαστος για «αποκατάσταση ηθικής βλάβης λόγω προσβολής της προσωπικότητάς τους από δημοσιεύματα και αναπόδεικτες αναφορές σε δημόσιο λόγο του». Οι εμπλεκόμενοι-«καταδικασθέντες» χαρακτηρίζουν πρωτόγνωρη την απόφαση του κ. Καψάλη, ενώ αμφισβητούν και τη νομιμότητά της, καθώς, όπως ισχυρίζονται, δεν προηγήθηκε απολογία τους πριν την επιβολή της ποινής. Στη διάθεση της «Ε» βρίσκονται τα έγγραφα της πειθαρχικής ποινής, αποσπάσματα των οποίων παραθέτουμε. Για την περίπτωση του κ. Δ. Γεωργούση η απόφαση αφορά σε επιστολή που δημοσιεύτηκε στην «ΕτΔ» στις 2/9/2019 υπό τον τίτλο: «Η στάση Καψάλη τσαλαπατά κάθε έννοια αξιοκρατίας». Στην απόφαση Καψάλη αναφέρεται μεταξύ άλλων: «Κρίνουμε τον εκπαιδευτικό Γεωργούση Δημήτριο, διευθυντή ΓΕΛ Συκουρίου ένοχο του ότι με δική του υπαιτιότητα, γνώση που συνιστά δόλο αλλά και σκοπό απέστειλε επιστολή σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Το περιεχόμενο της αποσταλείσας προς δημοσίευση επιστολής του εν λόγω εκπαιδευτικού είναι καταφανώς καταφρονητικό, μη αρμόζον σε εκπαιδευτικό, που συνιστά τη συμπεριφορά του αναξιοπρεπή, ανάρμοστη και ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας κατά παράβασης της περ. ε της παρ.1 του άρθρου 107 ΥΚ και ταυτόχρονα κακόβουλη άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής, που γίνεται δημοσίως, γραπτώς με σκόπιμη χρήση εν γνώσει εκδήλως ανακριβών στοιχείων και με χαρακτηριστικά απρεπείς εκφράσεις, κατά παράβαση της περι. Ιζ του ιδίου άρθρου και της ιδίας παραγράφου». Το ίδιο σκεπτικό διατρέχει και την απόφαση για την επιβολή ποινής -μικρότερης - στον εκπαιδευτικό κ. Διονύσιο Διονυσίου, με οργανική θέση στο ΓΕΛ Συκουρίου και διορισμένο μέλος του ΠΥΣΔΕ Λάρισας για το δημοσίευμά του με τίτλο «Αναφορά προς ενημέρωση για παρανομία του ΠΥΣΔΕ Λάρισας». Τελικά, η απόφαση του κ. Καψάλη φαίνεται ότι εγείρει και γενικότερο ζήτημα που έχει να κάνει με το αν τελικά ένας δημόσιος υπάλληλος έχει δικαίωμα να ασκήσει κριτική σε πράξεις και αποφάσεις της διοίκησης. Για το όλο θέμα τοποθετούνται στην «Ε» οι δύο εκπαιδευτικοί με δηλώσεις τους, ενώ απάντηση δίνει και ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Ι. Καψάλης. Τι λένε οι διευθυντές Δ. Γεωργούσης και Δ. Διονυσίου Ο διευθυντής του ΓΕΛ Συκουρίου κ. Δ. Γεωργούσης τοποθετείται με αποκλειστική γραπτή δήλωσή του στην «Ε» για το συγκεκριμένο ζήτημα, ενώ σκιαγραφεί και το χρονικό μιας αντιπαράθεσης που έχει τις «ρίζες» της στο παρελθόν. Αυτούσια η δήλωσή του αναφέρει: «Δεν διεκδικεί φαντάζομαι την παγκόσμια πρωτοτυπία ο κ. Καψάλης επιβάλλοντας ποινές σε μένα και τον κ. Διονυσίου χωρίς απαγγελία κατηγοριών και απολογίες κατηγορουμένων, όπως με σαφήνεια επιτάσσει το άρθρο 134 του ΔΥΚ. «Πειθαρχική ποινή δεν επιβάλλεται, εάν ο υπάλληλος δεν κληθεί προηγουμένως σε απολογία». Την πρακτική που ακολούθησε, εγώ τουλάχιστον τη γνωρίζω, -αυτός δεν ξέρω- μέσα από τις αφηγήσεις παππούδων, μανάδων και πατεράδων για παλιότερες δύσκολες και δυσάρεστες εποχές. Στη δημόσια επιστολή μου, στην οποία στηρίχθηκε και μου επέβαλε πειθαρχική ποινή, ανέφερα ως είχα δικαίωμα, στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης των απόψεων ενός πολίτη, πραγματικά περιστατικά στα οποία και ο ίδιος πρωταγωνίστησε. Κανείς δεν τόλμησε δημόσια να τα αντικρούσει, πολύ απλά γιατί όσα ανέφερα είναι ΑΛΗΘΕΙΑ, όπως παρακάτω θα τεκμηριώσω. Αν κατά τη γνώμη του, η επιστολή μου δεν ήταν έκφραση γνώμης, αλλά ήταν προσβλητική για το πρόσωπό του όπως υποστηρίζει, η αρχή της αμεροληψίας διοικητικά, νομικά αλλά και ηθικά, θα του επέβαλε να απέχει από την επιβολή της πειθαρχικής ποινής και αυτό να κριθεί από κάποιον ιεραρχικά ανώτερό του, και όχι από τον ίδιο, κατά το «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει». Επί της ουσίας: Αλήθεια είναι αυτό που εξέφρασα στην επιστολή μου, ότι τοποθετήθηκε διευθυντής που διαπιστωμένα βρίσκεται στη θέση του πίνακα διευθυντών με λανθασμένα μόρια. Το ψήφισε και το υπογράφει ο κ. Καψάλης στην πράξη 17/20-05-2019 του Διευρυμένου ΠΥΣΔΕ Λάρισας «αποφάσισε να μην προβεί σε αναμόρφωση του τελικού ενιαίου πίνακα υποψηφίων διευθυντών, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία». Αρνήθηκε να διορθωθεί ο πίνακας των μορίων, όπως υπέδειξε ο ΠΔΕ Θεσσαλίας κ. Δοδοντσάκης που ανάμεσα στα άλλα έλεγε σε έγγραφό του «η αρχή της νομιμότητας επιτάσσει στα διοικητικά όργανα όταν εξ οποιασδήποτε αφορμής διαπιστώνεται λάθος να προβαίνουν στη διόρθωσή του», «είτε κατόπιν άσκησης από τους ενδιαφερόμενους των διοικητικών προσφυγών... είτε οίκοθεν». Αγνοήθηκε ακόμα και έγγραφο του Υπουργείου που επισήμανε μετά από καταγγελία καθηγητών «… αναφορικά με λανθασμένη μοριοδότηση υποψηφίου κατά την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων και σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με τις αρχές του διοικητικού δικαίου παράνομες ή δυσμενείς για τους πολίτες διοικητικές πράξεις ανακαλούνται οποτεδήποτε...». Αλήθεια είναι ότι ο κ. Καψάλης αρνείται ακόμα και σήμερα να μου δώσει το πόρισμα της ΕΔΕ που διέταξε, αν και υπάρχει από τις 6-5-2019 εισαγγελική εντολή που αρνείται να εκτελέσει και βρίσκεται πρωτοκολλημένη στην υπηρεσία του με αριθμ. πρωτ. 9433/7-5-2019. Όπως αλήθεια είναι ότι για το ίδιο ζήτημα ο κ. Δοδοντσάκης στο ΕΠ97/12-9-2019 έγγραφό του, που μου κοινοποίησε μετά από αναφορά μου, εντέλλει τον κ. Καψάλη έτσι ή αλλιώς να μου το παραδώσει. Και τα δύο τα αγνοεί, με εγκαλεί δε και με τιμωρεί πειθαρχικά, ότι παραβιάζω τη μυστικότητα της ΕΔΕ(!) Μιας ΕΔΕ- αντιπερισπασμό, που διέταξε βασιζόμενος σε μια ανώνυμη καταγγελία (έχουν διαταχθεί άραγε για όλες τις ανώνυμες καταγγελίες ΕΔΕ;) και σε ένα ενημερωτικό έγγραφο του δ/ντή του Γυμνασίου Πυργετού κ. Χατζάρα. Δημόσια ενημερώνω ότι ο κ. Χατζάρας, προς τιμήν του, όταν προφανώς διέδιδε σκοπιμότητες και μεθοδεύσεις για την ΕΔΕ αυτή, μου απηύθυνε επιστολή στις 27-6-2019 που ανάμεσα στα άλλα αναφέρει «θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για την αναστάτωση που προκλήθηκε σε σας και τους συναδέλφους σας από την όποια ακούσια συμβολή μου στο θέμα αυτό, διαβεβαιώνοντάς σας ότι τίποτε δεν έγινε εσκεμμένα εκ μέρους μου». Αλήθεια είναι ότι η απόφαση 86/2019 του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας για τους εκπρόθεσμους διευθυντές στο σκεπτικό της αναφέρει: «Οι πλημμέλειες αυτές ενόψει όσων αναφέρθηκαν στην τρίτη σκέψη της παρούσας, δεν μπορούν να αποβούν σε βάρος των αιτούντων» ενώ στην τρίτη σκέψη αναφέρει «αν αυτές οφείλονται όχι σε έλλειψη της επιβαλλόμενης επιμέλειας εκ μέρους τους, αλλά σε ασάφειες ή πλημμέλειες της Διοίκησης» και στη ΔΔΕ Λάρισας προϊστάμενος ήταν ο ίδιος, που στο έγγραφο του ΕΠ168/23-11-2017 παραδεχόταν τέτοιες πλημμέλειες, όπως η παραπάνω απόφαση αναφέρει. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που κυρίως τον δυσαρεστεί είναι η αναφορά μου στις πλημμέλειες, που αναγνωρίζει η εφετειακή απόφαση για το ζήτημα των εκπρόθεσμων δηλώσεων των διευθυντών, αφού αναγνωρίζει σε ποιον θα πρέπει να αποδοθούν. Δεν ξεχνά και προφανώς δεν πρόκειται να αποδεχθεί ποτέ, τη στάση μου υπέρ της διαφάνειας και της πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης αυτής, όταν παραιτήθηκα από τη θέση του Αντιπροέδρου του ΠΥΣΔΕ Λάρισας, μη αποδεχόμενος την υποθήκευση της προσωπικής μου αξιοπρέπειας και την απόφασή του για μη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για το ζήτημα αυτό, λέγοντάς μου ότι δεν πρόκειται να γίνει «δήμιος υπαλλήλων» (όταν ο ίδιος μετέπειτα βέβαια ευκολότατα με έσυρε σε ΕΔΕ με ανώνυμες καταγγελίες). Τα ερωτήματα που δημόσια απευθύνθηκαν και σ' αυτόν πριν από ένα χρόνο για την υπόθεση αυτή, εξηγούν τις αντιδράσεις του και όσο και αν δεν τα απαντά, συνεχίζουν να υπάρχουν και να εξηγούν τη συμμαχία του με τον κ. Κοντσιώτη. Τα επαναφέρω: Πρέπει να διερευνηθούν όλα τα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΙΧΝΗ; Πρέπει ο κ. Κοντσιώτης να εξηγήσει ποιος την επομένη των δηλώσεων έστειλε το email, με το οποίο έλαβε γνώση σύμφωνα με αυτό, και ο διευθυντής κ. Καψάλης; Υπάρχει τελικά ή όχι το email αυτό, το έψαξε ο κ. Καψάλης; Αν δεν υπάρχει, πώς αντιμετώπισε την καταφανέστατη εμπλοκή που του προσάπτει ο κ. Κοντσιώτης; Πρέπει να μάθουμε ποιος από τη ΔΔΕ Λάρισας, με ποια σκοπιμότητα και με τίνος εντολή, προσκάλεσε υποψήφιο διευθυντή να προσέλθει την επόμενη ημέρα για να καταθέσει εκπρόθεσμη δήλωση; Και ένα ακόμα ερώτημα, πρέπει να μάθουμε ποιος και με τίνος εντολή ενώ «το σύστημα ήταν ρυθμισμένο από την προηγούμενη βδομάδα» να μην δέχεται αιτήσεις μετά τις 12 μ., το απορρύθμισε; Τέλος, θεωρώ ηθικά απαράδεκτο να ζητά εξωφρενικά ποσά από συνάδελφο, όπως αυτά που ζητά με αγωγή του από τον κ. Διονυσίου, (200.000 ευρώ, και άλλα τόσα ο κ. Κοντσιώτης). Τον διαβεβαιώνω, ότι η αλήθεια ούτε φιμώνεται ούτε εκφοβίζεται, όσα έγγραφα με αναληθή περιεχόμενα και αν προσκομιστούν στη δικαιοσύνη. Στέκομαι απέναντι στο μήνυμα που εκπέμπει σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους η συγκεκριμένη τακτική της Διοίκησης, που εύστοχα λαϊκά αποδίδεται με την έκφραση «μούγκα στη στρούγκα». Μόνο που ξεχνά ότι κάθε εκπαιδευτικός εκτός από δημόσιος υπάλληλος είναι και λειτουργός, επιφορτισμένος από την κοινωνία μ’ ένα συνθετότερο ρόλο. Η παράλειψη αντίδρασης σε οποιαδήποτε απαράδεκτη και αντιδημοκρατική πρακτική είναι αδιανόητη, αν θέλει να κοιτάζει κατάματα τους μαθητές του. Τελειώνοντας, τον ευχαριστώ και εγώ και φαντάζομαι πολλοί εκπαιδευτικοί για την άκρως αυτοαποκαλυπτική ενέργειά του και του υπενθυμίζω: «αρχή άνδρα δείκνυσι». *Ο Δ. ΔιονυσΙου Μιλώντας στην «Ε» ο κ. Διονυσίου ισχυρίζεται ότι πίσω από την ποινή υπάρχει μια σειρά γεγονότων που έχουν φτάσει και στη δικαιοσύνη, καθώς -όπως τονίζει- δεν είναι η πρώτη φορά που στοχοποιείται από τον κ. Καψάλη. Για το συγκεκριμένο θέμα αναφέρει: «Δεν μου είναι καθόλου περίεργο ότι μου επιβλήθηκε αυτή η ποινή από κάποιον που αυτοπροσδιορίζεται ως δημοκράτης και το μόνο δημοκρατικό που έχει πάνω του είναι η παρατεταμένη αξυρισία του». Τι απαντά ο διευθυντής Εκπαίδευσης Ι. Καψάλης «Οι συγκεκριμένες ποινές δεν επιβλήθηκαν για άσκηση δημόσιας κριτικής, όπως κακώς αναφέρεται σε διάφορα δημοσιεύματα. Επιβλήθηκαν γιατί τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα ξεπερνούσαν κάθε ανεκτό όριο κατασυκοφάντησης της υπηρεσίας και εξύβρισης, σε βαθμό απολύτως μη ανεκτό για δημόσιο υπάλληλο, ούτε καν για τον πιο “μαχητικό” συνδικαλιστή. Αυτά αποτελούν και ποινικά αδικήματα, ενώ επιπλέον παραβιάζουν την απαιτούμενη υπηρεσιακή ευπρέπεια και κοσμιότητα. Άλλωστε στο παρελθόν υπήρξαν αρκετά άλλα αντίστοιχα δημοσιεύματα, με τα οποία ασκούνταν κριτική, ανεκτής όμως έντασης και οριακής ευπρέπειας, για τα οποία κανείς δεν τιμωρήθηκε» απαντά ο διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Καψάλης και προσθέτει: «Κακώς σχολιάζονται σε διάφορα δημοσιεύματα ως άκυρες οι πειθαρχικές αποφάσεις, διότι η νομολογία του ΣτΕ δέχεται τα εξής: Σύμφωνα με το άρθρο 127 παρ. 1 περ. α’ ΥΚ, η διενέργεια ανακρίσεως δεν είναι υποχρεωτική, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση που τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του πειθαρχικού παραπτώματος προκύπτουν από τον φάκελο κατά τρόπο αναμφισβήτητο (ΣτΕ 3032/2009, 4047/2013, ΣτΕ 2940/2015). Η επιλεκτική όμως παράθεση μεμονωμένων διατάξεων στα διάφορα δημοσιεύματα, χωρίς πλήρη νομική ανάπτυξη του θέματος, παραπληροφορεί τους πολίτες, οι οποίοι δεν μπορούν να έχουν τις ειδικές γνώσεις του Πειθαρχικού Δικαίου. Επιπλέον, δεν ήταν μοναδικό το φαινόμενο αυτό της κατασυκοφάντησης της υπηρεσίας, καθώς ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάρισας με την από 8-7-2019 διάταξή του απέρριψε ως αβάσιμη μήνυση ενός εκ των δύο τιμωρηθέντων σε βάρος τεσσάρων μελών (εκ των πέντε) του προηγούμενου ΠΥΣΔΕ και τον καταδίκασε και στα δικαστικά της έξοδα, καθώς "υπεβλήθη από δόλο" και "προέβη στην υποβολή της, προκειμένου να πιέσει με τον τρόπο αυτόν τους εγκαλουμένους να αποδεχτούν τα αιτήματά του"».

Της Νατάσας Πολυγένη