Του Κ. Γκιάστα
Όχι, δεν ακούνε Καζαντζίδη. Δεν κλαίνε πάνω από φωτογραφίες της πόλης τους. Ούτε σκέφτονται να γυρίσουν πίσω. Όχι τουλάχιστον τώρα. Δεν έφυγαν άρον - άρον για να δουλέψουνε στα εργοστάσια της Γερμανίας. Έφυγαν για να κυνηγήσουν αυτό που σπούδασαν. Γι αυτό που ξενύχτησαν τόσα βράδια της εφηβείας τους. Για τόσα που στερήθηκαν στα σχολικά τους χρόνια και για να τιμήσουν την αγωνία, τους κόπους και τα χρήματα των γονιών τους.
Ένα μεγάλο ποσοστό της νέας γενιάς με εφόδια τα πτυχία των πανεπιστημιακών και τεχνικών ιδρυμάτων προσπάθησε, υπέμενε, μόχθησε για να βρει ότι ονειρευόταν στον επαγγελματικό τομέα της Ελλάδας αλλά δεν το βρήκε. Έψαξε μέσω ίντερνετ και βρήκε αυτό που ήθελε και μπορούσε αρχικά να κάνει στο εξωτερικό. Έφυγε συστημένη.
Τέσσερις Λαρισαίοι από 30 ως 37 ετών που αποφάσισαν να κάνουν το μεγάλο βήμα της μετανάστευσης μιλάνε στην «Ε» για την κίνησή τους, καταθέτουν τις αγωνίες τους, αναλύουν την κατάσταση που βρήκαν και ξεκαθαρίζουν το εξής: Δεν θέλουν να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα.
Ένας πολιτικός μηχανικός δοκιμάζει την τύχη του στη Νέα Ζηλανδία, ένας μηχανικός βρίσκεται στον Καναδά, μια οδοντίατρος έκλεισε το ιατρείο της για να φύγει στην Νέα Υόρκη ενώ μια δημοσιογράφος αποφάσισε πως θα πρέπει να αναζητήσει την τύχη της στη Γαλλία. Όλοι τους απαντάνε στα εξής ερωτήματα
1. Τι σε έκανε να επιλέξεις την μετανάστευση;
2. Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι πλέον να επιστρέψεις;
3. Βρήκες καλύτερες επαγγελματικές συνθήκες και συνθήκες ζωής εκεί που είσαι;
4. Τι σου λείπει περισσότερο;
5. Πως σε αντιμετωπίζουν ως Έλληνα - Ελληνίδα στη χώρα που βρίσκεσαι;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΥ
Στη μαγική Ντίσνειλαντ
Η Ευαγγελία (Λίλη) Μάρκου είναι απόφοιτος του τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πρώτη φορά ήρθε στη Γαλλία το 2006 και παρακολούθησε μαθήματα γλώσσας στο πανεπιστήμιο και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στα Ευρωπαικά Μ.Μ.Ε. Κατά την επιστροφή της στην Ελλάδα δεν μπόρεσε να βρει κάτι το αξιόλογο όσο και να προσπάθησε. Έτσι αποφάσισε να ξανακοιτάξει προς το εξωτερικό.
Βρήκε μια αγγελία για την Ντίσνειλαντ στην Γαλλία από το σάιτ της εταιρείας και η διαδικασία επιλογής έγινε εξ’ ολοκλήρου μέσω ίντερνετ. Το 2012 άρχισε να δουλεύει ως πωλήτρια σε κατάστημα της εταιρίας. Μέχρι σήμερα δουλεύει εκεί.
1. Πάντα μου άρεσε η ιδέα να ζήσω στο εξωτερικό, αλλά η ανεργία στην Ελλάδα ήταν ο λόγος που με ανάγκασε να αναζητήσω εργασία εκτός συνόρων. Η Γαλλία ήταν μια χώρα που γνώριζα ήδη λόγω σπουδών και έτσι τουλάχιστον νιώθω λιγότερο ξένη εδώ.
2. Θεωρώ μεγάλο ρίσκο, στην εποχή της οικονομικής κρίσης να αφήσω μία μόνιμη δουλειά και να επιστρέψω σε μια χώρα που πλήττεται από την ανεργία. Μ’αυτήν την έννοια είναι δύσκολο. Από την άλλη, στην Ελλάδα είναι τo σπίτι μου και η οικογένεια μου, επομένως όποια στιγμή θέλω να επιστρέψω, μπορώ να το κάνω.
3. Γενικά, οι εργασιακές συνθήκες στη Γαλλία είναι πολύ καλύτερες από την Ελλάδα. Πιο ειδικά, στην εταιρεία που εργάζομαι εκτός από το καλό εργασιακό περιβάλλον, υπάρχει μεγάλη μέριμνα και βοήθεια για τους εργαζόμενους, ακόμα και σε θέματα της προσωπικής ζωής. Όσον αφορά τις συνθήκες ζωής, στα θετικά θα μπορούσα να συμπεριλάβω την οργάνωση και αποτελεσματικότητα του κράτους, ενώ στα αρνητικά το υψηλό κόστος ζωής.
4. Η οικογένεια μου, καθώς δεν έχω την ευκαιρία να έρχομαι αρκετά συχνά στην Ελλάδα. Και ίσως λίγο η θάλασσα.
5. Οι Γάλλοι είναι φιλέλληνες, επισκέπτονται συχνά την Ελλάδα, θαυμάζουν την αρχαία ιστορία και την ελληνική κουζίνα. Μέχρι τώρα οι αντιδράσεις είναι πάντα θετικές και μπορώ να πω πως συμπάσχουν με τον ελληνικό λάο. Δε λείπουν βέβαια και τα αστεία σχετικά με την κρίση. Θέμα ρατσισμού δεν έχω βιώσει, άλλωστε η Γαλλία είναι πολυπολιτισμική κοινωνία, το ίδιο και η Ντίσνευ, όπου συνυπάρχουν 100 διαφορετικές εθνικότητες.
ΜΑΡΚΟΣ ΜΗΝΑΣ
Στη μακρινή Νέα Ζηλανδία
Ο Μηνάς Μάρκος βρίσκεται στο Κράϊστσερτς της Νεας Ζηλανδίας είναι Διευθυντής Εργοστασίου Προκατασκευής. Το εργοστάσιο παράγει προκατασκευασμένα στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος για την κατασκευή επαγγελματικών κτιρίων και κατοικιών. Επέλεξε μια πολύ μακρινή χώρα ως πολιτικός Μηχανικός.
1. Κυρίως ο τρόπος αντιμετώπισης και η στάση του κόσμου στην Ελλάδα απέναντι στην κρίση. Το επάγγελμά μου ήταν από τα πρώτα που «χτυπήθηκε» έντονα. Έβλεπα τα πιο παραγωγικά χρόνια μου να χάνονται χωρίς να διακρίνεται κάποια ελπίδα βελτίωσης. Εκμεταλλεύτηκα τις σπουδές μου στο εξωτερικό και τις προοπτικές που δημιουργούσε η κατάσταση στο Κράϊτσερτς της Νέας Ζηλανδίας, λόγω του σεισμού τον Φεβρουάριο του 2011.
2. Όσο εύκολο ή δύσκολο είναι η Ελλάδα να αποκτήσει ένα βιοτικό επίπεδο που αξίζει πραγματικά στη χώρα και στους Έλληνες. Όταν φεύγεις γιατί είσαι αγανακτισμένος από την κατάσταση που βίωνες καθημερινά, δύσκολα μπορείς να πειστείς ότι αξίζει να ξαναπροσπαθήσεις για κάτι που σε έχει ήδη απογοητεύσει. Ποτέ δεν λέω ποτέ, αλλά άμα κάνεις την αρχή σε κάτι καινούργιο και ελπιδοφόρο δεν το εγκαταλείπεις εύκολα.
3. Οι επαγγελματικές συνθήκες, παρά τον ισχυρό ανταγωνισμό που υπάρχει, είναι σαφώς καλύτερες. Πολύ καλύτερες αποδοχές, υψηλό επίπεδο συνεργασίας και σεβασμού της προσωπικότητας. Υπάρχουν πολλά μέρη που μπορεί κανείς να προσπαθήσει σε αυτό που έχει επιλέξει να ασχοληθεί επαγγελματικά, έχοντας τις αποδοχές και τις συνθήκες ζωής που ονειρεύεται και πιστεύει ότι του αξίζουν. Η ποιότητα ζωής είναι πολύ καλή εδώ γιατί σε αυτό βοηθάει το υπέροχο φυσικό περιβάλλον.
4. Οι άνθρωποί μου, οι γονείς μου, η αδερφή μου, ο ανιψιός μου, οι φίλοι μου, τίποτε άλλο. Οι στιγμές όμως με τους δικούς σου στην καθημερινότητά σου είναι που σου λείπουν πιο πολύ. Αυτό είναι το ακριβότερο αντίτιμο αυτής της επιλογής.
5. Εδώ οι Έλληνες είναι ελάχιστοι σε σύγκριση με την Αυστραλία. Με θαυμασμό και έκπληξη αντιδρούν στην αναφορά για Ελλάδα. Αυτό όμως που είναι αξιοσημείωτο και αξιέπαινο είναι η αίσθηση της ίσης μεταχείρισης που επιφυλάσσονται σε όλους τους νεόφερτους στην χώρα και την προσπάθεια που καταβάλουν για να σε κάνουν να αισθανθείς άνετα και ευπρόσδεκτος στην χώρα τους. Μπορεί να είναι μια χώρα που της λείπει η μακρόχρονη ιστορία αλλά έχουν αποδείξει ότι είναι ικανοί να δημιουργήσουν ένα βιοτικό επίπεδο τόσο αξιοθαύμαστο όσο είναι η ιστορία άλλων χωρών.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΕΩΡΓΑΝΤΖΑ
Στη σκληρή Νέα Υόρκη
Η Κατερίνα Γεωργαντζά σπούδασε Οδοντιατρική Θεσ/κης το 2007 και άνοιξε το πρώτο της ιατρείο το 2008 στην Λάρισα. Τα πήγαινε αρκετά καλά αλλά η κρίση άρχιζε να κάνει εμφανή τα πρώτα της σκληρά σημάδια στην επαρχία. Το ιατρείο της το διατήρησε μέχρι το 2013 όποτε και αποφάσισε να πάει στο... μεγάλο μήλο δηλαδή τη Νέα Υόρκη για να δοκιμάσει εκεί την τύχη της.
1. Έφυγα από τη Λάρισα όχι γιατί δεν είχα δουλειά αλλά γιατί πάντα ήθελα να κάνω μεταπτυχιακό σε ένα συγκεκριμένο τομέα της Οδοντιατρικής. Ήθελα να το κάνω σωστά. Έψαξα και βρήκα ότι το NYU έχει ένα από τα καλύτερα προγράμματα και από τα πιο παλιά. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να το τολμήσω και να ακολουθήσω το όνειρό μου. Το θέμα ήταν ότι το ιατρείο μου πήγαινε πάρα πολύ καλά (αλλιώς δε θα μπορούσα να πληρώσω τα δίδακτρα ούτως η άλλως) κι αισθανόμουν άσχημα που θα το άφηνα. Από την άλλη όμως ήρθε η κρίση. Που ήταν για μένα ίσως η κατάλληλη συγκυρία. Σκέφτηκα πως ή θα φύγω τώρα που τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο ή ποτέ. Κι έτσι έφυγα. Και νιώθω πολύ τυχερή.
2. Το πανεπιστήμιο και το πρόγραμμα είναι πέρα από τις προσδοκίες μου. Μαθαίνω κάθε μέρα καινούρια πράματα. Το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Γι αυτό και μου είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψω. Θα ήθελα να μείνω εδώ για πολύ καιρό ακόμα. Είναι βέβαια συγχρόνως πολύ σκληρή πόλη. Τρελοί ρυθμοί κι ο ανταγωνισμός είναι φοβερός. Βρίσκεσαι ανάμεσα στους καλύτερους από όλο τον κόσμο και προσπαθείς να επιβιώσεις. Κάποιες φορές το στρες εκτοξεύεται. Όλα έχουν το τίμημά τους.
3. Επαγγελματικά εδώ είναι πολύ καλύτερα παρόλο που είναι δύσκολο να πάρεις άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Εδώ υπάρχει μεγαλύτερος σεβασμός κι αναγνώριση κι ο κόπος σου ανταμείβεται. Όμως πάλι είναι τόση πολλή η δουλειά κι η κούραση που σκέφτομαι ότι δεν αξίζει τόση πίεση.
4. Περισσότερο μου λείπει, εκτός από τους δικούς μου-φίλους μου, ο χορός (Λύκειο Ελληνίδων) και τα ατελείωτα και μοναδικά καφέ της Λάρισας.
5. Έτυχα πολύ καλής αντιμετώπισης ως Ελληνίδα. Υπάρχει πολύ καλή άποψη για τον λαό μας και έντονο ενδιαφέρον για την ιστορία μας. Μεγάλη είναι και η κατανόησή τους για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε το τελευταίο διάστημα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΤΣΑΚΗΣ
Στον Καναδά της αξιοκρατίας
Ο Δημήτρης Κωτσάκης είναι απόφοιτος του Τμήματος Μηχανολογίας των ΤΕΙ Λάρισας. Απώλεσε την εισαγωγή στην Ελληνική Αεροπορία για απειροελάχιστη μυωπία μετά από επιτυχημένη πορεία στις πανελλήνιες. Στην Λάρισα δούλευε για 4 χρόνια σε εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Στο ξεκίνημα της κρίσης τον Μάρτιο του 2010 αποφάσισε να φύγει στον Καναδά μαζί με τη σύζυγο του Πατρίτσια που γεννήθηκε εκεί. Αφού πήρε πολλές διακρίσεις στην μεταπτυχιακή του πορεία εκεί (2012 και 2013 ως ο εξυπνότερος φοιτητής του πανεπιστήμιου του, στο τμημα μηχανικων ενώ επιλέχθηκε και δυο φορες ως ενας απο τους καλυτερους φοιτητες του Καναδα, για να αντιπροσωπεύσει σε συνέδριο στο Σικαγο ενώ τιμήθηκε με 4 χρηματικές υποτροφίες) τώρα εργάζεται στην εταιρία "Trenergy Inc" η οποία κατασκευάζει δεξαμενές-βυτια αργού πετρελαίου.
1.Εξετάσαμε τις ευνοϊκές συνθήκες που υπήρχαν για εμάς στον Καναδά λόγω της οικογενειακής κατάστασης της συζύγου μου και επιλέξαμε να φύγουμε. Βέβαια αν επιλέγαμε Ευρώπη, η τις ΗΠΑ τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα. Παράλληλα σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως ο Καναδάς είναι το δεύτερο καλύτερο κράτος για να ζεις.
2.Δύσκολα θα γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα πλέον από την στιγμή που έχουμε αποκατασταθεί. Εδώ έχουμε κάνει τον κύκλο μας. Θα επισκεπτόμαστε για διάφορους λόγους την Ελλάδα ή για διακοπές αλλά σε καμία περίπτωση δεν σκεφτόμαστε να επιστρέψουμε τώρα.
3.Υπάρχει αξιοκρατία. Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Πότε δεν με είδαν ως αλλοδαπό , όπως εμείς βλέπουμε κάποιους. Εγώ που προέρχομαι από μια κατώτερη οικονομικά χώρα για αυτούς πάλεψα και διακρίθηκα. Σαφώς και βρήκα καλύτερες συνθήκες τόσο επαγγελματικές όσο και ποιότητα ζωής.
4.Μου λείπουν πολλά. Η οικογένειά μου και οι φίλοι πρώτα. Το skype είναι μια παρηγοριά. Το ελληνικό φαγητό, ο καφές της Λάρισας, η βαβούρα στην Ταχυδρομείου, η ΑΕΛ, η ζέστη του κάμπου, ο γύρος μας, τα στέκια μας, ο Αγιόκαμπος. Είναι κάποια πράγματα που για εμάς έχουν ανεκτίμητη αξία όσο καλά και να περνάς στο εξωτερικό.
5. Δεν σε βλέπουν ρατσιστικά αλλά αξιοκρατικά. Είμαι ίσος και όμοιος με όλους τους Καναδούς. Έχω τα ίδια ακριβώς δικαιώματα με έναν Καναδό. Είμαι μόλις τέσσερα χρόνια εδώ, και έχω καταφέρει τόσα, όσα στην Ελλάδα δεν θα τα κατάφερνα σε μια ζωή, λόγω γραφειοκρατίας, λόγω γνωριμιών, λόγω αναξιοκρατίας.
